اهداف رندانه پشت پرده پیشنهاد حضور تیم مذاکره کننده جلیلی و ظریف در مجلس

در ادامه سرمقاله روزنامه ابتکار به قلم «مصطفی داننده» آمده است : کشاندن وزرا به مجلس، برگزاری همایش دلواپسی، ناکارآمدن نشان دادن دولت و... همه و همه پازل های تشکیل دهنده این شطرنج هستند.

این افراد اما گام تازه ای را در دستور کار خود قرار داده اند، آنهم تکرار فضای دو قطبی انتخابات ریاست جمهوری بین «حسن روحانی» و« سعید جلیلی» است.

100 تن از نمایندگان مجلس در نامه ای به هیئت رئیسه، خواستار حضور تیم مذاکره کننده « محمد جواد ظریف» و « سعید جلیلی» در مجلس شدند.

درخواست بی سابقه ای که به نظر می رسد در قوانین داخلی مجلس نیز، تعریفی برای آن ارائه نشده است.

اما سوالی در این میان مطرح می شود که چرا این نمایندگان چنین درخواستی را مطرح کرده اند؟ و چه هدفی را دنبال می کنند؟

اولین هدف آنها، بازگشت نام « سعید جلیلی» به رسانه هاست.

نتیجه انتخابات ریاست جمهوری نشان داد که دبیر سابق شورای امنیت ملی، یک سیاستمدار شکست خورده است و حالا دوستان او در مجلس به دنبال احیای جایگاه او در جامعه هستند.

هدف بعدی آنها، دو قطبی کردن فضای سیاسی ایران است که کشاندن پای تیم مذاکره کننده سعید جلیلی به این بازی سیاسی خود بیانگر این معناست.

برگزاری این جلسه به فرض محال در مجلس شورای اسلامی، احتمالا اینگونه خواهد بود. تیم جلیلی بدون توضیح در مورد عملکرد خود با سوالات متعدد خود و احتمالا با متهم کردن، دولت روحانی به سازش سعی می کند تا ظریف و تیمش را درگوشه رینگ گیر بیندازد تا آنها مجبور بشوند فقط به اتهامات پاسخ بدهند تا اینکه در مورد عملکرد خود و احیانا عملکرد ضعیف، تیم سعید جلیلی طی سال های گذشته پاسخگو باشند.

بعد از این جلسه، نقش نمایندگان جبهه پایداری پررنگ خواهد شد و آنان در گفت وگو با رسانه های نزدیک به خود، صحبت های رد و بدل شده در جلسه غیر علنی مجلس را مطرح می کنند و می گویند که نمایندگان مجلس مدام به تیم مذاکره کننده جلیلی احسنت می گفتند که این نشان می داد، نمایندگان مردم از عملکرد تیم روحانی ناراضی و خواستار بازگشت تفکر جلیلی به مذاکرات هسته ای هستند.

آنها برای برهم زدن تفکر تیم هسته ای ایران برنامه ریزی های هوشمندانه ای را انجام داده اند که هدف اصلی آن افکار عمومی است.

این گروه به دنبال این است که نشان دهد که روحانی در تحقق چرخش اقتصاد در کنار چرخش سانتریفیوژ، ناموفق بوده است.

شاید برای اینکه کمی اذهان عمومی و این دوستان روشن شود، باید به انتخابات ریاست جمهوری بازگردیم و مروری به مناظره ها و نتایج انتخابات کنیم.

در مناظره ای که سیاست خارجی، مسئله مورد بحث نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری بود، همگان مشاهده کردند که در فضای دو قطبی ایجاد شده میان روحانی و جلیلی، اکثر نامزدها از جمله ولایتی، قالیباف و محسن رضایی هم صدا با روحانی به انتقاد از شیوه، دیپلماتیک جلیلی پرداختند و او را یکی از عاملان بروز مشکلات در کشور دانستند.

حتی حداد عادل نیز، در این جلسه هم صدا با جلیلی نبود و سعی می کرد کمی از بار انتقادها به دبیرسابق شورای عالی امنیت ملی بکاهد.

نتایج انتخابات هم نشان می دهد که تفکر جلیلی در کشور تنها 4 میلیون رای دارد و دیگر مردم در رای های خود نامی به غیر از تفکر جلیلی نوشتند.

رای 6 میلیون نفر به قالیباف، رای سه میلیون هشتصد هزار نفری به محسن رضایی، رای دو میلیونی به علی اکبر ولایتی، رای چهارصد هزار نفری به غرضی و در نهایت رای 18 میلیونی حسن روحانی، نه بزرگ به سعید جلیلی و تفکر او بود.

تفکری که پایداری چی ها به دنبال بازگشت آن هستند.