برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های امروز

خراسان:لزوم حمایت محدود ومشروط از خودروساز داخلی

«لزوم حمایت محدود ومشروط از خودروساز داخلی»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم حامدرحیم پور است که در آن می خوانید؛در صنعت خودرو سازی نیز مانند صنایع دیگر باید عوامل متعددی در تعیین قیمت تاثیرگذار باشد. از این جمله می توان به نرخ ارز، تقاضای بازار، کیفیت محصول ، قیمت فلزات در بازار جهانی، تورم و مالیات بر ارزش افزوده اشاره کرد. در این بین در نظر گرفتن یک مدل واقع بینانه از ترکیب این شاخص ها می تواند منجر به تعیین قیمت مناسب برای خودرو گردد که حقوق تولید کنندگان و مصرف کنندگان در آن دیده شده باشد. موضوع مهم تاثیر لایه ای این فاکتورها بر یکدیگر و ارتباط مستقیم آن با سیاست کلی حاکم بر صنعت خودروسازی می باشد. به این مفهوم که سطح رقابت بازار، میزان تقاضا و سطح کیفیت در مرحله اول، سه فاکتور تاثیر پذیر از یکدیگر می باشند.

اما متاسفانه در صنعت خودروسازی داخلی برخی سیاست های اتخاذ شده از سوی دولت نظیرتعرفه بالای گمرکی واردات خودروهای خارجی(هم اکنون تعرفه واردات خودرو در سال جاری برای خودروهای بالای 2500 سی سی 75 درصد و برای خودروهای تا 2500 سی سی 55 درصد است)، تامین ارز خودروسازها به نرخ مبادله ای و چشم پوشی از پیاده کردن برخی استانداردها مانند استاندارد یورو 4 توسط خودروسازهای ایرانی باعث شده است خودروسازان ما محصولات خود را در بازاری غیر رقابتی وبه نوعی انحصاری عرضه کنند که نتیجه ای جز عرضه خودروهایی با کیفیت پایین نداشته است.

از سوی دیگر اگرچه انتقادات متعددی که به این صنعت وارد می شود، به حق است، اما باید بپذیریم صنعت خودروسازی کشور به سان بچه ای می ماند که از ابتدا از انواع حمایت های دولتی برخوردار شده است و راهکارهای متداولی که برای این بازار ارائه می گردد نظیر صفرکردن تعرفه واردات خودرو، می تواند تبعات منفی زیادی مانند تضعیف صنعت ملی و بیکارشدن عده کثیری که به طور مستقیم وغیر مستقیم در این زمینه مشغول به کار هستند داشته باشد،بنابراین پیشنهاد می گردد چترحمایتی دولت که بر سرخودروسازان داخلی کشیده شده است مشروط به ارتقای کیفیت شده وبه مرور و در مدت زمانی مشخص همین حمایت هم برداشته شود. کشورهای بزرگ هر چند سیاست هایی را در جهت حمایت از یک صنعت همانند خودرو تدوین کرده اند، اما به لحاظ زمانی محدود بوده است.

یعنی این حمایت از جانب دولت ها موقتی و مشروط به این بوده است که تولیدکننده به سمت ارتقای کیفیت حرکت کنند، اما صنعت خودروی ایران این روند را طی نکرده است؛ تاکنون دو دهه انواع حمایت ها از این صنعت به عمل آمده است و بایستی خودروسازان داخلی را به یک چارچوب رقابتی سوق داد تا بتوانند در کشور تولید اقتصادی داشته باشند، نه اینکه صرفاً به تولید فیزیکی بپردازند.

بنابراین رها شدن گام به گام این صنعت از حمایت دولتی در کنار آماده سازی زمینه و تشویق سرمایه گذاری خارجی در صنعت خودروسازی، تقویت دانش فنی، انتقال سطح تکنولوژی و مهارت در قراردادهای خارجی و ساخت محصولات مشترک با شرکت های معتبر در سطح جهانی منجر به حرکت رو به جلوی این صنعت شده و در این شرایط است که تعیین قیمت خودرو در بطن بازار متناسب با شایستگی محصول در مقایسه با سایر محصولات ودر کنار سایر فاکتورهای نام برده شده صورت می پذیرد و قیمت عرضه محصولات به قیمت واقعی نزدیک می شود. در این صورت هم صنعت خودروی داخلی می تواند به سمت پیشرفت حرکت کند و هم مصرف کننده ایرانی می تواند به آن چه در مورد خودرو حقش شمرده می شود، برسد و خودروی باکیفیت و مورد نیاز خودشان را انتخاب کنند.

کیهان:ما نمی توانیم از کجا آمد؟

«ما نمی توانیم از کجا آمد؟»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم محمد ایمانی است که در آن می خوانید؛متفکران بسیاری علیه روشنفکری غربزده اعلام جرم کرده اند اما منطق ژان پل سارتر در این باره شنیدنی و خواندنی است. او در مقدمه ای که برای کتاب مغضوبین روی زمین (اثر فرانتس فانون) نوشته، روایتی جالب از ماجرا دارد. «ما روسای قبائل، خان زاده ها، پولدارها و گردن کلفت های آفریقا و آسیا را می آوردیم چند روزی در آمستردام، لندن، نروژ، بلژیک و پاریس می چرخاندیم، لباس هایشان عوض می شود، روابط اجتماعی تازه ای یاد می گرفتند... آرزوی اروپایی شدن را در دلهایشان به وجود می آوردیم. بعد اینها را به کشورهای خودشان پس می فرستادیم. کدام کشورها؟ کشورهایی که درِ آنها برای همیشه به روی ما بسته بود، ما در آنها راه نداشتیم، ما دشمن بودیم. روشنفکرهایی که درست کرده بودیم فرستادیم به کشورهایشان. بعد فریاد می زدیم برادری، انسانیت.

بعد می دیدیم پژواک صوت ما از دهان همین روشنفکرها- عین سوراخ آب حوض- پس می آید... انعکاس درست و وفادارانه صوت خودمان را از حلقوم هایی که درست کرده بودیم می شنیدیم. مطمئن شده بودیم هرگز کوچکترین حرفی برای زدن به جز آنچه در دهانشان می گذاشتیم ندارند بلکه حتی حق حرف زدن را از مردم خودشان هم گرفته اند».
بی علت نبود خان ملک ساسانی درباره فضای مدرسه علوم سیاسی پس از مشروطه و آغاز دوره رضا خان نوشت «روزی جناب سید ولی الله خان نصر که تشریح درس می دادند، فرمودند ایران مثل خزه ای است که به دیوار چسبیده باشد و دولت انگلیس به منزله آن دیوار است که اگر نباشد، خزه وجود خارجی ندارد... دستور ذکاءالملک و منصورالملک و باقر کاظمی همیشه این بود که نبایستی اشخاص باهوش و باسواد جزو کارمندان وزارت خارجه درآیند». و همین ذکاءالملک فروغی نخست وزیر رضان خان بود که از محصلان پرسیده بود «آیا آستین لباس بدون دست می جنبد؟ انگلیس همان دست داخل آستین ایران است و ایران بی او نمی تواند حرکت کند»! حدود 3 دهه بعد هنگامی که ملت ایران به حرکت درآمدند تا نفت را ملی کنند، سپهبد رزم آرا با گستاخی به مردم انقلابی گفت شماها که نمی توانید یک کارخانه سیمان را اداره کنید و لولهنگ (آفتابه) بسازید، می خواهید صنعت نفت به این عظمت را ملی کنید؟!

به مدت 150 سال منطق ساحرانه «شما نمی توانید» به ملت ایران القا شد و از حاکمیت ارضی گرفته تا منابع غنی زیرزمینی و امتیازات اقتصادی و حاکمیت سیاسی را دستخوش غارت بیگانگان قرار داد. انقلاب اسلامی نقطه پایانی بر منطق فشل کننده «ما نمی توانیم» بود. به تعبیر استاد شهید مرتضی مطهری در کتاب پیرامون انقلاب اسلامی امام خمینی چه کرد؟ او به مردم شخصیت داد. خود واقعی و هویت اسلامی را به آنان بازگرداند. آنها را از حالت خودباختگی و استسباع خارج کرد. فلاسفه و حکما اصطلاحی دارند به نام استسباع که در فارسی آن را شیرگیر ترجمه کرده اند. می گویند بعضی از حیوانات کوچک وقتی با حیوانات درنده ای روبرو می شوند- مثلا وقتی خرگوش با شیر مواجه می شود- حالت استسباع پیدا می کنند یعنی اراده فرار از آنها سلب می شود، قدرت تصمیم گیری را از دست می دهند، خودباخته و مفتون می شوند. نقطه مقابل استسباع، ایمان به خود پیدا کردن است». امام خمینی بود که طلسم چند صدساله ساحران بزرگ اروپایی و آمریکا را شکست و با برانگیختن ملتی رخوت زده ثابت کرد آنچه تابو و توهم است، افسانه شکست ناپذیری مستکبران است. امام(ره) به همه ملت ها آموخت که «ما می توانیم» واقعی ترین و شدنی ترین آرمان هاست. امام این معجزه واقعی را در برابر جادوی وهم انگیز قدرت ها به عرصه آورد.

نه تنها یک فرمانده جوان فاقد لشکر به نام جهان آرا به مدت 33 روز در برابر چند لشکر مکانیزه ارتش صدام مقاومت کرد، بلکه خرمشهر در سوم خرداد 1361 در حالی از پنجه اشغالگران آزاد شد که 19 هزار نظامی آموزش دیده دشمن به اسارت درآمده بودند. آنها که بعدا با استعمال ادبیات «شعر و شعار» به منطق مقاومت و استقامت طعنه زدند، نمی توانند انکار کنند که نه تنها از متن آن مقاومت 33 روزه، آزادی خرمشهر رقم خورد، بلکه همان مجاهدت، «بن مایه» فتح الفتوح حزب الله در جنگ 33 روزه 1385 (2006) شد و کمر پنجمین ارتش ادعایی دنیا را شکست. همچنان که عقب نشینی خفت بار ارتش اسرائیل از جنوب لبنان در چهارم خرداد 1379 (25 می 2000 میلادی) و سپس از نوار غزه در سال 2005 افسانه نبود، هزیمت این رژیم در جنگ 33 روزه نیز واقعیتی غیرقابل انکار است. اما این واقعیت را نه لفاظان قائل به تسلیم پذیری بلکه مجاهدان قائل به خطرپذیری رقم زدند، که اگر بنای بر التماس و سازش طلبی بود، جنوب لبنان و غزه نیز به رژیم نامشروع اسرائیل ملحق می شد. واقعیت این است که یاسر عرفات با کاربست شاخه زیتون و آمد و شد در کریدورهای سیاسی و نشست ها و مذاکرات بی سر و ته نتوانست حتی یک وجب از خاک فلسطین را آزاد کند هیچ، که آخرالامر مقر او را نیز به توپ بستند و سرانجام هم او را تحمل نکردند و مسموم ساختند.

32 سال پس از فتح بزرگ خرمشهر که در آن دست خدا از آستین جوانان گمنام اما مصمم و دلاور بیرون آمد و در حالی که حزب الله جشن پیروزی برگزار می کند، نوار پیروزی های جبهه مقاومت اسلامی به سوریه و عراق امتداد یافته است. عراق در انتخابات و سوریه در دفاع میهنی، هر یک سند تازه ای از «آمریکا نمی تواند» را به پرونده ناکامی های شیطان بزرگ افزودند. همین روزها در حالی که مروه ابواحمد تحلیلگر غرب تاکید می کند «در آزادسازی جنوب لبنان، این ایران بود که پیروز شد»، روزنامه فرانسوی لوموند نوشت «چرخش معادله قدرت در سوریه و شکست معارضان مسلح، بدون ایران امکان پذیر نبود». اما منطق ما می توانیم صرفا به حوزه دفاع و مقاومت نظامی منحصر نمانده است. هنر امام خمینی و امام خامنه ای، به میدان آوردن همه ظرفیت ها در حوزه سیاسی، اقتصادی و فرهنگی است. اگر دشمن و ایادی داخلی او چالش محورند- و مع الاسف جناح ها نیز بعضا به همین روند کمک می کنند- هنر رهبری در این 35 سال، فرصت محوری و بسیج ظرفیت ها در متن چالش های بزرگ بوده است. رهبر معظم انقلاب چهارشنبه گذشته در دانشگاه امام حسین علیه السلام فرمودند «امروز نظام اسلامی درگیر چالش هایی است. وجود چالش به معنای حرکت به سمت جلو و ابتکارهای روزافزون و نو به نو است. وجود چالش، انسان های آگاه و بصیر و شجاع را نگران نمی کند. وجود چالش، انسان های متعهد را به نگاه به ظرفیت های موجود و احیانا معطل مانده وادار می کند. این چالش ها بر اثر این است که در نظام جمهوری اسلامی، توان پیشرفت، توان استحکام، توان اقتدار روزافزون بسیار است. دشمنان ما این را می بینند... دولت های استکباری عادت کرده اند که سلطه گری کنند، زور بگویند... آنچه استکبار جهانی را آشفته کرده این است که یک ملت در یک کشور مهم با سابقه تاریخی بسیار غنی، با دارا بودن خصوصیات منحصر به فرد، در مقابل این عادت زشت سلطه گری و سلطه پذیری ایستاده است؛ این است که آمریکا را عصبانی می کند».

یک نشانه اتقان و استحکام این مسیر، رویش های نو به نو در جمهوری اسلامی است. شهید مجید شهریاری که به تصریح دکتر صالحی «بدون دریافت یک ریال» توانست غنی سازی 20 درصد را به انجام رساند و کمر شیطان را حقیقتا در آن تحریم انباشته از تهدید بر سر سوخت راکتور تهران بشکند، یکی از همین رویش هاست؛ همچنان که دانشمندان گمنام حوزه نانو و سلول های بنیادی. اگر انقلاب اسلامی عقیم بود، هرگز این رویش های بزرگ در چهارمین دهه از عمر مبارک انقلاب اسلامی پدید نمی آمد. آیا کسی می تواند مجید شهریاری ها را انکار کند؟ آنها در بوستان پربرکت انقلاب روییدند و سر برآوردند و مایه شگفتی اهل فن شدند، چون افق نگاهشان به دوردست و آینده روشن در ایجاد تمدن اسلامی بود. «و مثلهم فی الانحیل کزرع اخرج شطأه فآزره فاستغلظ فاستوی علی سوقه یعجب الزراع». اما حکایت ریزش ها معطوف به نقش آفرینانی است که نتوانستند دورتر از نوک دماغ خود را ببینند و تبدیل به محافظه کاران واقعی شدند. مغالطه ما نمی توانیم از جانب آنانی صادر شد که خیال می کردند منطق «ما می توانیم» و گفتمان مجاهدت، یک خط صاف و حرکت خطی بدون چالش و دست انداز است و چون چالش ها به چشم شان آمد، از اصل حرکت منصرف شدند و نسخه رو به قبله شدن را پیچیدند. آنها منطق استقامت را بد فهمیدند حال آن که امیر مؤمنان علیه السلام می فرماید گاه ما بر دشمن غلبه می کردیم و گاه دشمن غلبه می کرد اما «فلما رأی الله صدقنا انزل بعدوّنا الکبت و انزل علینا النصر... هنگامی که خداوند صداقت (راست قامتی) ما را دید، خواری را بر دشمن نازل کرد و نصرت را ارزانی ما نمود تا نهال ایمان سبز شد» (خطبه 56 نهج البلاغه).

فلاسفه می گویند قوی ترین دلیل بر امکان یک شیئ، وجود آن شیئ است. ملت ایران «ما می توانیم» را بدون واسطه در انقلاب، دفاع مقدس، مقابله با غائله آفرینی و فتنه انگیزی گروهک ها، تحریم اقتصادی 35 ساله و حماسه های بزرگ سیاسی تجربه کرده است. به بیان رهبر انقلاب «ما دانسته ایم که بدون اتکا به قدرت های زورگو و باج بگیر می توانیم پیش برویم، می توانیم قوی بشویم، می توانیم میدان های ناشناخته و ناگشوده اندیشه بشری و فکر بشری و دانش بشری را بگشاییم». این راز بزرگی است که ملت ایران گشوده است. شاهین تیزپروازی که آزادی و مجال پرواز را تجربه کرد، قفس مرغ خانگی و طوطی صفتی را اختیار نمی کند. «آزادی» بزرگترین رهاورد انقلاب اسلامی بود که انبوهی از فرصت و توانمندی ها را به ملت ما هدیه کرد. چه کسی می تواند این آزادی از یوغ ابرقدرت ها را از ملت ما دریغ کند یا در توجیه سلب آن نسخه بپیچد؟!

فرصت دیپلماسی- به عنوان یکی از ده ها فرصت در اختیار ملت ایران- صرفا برای توسعه دادن به این آزادی و استقلال است. از این فرصت باید بهره گرفت. «ما معتقد به تعامل با دنیا هستیم. در تعامل با دنیا باید طرف مقابل را شناخت، اگر نشناسیم، پشت پا خواهیم خورد. پرونده خصوم خود را فراموش نکنیم... اگر این سابقه یادتان رفت، پشت پا خواهید خورد... هنر این است که شما کاری کنید که راهتان را ادامه دهید، او هم مانع کار نشود. و الا اگر چنانچه توافق و تفاهم به این معنا بود که او بگوید شما باید از این راه برگردید، شما هم بگویید خیلی خوب، این که خسارت است». مسئولان مذاکره کننده «اگر نتیجه گرفتند چه بهتر اما اگر نتیجه نگرفتند، معنایش این باشد که برای حل مشکلات کشور بایستی کشور روی پای خودش بایستد... توصیه ما به مسئولین مان، به بچه های خودمان این است؛ مراقب باشید لبخند فریبگرانه دشمن شما را دچار اشتباه نکند، دچار خطا نکند». و «علاج مقابله با دشمنی فقط یک چیز است و آن تکیه بر اقتدار ملی و توان داخلی ملی و مستحکم کردن هرچه بیشتر ساخت درونی کشور است».

جمهوری اسلامی:فرهنگ سازی با استفاده از ظرفیت حماسه فتح خرمشهر

«فرهنگ سازی با استفاده از ظرفیت حماسه فتح خرمشهر»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که ر آن می خوانید؛در آستانه سالروز مبعث پیامبر گرامی اسلام قرار داریم، واقعه مهمی که مسیر تاریخ بشریت را تغییر داد و جهان را به منبع نور بزرگی هدایت کرد که اگر به درستی ادامه یابد انسان ها به سعادت کامل خواهند رسید.

پرتوی از مبعث پیامبر اسلام، با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران جلوه گر شد و ایران را در قرن معاصر به پایگاه نهضت جهانی اسلام تبدیل کرد. از برکت اسلام بود که نظام جمهوری اسلامی در ایران مستقر شد و مردم برای حفاظت از این نظام حکومتی مبتنی بر شریعت اسلامی، فداکاری های کم نظیری از خود نشان دادند و این ایثار را در هشت سال دفاع مقدس به حماسه ای بزرگ تبدیل کردند که اوج آن را در روز سوم خرداد 1361 در جریان آزادسازی خرمشهر از سلطه حزب بعث عراق شاهد بودیم.

دیروز، سوم خرداد، سالروز فتح خرمشهر بود که "روز مقاومت، ایثار و پیروزی" نام دارد. این نام گذاری را باید جدی گرفت و با تکیه بر آن بر ادامه راه و روش کسانی که با ایثار و مقاومت در صحنه های انقلاب و دفاع مقدس توانستند انقلاب اسلامی و دفاع مقدس را به پیروزی برسانند تأکید نمود.

هر سال به مناسبت سوم خرداد، در خرمشهر و در نقاط دیگر مراسم ویژه ای برگزار می شود و افرادی که وظیفه ای در این زمینه برعهده دارند به وظیفه رسمی خود عمل می کنند و افرادی از مسئولین نظامی و غیرنظامی نیز در مراسم شرکت می کنند و اخبار آن در رسانه منعکس می شود. این اقدام قطعاً لازم است اما کافی نیست. جشن آزادی خرمشهر باید به ظرفیتی برای زنده نگهداشتن و رشد و بالندگی روحیه مقاومت در نسل ها و جوشش و بارور شدن ایثار در جان عموم مردم تبدیل شود. فقط در اینصورت است که بزرگداشت سالروز فتح خرمشهر فلسفه خود را پیدا می کند و جشن ها و برگزاری مراسم ویژه این روز می تواند مفید باشد.

امام خمینی، در 29 تیر ماه سال 1367 به مناسبت سالگرد کشتار خونین مکه و قبول قطعنامه 598 در پیامی، خطاب به مردم و مسئولین نوشتند:
"من، در میان شما باشم و یا نباشم، به همه شما وصیت و سفارش می کنم که نگذارید انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد. نگذارید پیشکسوتان شهادت و خون در پیچ و خم زندگی روزمره خود به فراموشی سپرده شوند" (صحیفه امام جلد 21 صفحه 93)

سفارش امام به مردم و مسئولین و تأکید بر اینکه پیشکسوتان شهادت و خون نباید در پیچ و خم زندگی روزمره خود به فراموشی سپرده شوند، برای حفاظت از اصول و ارزش های انقلاب و برای استمرار موجودیت نظام جمهوری اسلامی و حتی برای حاکمیت دین در کشور، یک استراتژی هوشمندانه است. اگر نسل امروز و نسل های آینده جامعه ما با مقاومت و ایثار که بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی آنها را در کلمات حماسی تر و قوی تر "شهادت و خون" گنجانده اند، آشنا نباشد و این ویژگی ها با روح و جان آنها عجین نشود، هیچ تضمینی برای استمرار انقلاب اسلامی و نظام برآمده از آن وجود نخواهد داشت. بنابر این، باید از تمام ظرفیت حماسه های بزرگی از قبیل آزادسازی خرمشهر استفاده شود تا این هدف مهم زمینه تحقق پیدا کند. بیش از سه دهه از حماسه آزادسازی خرمشهر گذشته است و هر سال مراسم این روز نیز برگزار شده ولی هیچ جمع بندی روشنی از میزان تأثیری که این اقدامات برای رشد و بالندگی ایثار و مقاومت در میان جوانان و بارور ساختن آن در جامعه داشته اند وجود ندارد.

امام خمینی در همین فراز از پیام خود، راه فراهم ساختن زمینه های رشد دادن و بالنده کردن مقاومت و جوشش و بارور شدن ایثار در میان مردم را نیز به مخاطبان خود نشان داده اند. ایشان به فراموشی سپرده شدن پیش کسوتان شهادت و خون در پیچ و خم زندگی روزمره را، عامل فاصله گرفتن مردم از مقاومت و ایثار دانستند و هشدار داده اند که اگر چنین شود، انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان خواهد افتاد.

اکنون ماباید پیوسته عملکردها را با دقت بررسی کنیم و به این سؤال پاسخ بدهیم که در اجرای عدالت اجتماعی چه کرده ایم و برای آنکه پیش کسوتان شهادت و خون در پیچ و خم زندگی روزمره خود به فراموشی سپرده نشوند، چه اقداماتی انجام داده ایم؟ این بررسی و یافتن پاسخ این سؤال می تواند و باید یکی از محورهای اصلی برنامه های مراسم سالروز آزادسازی خرمشهر باشد.

از آنجا که هیچ ارگان یا نهادی مسئول بررسی این موضوع مهم و یافتن پاسخ این سؤال اساسی نیست، درحال حاضر نمی توانیم نظر دقیقی در این زمینه بدهیم ولی ملاحظه وضعیت جامعه این واقعیت را گوشزد می کند که توصیه امام درباره پیش کسوتان شهادت و خون بر زمین مانده و هشدار امام در این زمینه را باید جدی گرفت. رشد قارچ گونه فرصت طلبان و زراندوزان با سوءاستفاده از فرصتی که بعضی دولتمردان در سال های اخیر در کشور پدید آوردند، طبقه ای از اشراف جدید پدید آورده که به اقشار محروم جامعه فخر می فروشند و به صورت غیرمستقیم این نکته انحرافی را به آنها القاء می کنند که نتیجه فداکاری های شما اینست که در محرومیت بمانید و در پیچ و خم زندگی روزمره خود به فراموشی سپرده شوید. قطعاً واقعیت این نیست که نتیجه فداکاری و ایثار، فراموش شدن در پیچ و خم زندگی روزمره باشد، زیرا این متاع پرارزش هرگز نزد خدا گم نمی شود و عجین شدن آن با روح و جان مردمی که اهل ایثار و فداکاری هستند، خود بالاترین دستاورد است. در عین حال، مسئولان و دولتمردان نیز در برابر ایثارگران وظایفی دارند که باید انجام دهند.

رویدادهائی از قبیل اختلاس ها و سوءاستفاده های سه هزار میلیاردی و نه هزار میلیاردی و 16 هزار میلیاردی و سر برآوردن یک شبه صاحبان ثروت های افسانه ای، بدون آنکه حق محرومان ضایع شود امکان پذیر نیست. همین رویدادها و پدیده ها بطور طبیعی به معنای بی توجهی به پیش کسوتان شهادت و خون و رها ساختن آنها در پیچ و خم زندگی روزمره است. این وضعیت، خطر افتادن انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان را افزایش می دهد. دولتمردان ما باید با الهام از بعثت پیامبر اکرم، عدالت را به مردم هدیه کنند و با الهام از ایثار و مقاومت پیروز پیش کسوتان شهادت و خون، توجه ویژه به آنان را سرلوحه برنامه های خود قرار دهند و ازظرفیت کامل حماسه های بزرگی همچون فتح خرمشهر برای گسترش فرهنگ مقاومت و ایثار بهره برداری کنند.

رسالت:جمعیت و عزم ملی

«جمعیت و عزم ملی»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم سیدباقر پیشنمازی است که در آن می خوانید؛سیاستهای کلی جمعیت که از سوی مقام معظم رهبری و براساس اصل 110 قانون اساسی به رؤسای محترم قوا ابلاغ گردید،بیشتر متوجه نهادهای حکومتی و نیازمند قانون گذاری و اصلاح فرآیند و نهادینه سازی برای فراهم سازی تمهیدات اقبال عمومی و عزم ملی است. چرا که عزم ملی در تحقق این مسئله خطیر، نقش تعیین کننده دارد. باور کردن این رویکرد از سوی مردم و مشارکت فراگیر در آن، پیش نیازهایی دارد که حائز اهمیت هستند.

بدون تردید اصلی ترین فرصت برای جبران غفلت صورت گرفته در مورد نرخ رشد جمعیت، جوانان در معرض ازدواج و یا متأهل هستند و عامل تعیین کننده در انگیزه و تصمیم آنها برای ازدواج یا فرزند پروری، چگونگی نگرش آنان به موضوع است. نگرشی که پیش از اینکه تابع مطالبات دستگاههای اجرایی باشد تحت تأثیر رفتار و گفتار گروههای مرجع است.

رسانه هایی که در سالهای گذشته با تلاش بسیار و صرف هزینه های قابل توجه، زحمت کشیدند! و گروههای مرجع را، از دانشمندان و جوانمردان آزمون پس داده در عرصه های پرافتخار جهاد و نخبگان تعلیم و تربیت، به خوانندگان و بازیگران و فوتبالیستها تغییر دادند، اکنون باید مدتها جستجو کنند تا شاید بتوانند بین آنان افرادی را پیدا کنند که به عنوان الگوی سبک زندگی اسلامی ایرانی، دستاوردهای فرهنگی تربیتی و ساختار موفق و مؤثر زندگی و خانواده خود را، الهام بخش عزم ملی و تصمیم جوانان میهن اسلامی نمایند.

اقدام بعدی مورد انتظار از رسانه ها، جبران خاطرات تلخ استفاده ابزاری از جوانان و احساسات صادقانه و هیجانات آنان است که از سال 76 تحت پوشش شعارهای منزلت و تکریم، شروع شد و بعدها با پایین آوردن سن رأی دهندگان از 18 سال به 15 سال اهداف اصلی مربوط به بهره برداری انتخاباتی و سیاسی در پوشش برخی اقدامات و همایش های نمایشی، آشکار گردید. اگر چه جوانان فعلی نسل دیگری هستند اما با خاطرات و نگرش جوانان دیروز و پدران و مادران امروز مواجه اند.

اکنون از اعتمادسازی مجدد ناامید نیستیم و امیدواریم دولت "تدبیر و امید" در این مهم کمر همت ببندد و عزم جدی پیشه سازد. اما در مسئله ازدواج که با هدف تشکیل خانواده انجام می شود.(1) و آغاز تأسیس یک بنای سالم و مستحکم و زمینه ساز پرورش فرزندان و حفاظت از آسیبهای اجتماعی است، دغدغه های معیشتی بیشتر به ذهن جوانان متبادر می شود و چون اقدام جدی و قابل توجهی در نظام تعلیم و تربیت کشور و رسانه ها و تریبونهای فرهنگی و اجتماعی در مورد تصحیح نگرش نسبت به آثار گسترده ازدواج و تشکیل خانواده در تأمین سلامت فردی و اجتماعی و رشد و شکوفایی استعدادها و تعیین سرنوشت انسان، صورت نمی گیرد، توان سنجش و موازنه بین دغدغه های معیشتی ازدواج و دستاوردهای مثبت روحی و فروکش کردن هیجانات و اضطرابهای آزاردهنده و تأمین آرامش و آزادسازی قوه عاقله و ... وجود ندارد و به همین دلیل اهتمام جدی برای عبور از موانع و تدبیر دغدغه های معیشتی، اتفاق نمی افتد.

این نکته از جمله دلایل غلبه عامل فرهنگی بر عامل اقتصادی در علل کاهش آمار ازدواج است.
از علل دیگر فرهنگی مانع ازدواج، عرف خود ساخته اول فراهم شدن همه شرایط و سپس ازدواج است!
علی رغم اینکه خدای متعال، در ساختار آفرینش انسان استعداد ازدواج را به وجود آورده و برای آن علائمی قرار داده که سن بلوغ توصیف می شود و با وقوع ازدواج استعدادهای انسان یکی پس از دیگری شکوفا می گردد و پس از بلوغ انگیزه جدی تری برای زوجیت وجود دارد، اما نظام زمانبندی"ضد ازدواج" تحصیل، سربازی و اشتغال، ضربه سهمگینی به ارزشمندترین ذخایر یک کشور که همانا ثمره خانواده ها و دوره نوجوانی و جوانی یک نسل است، زده است. دوره ای که عالی ترین فرصت توانمندی، قدرت، نشاط و شادابی و بهره وری و کادرسازی برای آینده کشور است.

نظام اجتماعی که بعد از احساس نیاز به نوجوان ما می گوید 3 سال صبرکن تا دیپلم بگیری و بعد یک سال صبرکن تا نوبت سربازی تو برسد و بعد 2 سال صبر کن تا دوره سربازی را پشت سر بگذاری و بعد 4 سال دیگر صبرکن تا لیسانس بگیری و بعد هم 2 سال صبر کن تا شاغل شوی و بعد ازدواج کن !! یعنی رها کردن یک جوان بعد از احساس نیاز به زوجیت به مدت حدود 12 سال در محاصره ده ها آسیب اجتماعی.

نظام اجتماعی که به دختران دانش آموز دبیرستانی می گوید اگر ازدواج کردی باید دبیرستان روزانه را ترک کنی و به صورت متفرقه یا نوبت دوم تحصیل کنی ! نظام اجتماعی که به جوان ازدواج کرده غیرشاغل می گوید دیگر مشمول بیمه سرپرست خانوار نیستی و هزینه درمان باید بار زندگی ات را سنگین تر کند! نظام اجتماعی نادرستی که با مقاومت بیهوده در برابر اقتضائات بعد از بلوغ نظام آفرینش انسان و تجاهل در مورد نیازهای روحی و جسمی نوجوانان و جوانان از دوره نشاط و شادابی و پویایی و بالندگی، دوره ای در معرض اضطرابها و فشارهای روحی شدید ناشی از سرکوب نیاز جنسی یا پنهان سازی ارتباطات متعدد و نامشروع ساخته است که منجر به شکل گیری صدها حادثه تلخ و پرونده سیاه و دستگیری و زندان و تشدید بزهکاری شده است که می رود تا بسیاری از فرصتها را به تهدید تبدیل کند.

وقتی نظام اجتماعی با نادیده گرفتن اقتضائات جسمی و روحی انسان و به بهانه برخی فرضیه های اثبات نشده بر نیازهای جدی فرزندان در سن ازدواج خود چشم فرو می بندد و تغافل می کند، جوان خود ناگزیر می شود برای نیازهای روحی و جسمی و جنسی خود، پاسخ های در دسترس را جستجو کند و آن گاه که ارتباط قانونمند و مشروع با جنس مخالف در قالب ازدواج امکان تحقق نیافت و بسیاری از شیرینی ها و جاذبه های آن قبل از ازدواج تجربه شد، دیگر انگیزه ای برای ازدواج و پذیرش مسئولیت تشکیل خانواده و فرزند آوری باقی نمی ماند. (در مورد کاهش فاصله بین سن نیاز و زمان ازدواج در کشور ما راه حل هایی در همین روزنامه ارائه گردید)(2) مشاورانی که به بهانه پیشگیری از طلاق در سالهای گذشته توصیه به بالا رفتن سن ازدواج می کردند نه تنها موفق به کاهش آمار طلاق نشدند که به موازات بالارفتن سن ازدواج در سالهای اخیر شاهد شتاب و افزایش بیشتر در آمار طلاق بودیم و این نشان می دهد علل طلاق را در عوامل دیگری باید جستجو کرد. اهمیت مسئله ازدواج و تشکیل و تحکیم خانواده نه فقط به خاطر اصلاح نظام جمعیت کشور که با هدف استحکام ساختار فرهنگی جامعه، لازم است مورد توجه جدی مراجع قانون گذاری و اجرایی و نظارتی و رسانه ملی قرار گیرد. ولی اکنون به دلیل اعلام سیاستهای کلی جمعیت و لزوم اعتماد سازی در جامعه به بسیاری از سئوالهای موجود بین جوانان و خانواده ها در این زمینه باید پاسخ داده شود.

باید معلوم شود چرا قانون تسهیل ازدواج جوانان پس از 8 سال هنوز اجرا نمی شود ؟! آیین نامه ماده 43 قانون برنامه پنجم توسعه در مورد ساماندهی امر مشاوره ازدواج جوانان علی رغم تصویب در دولت به کدام دلیل موجه متوقف شده است؟! چرا نهادهای نظارتی و رسانه ملی تا حصول نتیجه موضوع را پیگیری و تعقیب نمی کنند؟

چگونه می توان امیدواربود که فرآیندهای جدیدی که قرار است برای نهادینه سازی سیاستهای کلی جمعیت تعریف شود در عرصه اجرا مورد توجه واقع شود؟ و گرفتار سرنوشت مشابه قوانین یاد شده نگردد؟ انتظار می رود قوای 3 گانه و رسانه ملی که مخاطبان اصلی سیاستهای کلی ابلاغی هستند برای بهسازی نگرشها، از تنویر افکار عمومی و پاسخگویی به سئوالهای موجود بین مردم و خصوصاً جوانان، آغاز نمایند.

پی نوشتها:
1- بند دوم سیاستهای کلی جمعیت: رفع موانع از ازدواج، تسهیل و ترویج تشکیل خانواده و افزایش فرزند، کاهش سن ازدواج و حمایت از زوجهای جوان و توانمندسازی آنان درتأمین هزینه های زندگی و تربیت نسل صالح و کارآمد
2- سرمقاله "ازدواج بهنگام" روزنامه رسالت 12/11/92

سیاست روز:بهشت را به بها بدهند نه به شلاق!

«بهشت را به بها بدهند نه به شلاق!»عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم سیاوش کاویانی است که در آن می خوانید؛آیا قرار است مردم را در نظام اسلامی با ضرب شلاق به بهشت فرستاد؟ اصلا چنین چیزی ممکن است؟ برخی می پندارند که اکنون زمان قرون وسطی است و کشیش های کلیسا مردم را تفتیش عقاید می کنند و به زور قطعه ای از بهشت را به او به قیمت گزاف می فروشند یا امثال گالیله را به خاطر یک نظریه علمی به دادگاه می کشانند تا او توبه کند!

شهید مظلوم دکتر بهشتی سخن زیبایی دارد درباره همین بهشت که گفته است؛ سوره واقعه هم به همین موضوع اشاره دارد آیه ۲۴ این سوره مبارکه پس از آن که توصیف می کند بهشت را برای بهشتیان می فرماید؛ [اینها] پاداشی است برای آنچه می‏کردند.

یعنی برای رسیدن به خوبی ها باید تلاش کرد و بهای آن را به دست آورد. راه بهشت را باید به مردم نشان داد اسلام آمده است تا این راه را مقابل مردم قرار دهد و راهنمایی کند به سوی کمال الهی.

حکومت اسلامی در قبال مردمش وظایفی دارد. یکی از آن وظایف پاک کردن پلیدی ها و بدی ها از جامعه اسلامی است. حکومت اسلامی نمی تواند همچون حکومت های لائیک و سکولار و لیبرال نسبت به وضعیت فرهنگی ، اجتماعی و ناهنجاری ها بی تفوات باشد به همین خاطر است که قوانینی برای جلوگیری از خطاها و بدی ها وجود دارد.

حتی همان کشورهای به اصطلاح آزاد هم برای خود قوانینی دارند و مردم را به حال خود رها نمی کنند. این آقای رئیس جمهور گفته است «بگذاریم مردم در سلامت روحی باشند، در زندگی مردم هرچند با نیت دلسوزی حق دخالت نداریم. بگذاریم مردم راه بهشت را خودشان انتخاب کنند زیرا نمی توان به زور و با شلاق آنها را به بهشت هدایت کرد.» چه معنی و مفهومی دارد.

ای کاش آقای روحانی این سخن خود را بیشتر باز می کرد و روشن تر بیان می داشت که مفهوم این سخن چیست؟ تا برداشت های اشتباه از آن صورت نگیرد.

یکی از افتخارات اسلام، پیامبر(ص) و ائمه اطهار (ع) این است که به گونه ای در نشر اسلام و تبلیغ آن رفتار کرده اند که باید آن را به رخ دیگر مذاهب کشید.

انحرافاتی که در مسیحیت و در زمان قرون وسطی به وجود آمد آیا در اسلام ناب هم دیده شده است؟ در قرون وسطی هر فردی که مخالف کلیسا سخن می گفت در آتش خشم کشیشان می سوخت. هیچ فردی حق نداشت درباره کلیسا سخن بگوید.

اما اسلام واقعی و ناب چنین چیزی را بر نمی تابد. گروه های تکفیری و سلفی که دست پرورده وهابیت ساخته انگلیس هایست چنین رفتارهایی از خود بروز می دهند چون این فرقه ها برای بد نام کردن اسلام ساخته شده اند و هیچ بویی از اسلام محمدی نبرده اند اما در واقع اسلام هیچگاه فردی را به زور یا با تازیانه به سوی بهشت راهنمایی نکرده است.

اسلام ناب محمدی(ص) و علوی (ع) اسلامی نیست که نیازمند فردی به نام مارتین لوتر باشد که بخواهد برای مقابله با اقدامات کلیسا همه جهنم را از کشیشان بخرد و آنگاه در میدان شهر فریاد بزند که آی مردم من همه جهنم را خریدم و هیچکس را به آن راه نمی دهم!

اکنون فضایی در حوزه فرهنگ کشور ایجاد شده که یکی از اهداف دشمنان همین است. یعنی مردم را نسبت به اعتقادات قلبی و دین سست کنند و شک در جان آنها بیندازند.

این شک و تردید در دراز مدت باعث خواهد شد تا در کنار مبارزه نکردن و و الگو ندادن از سوی حکومت بر افکار مردم سوار شده و آن را به هر سو که می خواهند هدایت کنند.

باید توجه داشته باشیم که فرهنگ و مذهب غنی و سرشار از معنویت و محبت اسلام آن هم تشیع با رفتارها و گفتارهای صحیح، منطقی و عقلانی نشر پیدا می کند.

اکنون هم شلاقی در کار نیست. توصیه و راهنمایی و راه را نشان دادن در هوای آلوده ای که هر آن ممکن است مردم به ویژه جوانان کشور را دچار نابودی و بیراهه کند باید وجود داشته باشد وگرنه اگر بگذاریم که مردم خود راه بهشت را پیدا کنند اگر به بیراهه بروند مسئولیت با کارگزاران نظام اسلامی خواهد بود.

یادمان نرفته است که برخی افرادی که خود را انقلابی دو آتشه می پنداشتند و معرفی می کردند و اکنون خارج نشین و عافیت طلب شده اند در سال های نه چندان دور با برخی مردم کوچه و بازار چه رفتاری داشتند اما در همان زمان صدایی از سوی خیلی ها در نیامد.

رهبر انقلاب در سالروز ولادت امیرالمومنین علی علیه السلام در دیدار هزاران نفر از مردم استان ایلام فرموده بودند: وظیفه حاکم اسلامی این است که مردم به بهشت و سعادت اخروی برسند، از جمله چیزهایی که مردم را به بهشت نزدیک می کند معیشت مردم است. فقر وتبعیض را باید ریشه کن کرد.

وطن امروز:قاطعیت در تراز عدالت

«قاطعیت در تراز عدالت»عنوان سرمقاله روزنامه وطن امروز به قلم حسام الدین برومند است که در آن می خوانید؛ بدون تردید روز گذشته با اجرای حکم اعدام «مه آفرید امیرخسروی» مجرم اصلی پرونده موسوم به فساد 3 هزار میلیاردی، برگ زرینی در امر مبارزه تاریخی با مفسدان اقتصادی و دانه درشت ها رقم خورد و قوه قضائیه در میدان عمل از این آزمون بزرگ سربلند بیرون آمد. این در حالی است که از نیمه مرداد 1390 که پرونده فسادبزرگ مالی گشوده شد؛ دستور کار جبهه دشمنان ملت ایران و ضدانقلاب در تمام قریب به 3 سال گذشته این بود که یکسره این ساز را کوک کنند که این پرونده به نتیجه نخواهد رسید. از همین رو، حجم انبوهی از گزارش ها، اخبار و تحلیل ها از سوی ضد انقلاب، اپوزیسیون خارج نشین و شبکه های ماهواره ای و رسانه های معاند به فضای رسانه ای و مجازی پمپاژ شد که جمهوری اسلامی قدرت برخورد با متهمان و عوامل فسادی مالی در ابعاد 3 هزار میلیارد تومان را ندارد و به صورت مستمر القا می کردند دانه درشت ها از چنگال قانون، دستگاه قضا و نظام فرار خواهند کرد.

آتش تهیه سنگین این شایعات و شبهات پیرامون ادعای به فرجام نرسیدن این پرونده، با تحرکات مرموز و موذیانه جریان «فتنه» و «انحراف» پر و بال داده می شد چراکه «فتنه» و«انحراف» در تردیدافکنی درباره این پرونده همنظر و هم عقیده و حتی همکار بودند و این خط را دنبال می کردند که با لطایف الحیل و شانتاژکاری و تحریف واقعیت برای افکار عمومی جابیندازند این پرونده به اصطلاح با «سیاسی کاری» گره خورده و قوه قضائیه از این استقلال برخوردار نیست که بتواند با مفاسد اقتصادی و مالی برخورد قاطعانه کند. به تعبیر دیگر، برخورد با مفسدان اقتصادی در یک مکانیسم قدرتمند حقوقی و قانونی را تنها «شعار» مسؤولان عالی قضایی می پنداشتند و این رجز توخالی را سر می دادند که درآینده همه چیز روشن خواهد شد و دانه درشت ها پس از چند صباحی که آب ها از آسیاب افتاد، از این معرکه گیری خلاص می شوند!

شبکه بی بی سی به عنوان پیشقراول تحریف واقعیت ها و تخریب قوه قضائیه از همان ابتدا و در گزارشات تولیدی متعدد و پی درپی می کوشید وانمود کند رسیدگی به اتهامات مه آفرید و گروه مافیایی آریا در دستگاه قضایی ماست مالی خواهد شد و حتی مشخصا در گزارشی در اول مهر 1390 ادعا کرد پرونده فساد 3 هزار میلیاردی و طرح اتهامات مه آفرید بایگانی خواهد شد!

دیروز مه آفرید در شرایطی به دار مجازات آویخته شد که یادآور می شود، از بی بی سی تا صدای آمریکا، دویچه وله، رادیو فردا تا صدها شبکه عنکبوتی ضدانقلاب و اپوزیسیون خارج نشین با پروپاگاندای رسانه ای و با بهره گیری از تاکتیک های عملیات روانی در برنامه های مختلف خود و در هر مرحله از رسیدگی به اتهامات مه آفرید و دیگر متهمان این پرونده، ادعاهای جدیدی را به صحنه آوردند و آن را در قالب عباراتی چون«نمایشی»، «خیمه شب بازی»، «شعبده بازی»، «خیال باطل» و نظایری از این دست توصیف کردند.

البته هر انسان منصفی می توانست بفهمد شواهد و قرائن به وضوح نشان می داد قوه قضائیه در به سرانجام رساندن این پرونده بزرگ ذره ای کوتاهی نخواهد کرد و در به مجازات رساندن مفسدان و دانه درشت ها که خواسته بحق مردم بوده، مصمم و باانگیزه است و سیر رسیدگی به این پرونده گویای این واقعیت است. پرونده ای بالغ بر 20 هزار صفحه و صدها متهم، اکنون در کمتر از 3 سال، متهم اصلی آن پس از محاکمه و تشریفات آیین دادرسی بابت احراز «افساد فی الارض از طریق شرکت در اخلال در نظام اقتصادی کشور با تبانی و فساد در شبکه بانکی و توسل به روش های متقلبانه و مجرمانه و اخذ میلیاردها تومان وجوه غیرقانونی و شرکت در پولشویی و پرداخت رشوه» به سزای عملش می رسد.

قاطعیت مثال زدنی قوه قضائیه در اجرای حکم مجرم اصلی پرونده فسادبزرگ بانکی و مالی حاوی چند پیام و پیامد است: 1- اجرای این حکم، ضرب شست سنگینی به شبکه فساد و کانون های مافیایی مفسدان، رانتخواران و ویژه خواران است. 2- قوه قضائیه استقلال و اقتدار خودش را در برخورد با دانه درشت ها به رخ کشید تا همه بدانند هیچ کسی نمی تواند از چنگ قانون بگریزد. 3- ادعای دروغین رسانه های ضدانقلاب و شبکه های بیگانه در به نتیجه نرسیدن این پرونده و اجرا نشدن احکام متهمان اصلی، دروغ از آب درآمد. 4- روشن شد قوه قضائیه به دور از قشقرق بازی ها و تحرکات و دسیسه های ضدانقلاب، فتنه، انحراف و بیگانه، نه تنها به «میدان فریب» حریف وارد نشد بلکه با هوشیاری و همت، الگوی مناسبی در برخورد با مفسدان اقتصادی را عملیاتی کرد. 5- بار دیگر بر همگان ثابت شد این قبیل فسادهای کلان و هنگفت با نسخه حکومتی جمهوری اسلامی سازگاری ندارد و در مواردی که اعمال پلشت این چنینی بروز و ظهور یابد؛ هیچ مجرم و دانه درشت و یقه سفیدی مصونیتی نخواهد داشت و خط قرمزی وجود ندارد. 6- بازدارندگی اجرای قاطعانه این حکم غیرقابل انکار است ولو اینکه پیشگیری از فسادهای مالی پیچیده و چند لایه نیازمند عزم ملی و همکاری تمام نهادها و ارگان هاست.

و بالاخره باید به قوه قضائیه در اجرای قاطعانه قانون و دفاع از حقوق مردم و بازگرداندن اموال به بیت المال در این پرونده بزرگ، خداقوت و دست مریزاد گفت و انتظار داشت آنهایی که با دروغ بزرگ تقلب در انتخابات، در امنیت کشور اخلال کردند و به تعبیر رهبر انقلاب «بزرگ ترین گناه شان این بود که دشمن را امیدوار کردند» به سزای درخور اعمالشان برسند.

جوان:نسخه ای عملیاتی برای شعار سال 93

نسخه ای عملیاتی برای شعار سال 93 »عنوان سرمقاله روزنامه جوان به قلم عباس حاجی نجاری است که در آن می خوانید؛انقلاب اسلامی ایران اگرچه تاکنون فقط 35 بهار از عمر بابرکت خود را سپری کرده است، اما طی همین زمان محدود حوادث و رویدادهای مهمی را پشت سرگذاشته که هر کدام از آنها به تنهایی می توانست به افول یا بقای یک ملت بینجامد. در این میان عملیات بیت المقدس که درسوم خرداد سال61 به فتح خرمشهر انجامید، یکی از فرازهای مهم تاریخ این ملت است. این عملیات که از دهم اردیبهشت 1361 آغاز و طی 25 روز و در چهار مرحله به آزادسازی خرمشهر انجامید و طی آن 5038 کیلومتر از خاک میهن اسلامی آزاد شد، علاوه بر ابعاد نظامی و استراتژیک و اثبات قابلیت ها و توانمندی های نظام اسلامی، تأثیری شگرف بر روند تحولات سیاسی جهان معاصر داشت.

هدف اصلی نظام سلطه از تحمیل جنگ بر ایران اسلامی با عاملیت رژیم بعثی عراق، زمینگیر کردن انقلاب اسلامی و جلوگیری از رشد تفکر انقلاب و در نهایت فروپاشی نظام اسلامی بود و برای تحقق آن هم تمامی ظرفیت های منطقه ای و بین المللی و حتی عوامل داخلی خود را به کار گرفته بودند. تحریم و فشار بر ایران در عین تحویل آخرین فناوری های روز نظامی به عراق، اخلال در صدور نفت ایران در عین سرازیر کردن درآمدهای نفتی کشورهای منطقه به سمت عراق، ارائه آخرین اطلاعات مناطق نظامی ایران به عراق و بهره گیری از ظرفیت سازمان های بین المللی برای کمک به عراق و فشار بر ایران، تنها بخشی از سرمایه گذاری غرب برای پیروزی رژیم بعثی عراق بود. گشودن جبهه داخلی توسط منافقین و خیانت های بنی صدر در جایگاه رئیس جمهور و فرماندهی کل نیروهای مسلح به توان و ظرفیت دفاعی کشور نیز علاوه بر ایجاد بی ثباتی سیاسی در داخل، رژیم بعثی را نسبت به پیروزی امیدوار کرده بود. اما چند مؤلفه مهم در عرصه سیاسی و نظامی کشور روند جنگ تحمیلی را دچال تحول کرد.

1- پس از توقف پیشروی های دشمن که محصول ایستادگی نیروهای مسلح و حضور نیروهای مردمی در جبهه ها بود، به دلیل تمرکز بنی صدر بر ساختارهای کلاسیک نظامی و توجه نکردن به نیروهای انقلابی و مردمی و عدم توفیقی که در چهار عملیات، 23 مهر، 3 آبان و 16و 20 دی سال 1359 داشت، جنگ فرسایشی شده بود، به همین دلیل بنی صدر ناکامی در حوزه نظامی را به چالش در عرصه سیاسی تبدیل کرد و کوشید با غائله آفرینی با همکاری منافقین و ایجاد غائله 14 اسفند و. . . عملاً نظام را درگیر بحران داخلی کند و این چالش آفرینی ها البته در روحیه و توان نیروهای نظامی ومردمی در مقابل دشمن بعثی بی تأثیر نبود. تحولات خرداد 60 ایجاد وحدت و انسجام در فضای سیاسی و تمرکز ظرفیت کشور بر دفاع مقدس، مقدمه پیروزی هایی شد که پیروزی خرمشهر نقطه اوج آن بود.

2- بنی صدر اعتقادی به نیروهای جوان و انقلابی نداشت و به همین دلیل نه تنها به نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی میدان نمی داد بلکه در ارتش نیز مجال چندانی برای نیروهای جوان و انقلابی نبود، اما پس از او و ظهور اسطوره هایی نظیر شهید صیاد شیرازی و حسن باقری و دیگر فرماندهان جوان و تبلور مدیریت جهادی در عرصه دفاع مقدس، در عرض چند ماه، خاک کشور از لوث وجود بیگانگان پاک شد.

3- به رغم همراهی تمام قدرت های غربی و شرقی و کشورهای منطقه و سازمان ملل با رژیم بعثی عراق و تنهایی ایران در این عرصه، مهم ترین درس این دوران این بود که مردم ایران وقتی قادرند به حقوق خود برسند که به نیروهای داخلی اتکا کنند و با بسیج عزم ملی از مشکلات و سختی ها عبور کنند.

4- روند تحولات و فرسایشی شدن جنگ، نیروهای انقلاب را به این جمعبندی رساند که حرکت براساس استراتژی های کلاسیک نظامی راه گشا نخواهد بود، حضور فرماندهان جوان و سلحشور در خط مقدم و در کنار رزمندگان و مبتنی بر روحیه ایثار و از خودگذشتگی سرنوشت جنگ را عوض کرد.

5- توفیق در عرصه نظامی جز با بسیج مردمی و بهره گیری از همه ظرفیت ها برای کمک به جنگ امکان پذیر نبود. در عین حضور نیروهای مردمی در قالب اعزام های چند ده هزار نفری، سیل کمک های مردمی، عملاً کشور را به عرصه تجلی اقتصاد مقاومتی تبدیل کرده بود.

6- صبر و پایداری مردم در برابر فشارها و سختی های ناشی از جنگ و در عین اعزام فرزندان خود به جبهه وکمک به جبهه در عین بضاعت محدود مالی تبلور عزم ملی بود که مهمترین یاور مسئولان در اداره کشور بود.
7- شکست ماشین نظامی دشمن در عملیات آزادسازی خرمشهر مقدمه ای برای گسترش فرهنگ انقلاب اسلامی و تأثیرگذاری بر تحولات منطقه بود، پیروزی های مقاومت در منطقه و تغییر تحولات سیاسی و شکست و انزوای رژیم صهیونیستی، تنها بخشی از جلوه های اثبات قابلیت تفکر انقلاب اسلامی در مقابله با یکی از طولانی ترین جنگ های تاریخ معاصر بود. اما اکنون شرایط سیاسی کشور و روند تقابل نظام سلطه با ایران اسلامی شباهت های زیادی با آن دوران دارد. به ویژه آنکه، نظام سلطه تلاش دارد ضرباتی که طی 35سال گذشته از انقلاب اسلامی دریافت کرده، اینبار با جنگ اقتصادی و فشارهای سیاسی از طریق به زانو در آوردن و تسلیم انقلاب اسلامی جبران کند.

دیگر مؤلفه ها نظیر چالش های سیاسی داخلی، شرایط اقتصادی کشور و نوع تعامل نهادهای بین المللی علیه ایران نیز شبیه همان دوران است. به همین دلیل تنها راه عبور از این میدان بهره گیری در همان الگو ها و اتکای به ظرفیت های داخلی است و تحقق عزم ملی و مدیریت جهادی نسخه ای درونی برای مواجهه با تهاجم چندجانبه دشمنان است. لذا بی مناسبت نیست که اگر میز مذاکرات هسته ای را در شرایط کنونی و جنگ اقتصادی دشمن «لجمن» تقابل نظام سلطه علیه نظام اسلامی بدانیم در آن صورت تبلور روحیه و مدیریت جهادی مبتنی به حمایت های درونی و متکی بر اصول و شاخصه های نظام اسلامی ما را قادر خواهد ساخت که از این گردنه نیز با عزت و اقتدار عبور کنیم.

حمایت:لیبی در آتش رقابت عربی- عربی

«لیبی در آتش رقابت عربی- عربی»عنوان یادداشت روز روزنامه حمایت به قلم علی تتماج است که در آن می خوانید؛ لیبی بار دیگر به صحنه جنگی تمام عیار مبدل شده است. جنگی که محور آن را ژنرالی بازنشسته به نام خلیفه حفتر تشکیل می دهد. وی با ادعای احیای کرامت لیبی، بار دیگر این کشور را به جنگ داخلی سوق داده است. در کنار مواضع گروه های داخلی لیبی و اهداف آنها از این اقدامات، نیز نقشی که کشورهای غربی در این ناآرامی ها ایفا می کنند یک واقعیت مشاهده می شود و آن حمایت کشورهای عربی از جمله امارات و عربستان از این گروه ها است.

محافل رسانه ای عربی به ویژه رسانه های امارات و عربستان صراحتاً از این فرد حمایت کرده و حتی بیانیه های وی در این نشریات به چاپ رسیده است. با توجه به اینکه کشورهای عربی مذکور در چالش های داخلی و منطقه ای متعددی گرفتارند این سوال مطرح است که چرا به دنبال بحران سازی در لیبی هستند و چه هدفی را دنبال می کنند؟در پاسخ به این پرسش چند نکته قابل توجه است. نخست آنکه بخشی از این منازعات برگرفته از رقابت های درونی میان کشورهای عربی است.

عربستان و امارات رقابتی سخت را با قطر آغاز کرده اند و در هر منطقه ای به دنبال حذف منافع دوحه هستند. این امر را در مصر، تونس، عراق و اکنون در لیبی می توان مشاهده کرد. این مسئله زمانی بیشتر آشکار می شود که برخی محافل سیاسی در لیبی ادعا کرده اند که قطر و ترکیه محور بحران های این کشور هستند، حال آنکه گزارش ها و اسناد از روابط نزدیک حفتر با عربستان و امارات حکایت دارد. دوم آنکه سخنان حفتر در باب اهدافش از اقدامات اخیر در لیبی نشانگر نگاه ویژه وی به عربستان و امارات است. وی تاکید می کند به دنبال مقابله با تروریسم و البته اخوان المسلمین است.

کارنامه عربستان و امارات نشان می دهد که آنها جنگی تمام عیار را علیه اخوان آغاز کرده اند که نمود آن را در مصر، اردن، یمن، تونس، بحرین، امارات و... می توان مشاهده کرد. سوم آنکه کشورهای عربی نظیر عربستان و امارات اکنون با چالشی به نام بازگشت گروه های تروریستی از سوریه به این کشورها مواجه هستند. گروه هایی که زمانی با هدایت کشورهای عربی راهی سوریه شدند اکنون با شکست معادلاتشان به تهدیدی برای اربابان خود مبدل شده اند چنانکه آنها در بیانیه های متعددی بر انتقام گیری از سران عرب تاکید کرده اند.

اکنون این سناریو مطرح است که کشورهای عربی نظیر امارات و عربستان با سوق دادن گروه های تروریستی به لیبی برآنند تا ما به ازای سوریه را در این کشور را به آنها پرداخت کنند. درگیر شدن تروریست ها در جنگی جدید می تواند کاهش تهدید آنها رابرای سران عرب و البته غرب به همراه داشته باشد. به عبارتی سران برخی کشورها عربی برآنند تا لیبی را قربانی امنیت خویش سازند و البته با حمایت از افرادی مانند حفتر به دنبال تأمین منافعی همچون سرکوب اخوان نیز هستند.

آفرینش:ساخت 8 نیروگاه برای 8 نسل بعد!؟

«ساخت 8 نیروگاه برای 8 نسل بعد!؟»عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم حمیدرضا عسگری است که در آن می خوانید؛برخی رسانه های داخلی وخارجی از احتمال انعقاد قرار داد ساخت 4 تا 8 نیروگاه اتمی جدید از سوی روسیه در ایران در سال جاری میلادی خبر دادند. درهمین راستا منابع آگاه نیز از گفتگوی مقامات مسئول روسی و ایرانی در این موضوع، مطالبی را عنوان کرده اند. درحالی که نیروگاه بوشهر به عنوان سمبل حسن وعده روس ها در عمل به وعده هایشان در جلوی چشم ما قرار دارد، خبرهایی از ساخت دو نیروگاه دیگر در بوشهر توسط شرکت های روسی به گوش می رسد.

نیروگاه اتمی بوشهر در سال 1355 درطی توافقی با شرکت "کرافت ورک یونیون"، یکی از شرکت های وابسته به زیمنس آلمان در دست ساخت قرار گرفت و شرکت آلمانی ساخت 2 واحد نیروگاه اتمی در بوشهر برعهده گرفت. اما در سال 1357 در شرایطی که حدود 75 درصد از واحد اول و 60 درصد واحد دوم نیروگاه ساخته شده بود با پیروزی انقلاب اسلامی طرف آلمانی کار بر روی پروژه را متوقف کرد.

پس از کناره گیری آلمان ها از ساخت نیروگاه ما برای تکمیل این پروژه روس ها را انتخاب کردیم که درنهایت در اوایل سال 1368 موافقتنامه همکاری هسته ای میان دو کشور تدوین شد و متعاقب آن در 24 اوت سال 1992 (2 شهریور 1371) موافقتنامه کاملی از همکاری های هسته ای ایران و روسیه امضا شد که به موجب این قرارداد مقرر شد ساخت نیروگاه بوشهر تا پایان سال 2000 میلادی به پایان برسد. مبلغ کل قرار داد نیز یک میلیارد و دویست میلیون دلار بود که درطی سالیان بعد مدام از سوی طرف روسی افزایش پیدا کرد و هربار به بهانه ای هزینه های گزافی را به ایران تحمیل کردند. نهایتاً روس ها با بیش از یک دهه تاخیر پس ازتاریخ قرار داد، درسال 1390 از پایان مراحل پیش راه اندازی و تست های گوناگون خبردادند و نیروگاه را برای اتصال به شبکه سراسری برق آماده کردند.

اما جالب اینجاست که بنابر سبک و روش روس ها که هیچگاه در عمل به وعده های خود صادق نبوده اند و ما در مسئله سامانه موشکی اس300 نیز این موضوع را مشاهده کردیم، و با تجربه ای که ما از عملکرد روس ها در بوشهر داریم، بازهم برای ساخت نیروگاه به سمت آنها دست دراز کرده ایم! و این بار قصد داریم عملیات ساخت 8 نیروگاه را به آنها بدهیم، درحالی که آنها با گذشت بیش از یک دهه از تحویل به موقع یک نیروگاه بوشهر به ما سرباز زده اند!. مسلماً سیاست و روش روس ها در انعقاد قراردادها و عمل به وعده هایشان تغییر نخواهد کرد و با این رویه کنونی احتمالا برای ساخت این 8 نیروگاه 160 سال وقت خواهند خواست و درصورت تکمیل این پروژه ها برای نسل آینده ایران برق هسته ای تولید می کنند!.

جای تامل و سوال دارد که این نوع نگرش مسولان در رابطه با روسیه براساس چه منطقی نشأت می گیرد. اگر هدف ازاین اقدامات دادن باج سیاسی برای جلب حمایت روس ها در پرونده هسته ای و حق وتو در شورای امنیت است که هنوز داغ چندین قطعنامه با همراهی کامل روس ها با آمریکا وغرب بر دل کشور باقی است.

برخی هم معتقدند ما برای شکستن تحریم های غرب و خروج از انزوای علمی و فناوری در بحث هسته ای بهتر است قرارداد هایی را با روس ها منعقد کنیم و ازاین طریق به دنیا نشان دهیم که ایران در بحث هسته ای و نیروگاه های اتمی متکی به غرب نیست، اما غافل از این که روس ها خود استاد وابسته سازی و انحصار در زمینه هسته ای هستند و شاید اصلی ترین مخالف دستیابی ایران به فناوری هسته ای باشند!!. در دفاع از این ادعا همین بس که، بیشترین نفع و سودمالی از تحریم های ایران برای روسیه بوده است. اگر ایران از فشار تحریم ها و انزوای هسته ای خارج شود، دیگر روس ها با چه بهانه ای راه اندازی نیروگاه بوشهر را به تعویق بیاندازند و مدام ازما پول طلب کنند؟!

اما اگر هدف از مذاکره، ساخت و راه اندازی نیروگاه های جدید و بهره گیری از علوم و فنون روز دنیا در بحث انرژی می باشد، چرا از عملکرد روس ها در بوشهر درس عبرت نمی گیریم. آنها نیروگاه بوشهر را باید درعرض شش سال به ما تحویل می دادند ولی با گذشت بیش از یک دهه از وعده آنها نیروگاه بوشهر به ایران تحویل شد. و حالا ما احداث 8 نیروگاه دیگر را برای آنها درنظر گرفته ایم و احتمالا تا 160 سال دیگر اگر استفاده از انرژی هسته ای مرسوم باشد از آن بهره برداری خواهیم کرد، البته اگر تا آن زمان روس ها به وعده های خود عمل کنند...! با این حال اگر قرار است ازتکنولوژی اتمی روسیه برای ساخت نیروگاه های هسته ای استفاده شود، بهتر است سابقه روس ها درعمل به تعهداتشان مدنظر قرار گیرد و قرار دادهایی محکم و منسجم با آنها منعقد گردد.

شرق:نظارت، ضروری تر از برخورد قضایی

«نظارت، ضروری تر از برخورد قضایی»عنوان سرمقاله روزنامه شرق به قلم بهمن کشاورز است که ر آن می خوانید؛
1- اینکه برای برخی رقم های نجومی – که جز با حروف نمی توان نوشت- در حکم پول خرد داخل جیب باشد و بعضی دیگر مثلا برای وام یکی، دو میلیون تومانی ازدواج یا وام چند میلیونی جعاله تعمیر مسکن، مدت ها در انتظار بمانند و سرانجام نیز ناامید شوند، مطلبی است که ذهن عادی قادر به تجزیه و تحلیل آن نیست. قضیه وقتی جالب تر و پیچیده تر می شود که می بینیم موارد اولی گاهی بدون رعایت تشریفات و تضمینات تامینی، تحقق می یابد حال آنکه دومی ها، چنان در گیرو دار تضمینات و وثایق و مانند اینها درگیر می شوند که اصل قضیه منتفی و به فراموشی سپرده می شود.

2- این سوال مطرح می شود که اولا آنها که بدون اعتبار سنجی و بدون رعایت تشریفات، مبالغ کلان و گزاف را از منابع ملی و مردمی به خود اختصاص می دهند چه ویژگی و برجستگی ای دارند که آن متقاضیان گرفتار کسب وکار ندارند؟

3- ظاهرا همه چیز به یک کلمه جادویی برمی گردد که قدمتی بیش از 20 یا 30 سال ندارد؛ «رانت» که گویا در عین اینکه چیزی در عین مزیت و اعتبار و مانند اینهاست اما در عین حال با همه اینها تفاوت دارد.
این «رانت» را مطمئنا بخش خصوصی نمی تواند به کسی بدهد زیرا تا آنجا که تاکنون دیده ایم آنچه به رانت خواران رسیده، ارث پدر کسی نبوده بلکه از کیسه مردم و اموال عمومی برداشت شده است. به عبارت دیگر پول هایی که از منابع عمومی ازجمله نفت تحصیل و انباشته می شود و وجوهی که مردم عادی با خون دل تهیه و در بانک ها و موسسات اعتباری ریز و درشت پس انداز می کنند، به ویژه خواران تخصیص داده می شود، البته همواره ظاهر قضیه این است که این اعتبارات را با اضعاف مضاعف و بهره و سود و... باز پس خواهند داد تا مایه رونق اقتصادی و بالا رفتن سطح زندگی مردم و ترویج توسعه و رفاه شود. اما در عمل می بینیم که این رفاه و توسعه و غیره البته تحقق پیدا می کند اما نه برای عامه مردم و صاحبان حق بلکه برای همان ها که رانت خوارشان می نامیم؛ آن هم نه در داخل کشور بلکه در اقصی نقاط دنیا و نقاط خوش آب و هوا و مملو از رفاه و «نعمت».

4- در سال های اخیر مکرر مواردی مطرح شد که استفاده از امتیازات، ارتباطات و امکانات سیاسی به تحصیل اموال به طور غیرعادی منجر شده بود و در نهایت نیز به اصطلاح «تق قضیه در آمد». البته مقامات قضایی وقتی از قضیه آگاه و دست به کار شدند کار خود را خوب انجام دادند و درپیگیری قضایا کوتاه نیامدند. اما ناچار این سوال مطرح شد و باقی ماند که سایر مقامات که وظیفه نظارت و پیگیری را در همه مراحل فعالیت ها و اقدامات مالی و اقتصادی بر عهده دارند پیش از رو شدن ماجرا و دخالت قضایی، چه می کردند؟ طرفه اینکه هر چند گفته شده است مومن از یک سوراخ دوبار گزیده نمی شود اما ما ناظر گزیده شدن جامعه –که در ایمانش تردید نیست- از سوراخ های مشابه به کرات و مرات بوده ایم. بدیهی است تا آنجا که از سیر تاریخی وقایع می توان فهمید اقدامات دستگاه های مسوول از جهت بازدارندگی، تاثیر مورد انتظار را نداشته به ویژه با توجه به اینکه معمولا این اقدامات در مقاطعی با مقاومت های سیاسی مواجه می شود و در نتیجه آثار و نتایج آن، خیلی دیر تحقق پیدا می کند؛ بنابراین آنچنان که مورد نظر جرم شناسان و علمای حقوق جزا بوده و هست، فوریت مجازات ها در مورد این مقولات، منتفی است. مجازات دیرهنگام نیز خاصیت چندانی نخواهد داشت.

5-به نظر می رسد آنها که باید حواسشان را جمع و امکانات خود را تجهیز کنند، مراجع نظارتی هستند و نه مقامات قضایی. بدیهی است از نظر حکمی و موضوعی، چه درخصوص آنچه اخیرا اتفاق افتاد و چه در مورد وقایع دور و نزدیک مشابه، بحث های نظری بسیار می توان کرد که فعلا از حوصله این مقال، بیرون است. والله اعلم

ابتکار:کدام دولت بر سر کار است؟

«کدام دولت بر سر کار است؟»عنوان سرمقاله روزنامه ابتکار به قلم فضل الله یاری است که در آن می خوانید؛وقتی در یک روز در شهری مانند بوشهر همایش مخالفان دولت به راحتی برگزار می شود و هواداران دولتی که بر سر کار است، نه در آن شهر و نه در شهرهای دیگری چون یاسوج، اصفهان، شیراز و مشهد، امکان برگزاری همایشی مشابه را ندارند، سؤالات بسیاری به ذهن متبادر می شود.

نخست اینکه کدام دولت بر سر کار است؟ آیا وضعیت مانند چهار ساله دوم دولت احمدی نژاد است که فقط گروه های زیر مجموع جناح حامی دولت در هم فضاهای عمومی همایش و جلسه و سخنرانی برگزار می کردند. درحالی که گروه های جناح مقابلِ دولت، به خصوص اصلاح طلبان، حتی در برگزاری جلسات در داخل منازل خود نیز با ممانعت های عجیب و غریب روبرو می شدند. این وضعیت هر انسان ناآگاهی را به این اشتباه می اندازد که نکند در 24 خرداد 92 یکی از نامزدهای مدافع وضع دولت احمدی نژاد به ریاست جمهوری رسیده است.

دیگر این که آیا دولت روحانی آن قدر آزادمنشی به خرج می دهد که شعار «زنده باد مخالف من» را سر می دهد، بی آنکه گوش چشمی به موافقان و همراهان خود داشته باشد؟

این گمانه زنی به این خاطر تقویت می شود که گاه به بهای آزادی مخالفان در ابراز عقیده، قانون لگدکوب قدم های آن ها می شود؛ در این میان برخی از مسئولان دولتی نه به هواداران دولت می اندیشند و نه به قانونی که میثاق مردم و حکومت بوده است؛ و در این قانون گریزی آنچه دستخوش خدشه می شود، اعتبار حکومت است. این مسئولان اگر جواب گوی ملت نیستند، حداقل باید پاسخ گوی حکومت باشند که چرا چنین در برابر حراج قانون به ثمن بخس ساکت و ناظر نشسته اند.

سوال بعدی که خود را نشان می دهد، این است که آیا دولتِ متکی به رأی مردم توان برخورد با قانون ستیزی ها را ندارد؟ این سؤال نیز از مقایسة شعارها و نظرات رئیس جمهور و عملکرد مسئولان زیردست او به ذهن متبادر می شود. دکتر حسن روحانی هم در شعارهای انتخاباتی و هم در سخنرانی خود در یک سال گذشته بر اجرای امور در مجرای قانون تأکید بسیار کرده است، درحالی که به نظر می رسد برخی از مسئولان منتخب وی و دولتش در تهران و استان ها و شهرهای دیگر، عملکردی متناقض با این شعارها و تاکیدات دارند. در اینکه هنوز بسیاری از مسئولان دولتی در شهرستان ها تغییر چندانی نکرده اند، شکی نیست و البته اعتراضی نیز نیست؛ چرا که خود می تواند نشانی ازبلوغ فکری دولتمردان جدید باشد. اما اینکه این مسئولان هنوز روش دولتمردان پیشین را در عمل پیاده می کنند، خطری است که دولت مستقر را- حتی – بیشتر از حمله خارجی تهدید می کند.

مردمی که در روز 24 خرداد 90 پای صندوق های رأی آمدند و از میان چند نامزد مطرح و مشهور، دکتر حسن روحانی را برگزیدند، خوب می دانند که به چه خاطر به او رأی دادند و از پس یک سال طبیعی است که هنوز آن عهد را به یاد داشته باشند و تحولات امور را رصد کنند، تا نشانی از اجرای خواسته های خود را مشاهده کنند. از سوی دیگر دکتر حسن روحانی نیز به کرات گفته است که هم وعده هایش را فراموش نکرده و هم بر اجرای آن ها اصرار دارد. اما آنچه در این میان، بین انتظارات مردم و عملکرد دولت فاصله ایجاد کرده است، رفتار برخی از مسئولان منتخب دولت در سراسر کشور است که یا فراموش کرده اند مامور اجرای منویات کدام رئیس جمهور اند و یا خود را به ندانستن، نفهمیدن و فراموشی زده اند.

این مسئولان در امتحان اعتمادِ مردم نمره ای کسب می کنند که در مقیاسی کلی در کارنامه دولت یازدهم و دکتر حسن روحانی نوشته می شود. بر رئیس جمهور است که مواظب نمر خود در این آزمون مهم و دشوار باشد.

آرمان:لزوم برخورد با مفاسد اقتصادی

«لزوم برخورد با مفاسد اقتصادی»عنوان یادداشت روز روزنامه آرمان به قلم عماد افروغ است که در آن می خوانید؛
مسلم است که موضع گیری در خصوص اعدام مه آفرید امیرخسروی که روز شنبه صورت گرفت، باید در چارچوب نظام حقوقی و منابع مرتبط با آن صورت گیرد. در اصل اینکه مجرم باید به مجازات خود برسد، به طور قطع محل تردیدی وجود ندارد به ویژه در این موضوع و واقعیت تلخ اختلاس 3هزار میلیارد تومانی که مصداق بارز فساد فی الارض در نظام اقتصادی کشور است.

بدین ترتیب در این مسئله هیچ تردیدی نیست که اگر با مجرم برخورد نشود، جامعه احساس ناامنی خواهد کرد بدین معنا که اعتماد خود را از دست داده و احساس می کند نه تنها نظمی وجود ندارد بلکه اگر توجهی به اینگونه مسائل وجود داشته باشد به تدریج کار به جاهای باریک کشیده می شود که در حوصله این یادداشت نمی گنجد. مدتی است که متاسفانه جامعه ایران درگیر یک آشفتگی فرااجتماعی نیز شده است. به عبارتی در چند سال اخیر، اتفاقاتی در کشور رخ داده که در رابطه با آن برخورد دقیق و به موقعی صورت نگرفته است و با توجه به این که جامعه ایران، جامعه ای دینی و اخلاقی است، بی اعتنا بودن به این مسئله موجب می شود مردم به اصل اخلاق شک کنند.

مدت هاست که مردم این انتظار را دارند که نهادهای ذی ربط قاطعانه وارد عمل شوند و در راستای احقاق حقوق شهروندی مردم، در تمام سطوح و در تمام مراتب اقدامات شایسته ای انجام دهد آنچه مسلم است برخورد با مفسدین اقتصادی به شرط آنکه قبل از اجرای حکم، تسویه حساب مالی نیز انجام شده باشد می تواند در پیشگیری از اختلاس ها موثر باشد البته این مسئله باید مدنظر قرار گیرد که با یک اعدام تمام مسائل تمام شده فرض نشود و به پرونده دیگران نیز رسیدگی و اتهامات آنها نیز مورد بررسی قرار گیرد چراکه این مسئله می تواند مثبت و تقویت کننده اعتماد مردم باشد البته لازم به ذکر است این اقدامات زمانی موثر است که تنها در مورد این فرد و این پرونده صورت نگیرد و تمامی پرونده ها و و اتهام تمامی افراد بدون هیچ مصلحت اندیشی مورد بررسی قرار گیرد.

اگر این مسئله مورد توجه قرار گیرد می توان اولین بازخوردها را در افکار عمومی مشاهده کرد و این اتفاق می تواند به فال نیک گرفته شود چرا که در چارچوب نظام حقوقی کشور این عمل انجام شده است؛ البته در صورتی که روند برخورد با مفسدین اقتصادی ادامه داشته باشد اعتقاد بر این است که قطع نظر از آگاهی بخشی هایی که باید صورت بگیرد اما مجرم باید به مجازات خود برسد.

دنیای اقتصاد:واقعیت تلخ

«واقعیت تلخ»عنوان سرمقاله روزنامه دنیای اقتصاد به قلم دکتر پویا جبل عاملی است که در آن می خوانید؛بی تردید دستگاه قضایی باید با رانت خواران و مفسدان اقتصادی فارغ از جنجال های رسانه ای برخورد کند؛ در این امر هیچ شکی نیست، اما مساله اختلاس بزرگ تاریخ ایران، بیشتر از همه باید گوشزدی باشد به سیاست گذاران اقتصادی. این سیاست ها و چارچوب ها و رویه های اشتباه است که می تواند حتی کارآفرینان را تبدیل به مفسد کند. بعد همانی که پایه گذار چارچوب های سیاستی غلط و فسادآور می شود، طلبکار می شود که مفسدان، اقتصاد را به نابودی برده اند.

این دور باطل در بسیاری از موضوعات وجود دارد؛ مثلا جلوی بازار رقابتی خودرو را از طریق تعرفه های بسیار سنگین می گیریم، بعد نهادی درست می کنیم که قیمت رقابتی را پیدا کند!!! به زور قانون و نظارت و بخشنامه، نرخ سود بانکی را آن قدر پایین می آوریم که صفی طولانی از متقاضیان تسهیلات ایجاد می شود و هر کس آشنایی، رابطه ای و غیره ای داشته باشد، تسهیلات می گیرد، آن وقت ده ها نهاد و سازمان را بسیج می کنیم که رانت خواران و مفسدان را پیدا کنند!!! دو یا حتی چند نرخ ارز را تعریف می کنیم، بعد به دنبال وارد کنندگان می رویم و هر قدمی را که برمی دارند کنترل می کنیم تا نکند ارز را به قیمت دیگری بفروشند یا کالایی را که وارد می کنند، به بهای ارز آزاد، عرضه کنند؛ آن وقت هزینه خود نظارت برای اقتصاد بیشتر از آن می شود که اگر کالا را با ارز آزاد وارد می کردیم!

باور کنید اقتصاد ایران پر از این واقعیت های تلخ است و اعدام اخیر یک مفسد اقتصادی (مه آفرید امیرخسروی) هم از جنس همین واقعیت ها است. سیاست گذار باید بخشی را که خود در این فرآیند مقصر بوده، بازبینی و اصلاح کند وگرنه با شرایط اقتصادی این کشور حتی اعدام نیز نمی تواند ضامن عدم بروز فساد های آتی باشد.
این واقعیت های تلخ وقتی رخ می دهند که دولت برخلاف رویه بازار و مکانیسم قیمتی شفاف، در آن دخالت می کند. دولت نمی گذارد بازار کار خود را کند.

زمانی از نرخ ارز آن خوشش نمی آید و گاهی از نرخ بهره تعادلی آن. همین مداخلات است که منشأ اصلی فساد اقتصادی می شود. اگر امروز لیست بلند بالایی از مطالبات معوقه بانک ها وجود دارد، همان طور که بارها در این ستون گفته ایم، نتیجه کنش سیاست گذار است که نرخ بهره و جریمه تسهیلاتش کمتر از تورم است و کدام فعال اقتصادی حاضر است از نانی که به واسطه رانت خودساخته دولت برآمده چشم پوشی کند. وقتی جریمه ای واقعی از وی گرفته نمی شود، معلوم است که مطالبات معوقه ایجاد می شود. حال چند روز دیگر خبر می رسد که فلان تعداد از بدهکاران راهی زندان شدند و در حالی که همه فکر می کنند مطالبات کم می شود، چون هنوز همان چارچوب به قوت خود باقی است افراد دیگر بدهکار سیستم بانکی می شوند. در دور باطل گیر کرده ایم. هر روز واقعیت تلخ دیگری را تجربه خواهیم کرد اگر رویه ها را اصلاح نکنیم.