پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : پس از
یادداشت مدیرمسئول انتخاب در نقد سخنان حجت الاسلام و المسلمین یونسی، عبدالله شهبازی با ارسال یادداشتی به بررسی ریشه های تاریخی این ادعا پرداخت.
در این یادداشت که اختصاصا در اختیار «انتخاب» قرار گرفته، آمده است:
به بحثی که این روزها آقای علی یونسی، دستیار ویژه رئیسجمهور
در امور اقوام و اقلیت‌های دینی و مذهبی، در باب نقش شیر و خورشید مطرح
کرده‌اند کاری ندارم. فقط ارجاع می‌دهم به مقاله مرحوم مجتبی مینوی و توصیه
میکنم آقای یونسی آن را بخوانند و سپس کمی در حوزه‌های اسطوره‌شناسی و
مردم‌شناسی مطالعه کنند، آن‌گاه در می‌یابند که بحث درباره اینگونه نمادها
بیش از آن تخصصی و جدالبرانگیز است که به موضوع دعوای روز بدل شود. [1]
با آقای مصطفی فقیهی هم نظرم که رفتارها و گفتارهای آقای یونسی در جایگاه اخیر ایشان به شدت «بحران آفرین» شده. آقای یونسی در حوزه تاریخ و مردم‌شناسی اقوام و فرهنگ‌های ایرانی، که لازمه مسئولیت کنونی ایشان است، تخصصی ندارند و آن‌چه
می‌گویند معلوم نیست چه پیامدهایی
برای جامعه ایران خواهد داشت؛ آن هم در فضای بین‌المللی بسیار خاص و بحرانی
و تاریخساز کنونی که خونینترین جلوه‌های دامن زدن به خصومتهای دیرین قومی و فرهنگی در اوکرائین فرا روی ماست.
-----
1- مجتبی مینوی، «منشاء نقش شیروخورشید علامت رسمی ایران»، تاریخ و فرهنگ، تهران: خوارزمی، چاپ اوّل، 1352، صص 352-379.
مقاله
فوق در اصل گزارشی است که مینوی به درخواست سفارت ایران در لندن در سال
1308 ش. تهیه کرد و به ضمیمه نامه 878 آن سفارت مورخ 25 بهمن 1308 به وزارت
معارف ارسال نمود. این گزارش بعداً در «یادنامه دینشاه ایرانی» منتشر شد.
بنوشته مینوی، تردید نیست که علامت شیروخورشید فقط در زمان پادشاهان قاجار
رسمیت یافت و در سال 1252 محمد شاه در این باره دستورالعملی صادر کرد که در
سالنامه سال 1332 وزارت خارجه چاپ شده است و بعضی می‌گویند این نقش را
فتحعلی شاه رسمیت داد.
مینوی می‌نویسد: «در باب اصل منشاء شیروخورشید آن‌چه
بر اینجانب معلوم شده این است که نمی‌توان آن را به عهد ماقبل اسلام منسوب
کرد سهل است در اوایل عهد اسلامی نیز متداول نبوده و از زمانی هم که باب
شده استعمال آن عام نبوده است و در زمان واحد از شکل و رنگ پارچه بیرق و
نقش آن و رنگ علامت منقوش به اختلاف وصف کرده‌اند. ولی تنها قول صریحی که
در باب ابتدای استعمال شیروخورشید با یکدیگر قبل از زمان صفویه به‌دست
آوردهام روایت ابنالعبری [ابن‌عبری] صاحب تاریخ مختصر الدول است
که می‌گوید چون سلطان غیاث‌الدین کیخسرو از سلاجقه روم (قونیه) دختر
پادشاه گرجیان را به زنی گرفت (بین 635 و 641 هجری) و مردی عیاش و هوسران
بود، می‌خواست صورت زن خویش را که بسیار دوست داشت بر روی دراهم نقش کند.
به او اینطور
راهنمایی کردند که صورت شیر را که بر بالای آن نقش خورشید باشد بر دراهم
بسازد تا مقصود حاصل شده باشد ولی هر کس آن صورت را بیند گمان کند که این
نقش طالع ولادت شاه بوده است. او همچنان کرد. اگر داستان سابقالذکر با تمام جزییاتش حقیقی باشد، شکل خورشید معرف صورت یک دختر گرجی و این ترکیب نقش بیرق از بقایای آلسلجوق
میشود...»
مینوی می‌نویسد بر درفش کاویانی نقش هیچ حیوانی، از جمله شیر،
منقوش نبود. مینوی نقش شیر بر روی پرچم را نیز بازمانده از سنت پرستش
حیوانات در میان قبایل ترک می‌داند.
برای تکمیل و تصحیح نظر مرحوم مینوی باید اضافه کنم که خاستگاه نقوش شیر و خورشید به نجوم باستان می‌رسد که به هفت کوکب سیار و دوازده صورت فلکی باور داشتند. هر کوکب در یک یا دو صورت فلکی
جای می‌گرفت و خانه خورشید در صورت فلکی اسد بود. هر یک از این کواکب
آسمانی مقولاتی کلان بودند که ذیل آن مقولات کوچک‌تر جای می‌گرفتند. خورشید
نماد کمال و سروری بود و شیر «حیوان خورشیدی» یا «پادشاه حیوانات» شناخته
می‌شد همانگونه که طلا «خورشید فلزات» بود. در تمدن‌های کهن خاورمیانه،
نقش شیر و خورشید با الهه انانه (سومر) یا ایشتر (بابل) یا آناهیتا (ایران)
دیده میشود مانند مُهر هخامنشی که الهه آناهیتا را سوار بر شیر نشان
می‌دهد و خورشید بر فراز اوست. بلاد و اقوام و اشخاص نیز ذیل این صور فلکی
تقسیم‌بندی می‌شدند. یهودیان سبط خود (یهودا) را و مسیحیان عیسی (ع) را
«شیر» می‌خواندند
و شیعیان همین تعبیر را برای علی (ع) به کار بردند. در کتب نجوم ایرانی،
طالع ایرانشهر «اسد» (شیر) بود. ترکان و مغولان به نجوم بسیار علاقمند
بودند و در ایران رصدخانه‌ها بپا کردند و استفاده از نقوش شیر و خورشید را
در پرچم‌های خود گسترش دادند.
یکی نیست به این ها بگه که بابا اظهار فضل نکردن بخدا هیچ هزینه ای برای شما نداره. سود به مملکت نمی رسونید لااقل هزینه تراشی نکنید آقایان مشاوران اعظم!!!!
حجت‌الاسلام یونسی دستیار ارشد رییس‌جمهوری در امور اقوام و اقلیت‌های دینی و مذهبی گفته است: «پرچم سه‌رنگ ایران سابقه بسیار قدیمی دارد. این یک نماد ملی است. عده‌ای خیال می‌کردند نماد شیروخورشید در میان پرچم ایران یک نماد سلطنتی است [در حالی‌که] شیر نماد حضرت علی(ع) و خورشید نماد حضرت محمد(ص) است و تنها تاجش مربوط به شاه بود اگر با من باشد هلال احمر را تغییر می‌دهم و شیروخورشید [سرخ] را جایگزین آن میکنم.» قبل از آنکه عده‌ای از افراد منتظر فرصت، آقای یونسی وزیر اطلاعات پیشین را موردحمله و اتهام قرار دهند سخن ایشان را تایید میکنم و صریحا می‌گویم: هلال‌احمر که از سه دهه پیش جایگزین شیروخورشید سرخ، آرم جمعیت شیروخورشید سرخ ایران شد درست تصویر برعکس پرچم سرخ‌رنگ دولت امپراتوری منقرض‌شده عثمانی است که این‌روزها آقای رجب‌طیب اردوغان نخست‌وزیر ترکیه پس از 99 سال که از وقوع کشتار ارمنیان به دست مارشال‌ها و ژنرال‌ها (مشیرها و میرلواها)ی ارتش عثمانی سابق و رهبران جمعیت افراطی ژون ترک می‌گذرد، بابت حادثه ارامنه عذرخواهی و از ارامنیان دلجویی میکند. همانطور که صلیب‌سرخ تصویر برعکس پرچم کشور فدرال سوییس، یعنی سلیب سفید در زمینه قرمز است. هلال احمر در زمانی که دولت عثمانی در قرن نوزدهم در جنگ‌های متوالی با ارتش روسیه و نیروهای استقلال‌طلب بالکان درگیر شده بود (مانند یونان، رومانی، بلغارستان و صربستان) به عنوان علامت بهداری قشون عثمانی تعیین شد و روی گاری‌های آمبولانس نقش بست. هلال عثمانی در حافظه تاریخی ایرانیان جایگاه خوب و خاطره شیرینی به‌جا نگذاشته است. دولت عثمانی از اولین روز پیروزی بر امپراتوری روم شرقی کمر به فتح ایران که در آن زمان در دست اولاد امیر تیمور در مشرق و خاندان‌های ترکمان قراقویونلو و آق قویونلو در آسیای صغیر و شمال عراق و آذربایجان و کردستان و ایران مرکزی بود بست.
اولین جنگ‌های عثمانی‌ها با دولت ترکمان با نیروی آق‌قویونلو در زمان حیات سلطان محمد فاتح (سلطان محمد دوم) و سلطنت اوزون حسن روی داد و نه‌فقط با آغاز سلطنت صفویه و جنگ سلطان سلیم اول با شاه اسماعیل صفوی نوه دختری اوزون حسن.در تمام جنگ‌های دولت عثمانی از سلطان سلیم اول که دیاربکر و ارمنستان قسمتی از آسیای صغیر شرقی و کردستان عراق کنونی از ایران جدا شد (سال 920 هـ..ق) سال‌های پس از جنگ جهانی اول پرچم هلال عثمانی در زمینه قرمز در شهرهای اشغال‌شده ایران برافراشته می‌شد و تصادفا اولین حمله‌ای که ایرانیان می‌کردند به پرچم عثمانی و سرنگون‌کردن آن بود.اما شیر نماد ایران باستان نبوده و فقط در زمان سلاجقه بر پرچم ایران نقش بسته و در زمان صفویان به مثابه نماد علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) بود که او را شیرخدا اسدا...الغالب می‌خواندند.خورشید نیز نمودار الوهیت و دین اسلام و رسول خدا(ص) بوده و جالب اینجاست که پرچم ایران تا زمان مشروطیت یک نوار سبز رنگ در زمینه سفید (نوار سبز به نشانه تشیع) بوده که شیر با خطوط سیاه و زرد در کنار یا وسط زمینه سفید قرار داشته است.نماد تاج روی شیروخورشید در ادوار قدیم وجود نداشته و بسیار محتمل است از عصر قاجاریه به آن افزوده شده باشد زیرا تاج کیانی که در زمان فتحعلی‌شاه قاجار برای تاجگذاری او ساخته شد در دوره قاجار روی علامت شیروخورشید در حقیقت بر فراز شیر قرار گرفت و این تاج پس از تاجگذاری رضاشاه که یک جواهرساز روسی مهاجر، تاج پهلوی را ساخت، تبدیل به تاج پهلوی شد (از 1305 هـ..ش به بعد)همانطور که حجت‌الاسلام‌والمسلمین یونسی گفته‌اند هلال احمر متعلق به ایران نیست. روی سکه‌های سلطنتی عثمانی و سکه‌های پادشاهان افغانستان مانند حبیب‌الله‌خان، امان‌الله‌خان، محمدنادرشاه و محمدظاهرشاه علامت هلال منقوش بوده است. شیروخورشید نماد مذهبی ایران بعد از اسلام بود و البته پرچم ایران به رنگ‌های مختلف به‌ویژه در پرچم قشونی بوده که پرچم رسمی همانگونه که در تصویر نقاشی ورود محمدرضا بیگ سفیر شاه سلطان حسین به کاخ ورسای یا در پرچم میرزا ابوالحسن شیرازی سفیر ایران در دربار الکساندر اول تزار روسیه دیده میشود، محسوب میشده است.به‌نظر من اگر در زمانی که موج نظرات‌عمومی از رژیم سابق برانگیخته‌شده بود تا حدی که شیروخورشید نیز اشتباها آرم سلطنتی انگاشته شد، کسانی بودند که مشفقانه توضیح می‌دادند «شیر» نشانه «شیرخدا» یعنی مولای متقیان و خورشید نشانه درخشش دین مبین اسلام است و پرچم‌های پیش از اسلام، هرگز دارای این نماد نبوده‌اند. انتخاب هلال‌احمر به جای شیروخورشیدسرخ، پیش نمی‌آمد. کمااینکه ندیدیم علامت رسمی کشور، هلال و ستاره شود و به جای آن، آرم کنونی و زیبای «الله‌اکبر» علامت رسمی دولت جمهوری اسلامی ایران شد. جا دارد پیشنهاد جناب آقای یونسی مورد مطالعه قرار گیرد و شیروخورشید سرخ، جایگاه خود را بازیابد و به مثابه آرم ملی و مذهبی همراه با «الله‌اکبر» بر بالای آن سرلوحه صفحات جمعیت و زیب بدنه آمبولانس‌ها و پرچم‌های جمعیت شود. لازم به یادآوری می‌داند کشورهای عربی پس از جنگ اول جهانی و در جریان انقلاب عربی (الثوره‌العربیه) از عثمانی جدا شدند؛ شامل کشورهای عراق، سوریه، لبنان (که تا سال 1945 سوریه و لبنان مستعمره فرانسه و سپس به استقلال رسیدند) فلسطین (که تا سال 1947 در اشغال انگلستان بود) مصر که تحت قیمومیت انگلیس قرار گرفته بود و سایر کشورها، هلال‌احمر را که در عالم عربی جا افتاده بود، به عنوان آرم جمعیت هلال‌احمر انتخاب کردند. ایرانیان پس از تشکیل جمعیت شیروخورشید سرخ در سال 1303/1924 هوشیارانه آرم رسمی کشور را به رنگ قرمز روی زمینه سفید برای آمبولانس‌های بهداری و در سال‌های بعد نیز آمبولانس‌های بهداری ارتش برگزیدند. در زمان جنگ‌جهانی دوم به دلیل نافهمی خلبان‌های روسی و انگلیسی در بمباران آمبولانس‌ها و بیمارستان‌ها، به ناچار علامت صلیب‌سرخ روی سقف آمبولانس‌ها کشیده شد و در سال 1330هجری شمسی که انتظار می‌رفت هواپیماهای انگلیسی در جریان جنبش نفت به خوزستان حمله کنند باز هم صلیب‌سرخ را که از دید خلبانان خارجی شناخته‌شده بود، برگزیدند و روی سقف آمبولانس‌ها، آن علامت منقوش شد. به هر ترتیب سال‌هاست اسراییل می‌کوشد ستاره هشت‌پر اسراییل را به عنوان آرم بهداری خود به سازمان ملل متحد و مراجع جهانی صلیب‌سرخ بقبولاند، ولی گویا موفق نشده است.
سازمان بين الملي وجود دارد كه تا كنون ٣ نماد ثبت شده دارد كه در اوايل فعاليت اين سازمان تنها يك نماد داشت و ان هم صليب سرخ بود، بعد از مدتي كشور هاي مسلمان و عمدتا عربي اعتراض كردند و گفتند كه نماد صليب مربوط به مسيحيان است و بايد مسلمانان از نماد ديگري استفاده كنند كه پس از كش و قوس هاي فراوان سازمان يادشده نماد هلال احمر را بعنوان نماد جايگزين اعلام كرد و كشورهاي عربي هم از ان مقطع به بعد به جاي صصليب سرخ از نماد هلال احمر استفاده كردند بعد از مدتي ( قبل از انقلاب ) دولت ايران هم به اين سازمان اعتراض كرد و اعلام نمود كه كشور ايران نه مسيحي و نه عرب است و لذا بايد از نماد ديگري استفاده كنيم ، سازمان فوق سومين و اخرين نماد را هم اضافه كرد كه ان هم شير و خورشيد سرخ بود. و نام ان سازمان جمعيت شير و خورشيد سرخ ناميده شد . ولي متاسفانه بعد از انقلاب و در دوران شلوغي نام سازمان به جمعيت هلال احمر تغيير يافت . شايان ذكر است كه كشور اسراييل بيش از ٤٠ سال است كه تلاش ميكند تا ارم ستاره داوود سرخ را به عنوان چهارمين نماد وارد نماد هاي سازمان يادشده قرار دهد كه هنوز نتوانسته است ، هدف زيباي جناب يونسي اين بود كه بهتر است نام سازمان به شير و خورشيد سرخ تغيير يابد زيرا زمزمه هايي از ابطال اين نماد پر ارزش در سازمان ياد شده به گوش ميرسد كه چون ايران از نماد خود استفاده نميكند ، ستاره داوود به جاي ان جايگزين شود. اري دوستان باز هم اصولگرايان همانند غضنفر گل به خود ميزنند. ( البته با ديد مثبت) و شايد ...
می توان بهنماد ملی یک کشور خارج از بحث دین و مذهب نیز نگاه کرد
الحمدالله دین اسلام و مذهب شیعه نیز بانمادها و رسوم سالم ملی هیچ کشوری مشکل نداشته و حتی باعنوان قوانین عرفی و امضایی قبول کرده است
ما که تاریخمان فقط به ترکان توهین کرده ایم و انها قومی وحشی خطاب کرده ایم. نجوم یک علم است پس اینها آنطور که تصور می رود آنقدرها هم وحشی نبودند.
اینقدر که شما با این موضوع پرداخیت رجانیوز نپرداخت و سعنی نکرد ....
البته میدونم منتشر نمیشه
در دوران حکومت سلسله‌های ترک و از حدود قرن ششم هجری، علامت شیر و خوشید از ستاره‌بینی وارد کارهای هنری در قلمرو اسلامی از مصر تا آسیای میانه شد. از دوران سلجوقیان روم سکه‌هایی با نقش شیر و خورشید می‌توان یافت و سپس این نشان از قرن نهم هجری/پانزده میلادی به طور ناپیوسته بر روی پرچم‌های ایران نقش بسته‌است.
نشان شیر و خورشید در هر دوره‌ای از تاریخ به گونه‌های مختلفی تعبیر شده‌است. در آغاز تنها نشانی اخترشناسانه بوده‌است نه نمادی حکومتی. در دوران صفویه این نشان تعبیری شیعی/ایرانی پیدا میکند. از زمان شاهان پس از آغامحمدخان قاجار و همزمان با دگرگونی‌های فکری و اجتماعی در آن هنگام، تعبیر شیعی این نشان رفته‌رفته کمرنگ میشود. در این دوران است که این نشان به اشتباه به ایران پیش از اسلام نسبت داده‌می‌شود
در ضمن مگه بده یه نشان داریم که همه مارو با اون میشناسن چرا باید حتما همه چیرو سیاسی و به بعضی چیزا نسیت میدن؟؟
نخستین تصویر بر روی پرچم ایران
در سال 355 خورشیدی 976 میلادی که غزنویان، با شکست دادن سامانیان، زمام امور را در دست گرفتند، سلطان «محمود غزنوی» برای نخستین بار دستور داد نقش یک ماه را بر روی پرچم خود که رنگ زمینه آن یک‌سره سیاه بود زردوزی کنند. سپس در سال 410 خورشیدی 1031 میلادی سلطان «مسعود غزنوی» به انگیزه دل‌بستگی به شکار شیر دستور داد نقش و نگار یک شیر جایگزین ماه شود و از آن پس هیچ‌گاه تصویر شیر از روی پرچم ملی ایران برداشته نشد تا انقلاب ایران در سال 1357خورشیدی.
افزوده شدن نقش خورشید بر پشت شیر
در مورد علت استفاده از خورشید دو دیدگاه وجود دارد، یکی اینکه چون شیر گذشته از نماد دلاوری و قدرت، نشانه ماه مرداد (اسد) هم بوده و خورشید در ماه مرداد در اوج بلندی و گرمای خود است، به این ترتیب همبستگی میان خانه شیر (برج اسد) با میانه تابستان نشان داده میشود. نظریه دیگر بر تاثیر آیین مهرپرستی و میتراییسم در ایران دلالت دارد و حکایت از آن دارد که به دلیل تقدس خورشید در این آیین، ایرانیان کهن ترجیح دادند خورشید بر روی سکه‌ها و پرچم بر پشت شیر قرار گیرد.
پرچم در دوران صفویان
پرچم ایران در بقیه دوران حاکمیت صفویان سبز رنگ بود و شیر و خورشید را بر روی آن زردوزی می‌کردند. پرچم سه رنگ عهد نادر مادر پرچم سه رنگ فعلی ایران است. زیرا در این زمان بود که برای نخستین بار این سه رنگ بر روی پرچم‌های نظامی و ملی آمد، هر چند هنوز پرچم‌ها سه گوشه بودند.
تغییر اساسی در شکل و رنگ پرچم داده شد، یکی این که شکل آن برای نخستین بار از سه گوشه به چهارگوشه تغییر یافت و دوم این که «آقامحمدخان» سه رنگ سبز و سفید و سرخ پرچم نادری را برداشت و تنها رنگ سرخ را روی پرچم گذارد. دایره سفید رنگ بزرگی در میان این پرچم بود که در آن تصویر شیر و خورشید به رسم معمول وجود داشت با این تفاوت بارز که برای نخستین بار شمشیری در دست شیر قرار داده شده بود.
پرچم در دوران قاجار
در عهد «فتحعلی شاه قاجار»، ایران دارای پرچمی دوگانه شد. یکی پرچمی یک‌سره سرخ با شیری نشسته و خورشید بر، پرچمی سفید رنگ منقوش به شیر و خورشید و شمشیر. سال‌ها بعد، «امیرکبیر» از این ویژگی پرچم‌های سه گانه دوره فتحعلی شاه استفاده کرد و طرح پرچم امروزی را ریخت و علاوه بر آن همان رنگ‌های پرچم نادر را پذیرفت و دستور داد شکل پرچم مستطیل باشد. برای نخستین بار در زمان محمدشاه قاجار (جانشین فتحعلی شاه) تاجی بر بالای خورشید قرار داده شد.
در سال 1252 هجری قمری در زمان محمد شاه قاجار نظام نامه‌ای تدوین شد که درباره پرچم ایران چنین نوشته است: «پس برای هر دولتی نشانی ترتیب داده‌اند. دولت ایران را هم نشان شیر و خورشید متداول بوده است و هم‌اکنون نیز همین است. قریب سه هزار سال بلکه بیشتر از زمان زرتشت هم این علامت بوده زیرا نشان آفتاب و نیروی شگفت‌انگیز خداوند است و شیر هم نشان از قدرت و هم برای آنکه اکثر شهرهای ایران در اقلید چهارم واقع است و حرکت شمس هم در فلک چهارم است از این جهت شیر و خورشید را تغییر نداده‌اند و همان قرار سابق امروز برقرار است.»
با پیروزی جنبش مشروطه‌خواهی تدوین قانون اساسی در اصل پنجم متمم قانون اساسی آمده بود: «الوان رسمی بیرق ایران، سبز و سفید و سرخ وعلامت شیر و خورشید است.»
این نشان بنا به گفته مورخین به زمان شاهنشاهی «بهرام گور» باز می‌گردد. بنا به گفته فردوسی بزرگ بهرام گور شاهنشاه ساسانی خود را یکی از وارثان اصلی تاج و تخت کیانی ایران زمین می‌دانسته ولی میدید که به جای او خسرو به تخت شاهنشاهی رسیده و بزرگان کشور به پادشاهی او رای داده‌اند.
پس بنای پس گرفتن تاج کیانی از خسرو را گذاشت و به همین جهت تاج شاهنشاهی ایران بنا به درخواست او در وسط میدان شهر گذاشته شد و دو شیر را برای حفاظت از آن رها کردند. مقرر شد هر یک از دو شاهزاده (خسرو و بهرام) اگر توانستند تاج شاهنشاهی ایران را از بین دو شیر رها سازند آن شخص پادشاه رسمی ایران خواهد شد. روز موعود خسرو از این کار دوری کرد و ریسک اش را نپذیرفت و میدان به بهرام واگذار شد.
بهرام با شجاعت و مهارت و نبردی طولانی توانست تاج را بردارد و در نهایت با گرزی هر دو شیر را از پای در آورد. هم این امر موجب شد از زمان ناصرالدین شاه سرداران و فرماندهان بر کلاه خود همچنین علامتی را نصب کنند. مهر سلطنتی ایران نیز که دو شیر محافظت از تاج شاهنشاهی را بر عهده دارند از آن زمان سرچشمه گرفته است. امروزه کشور پادشاهی انگلستان نیز نمادی بسیار شبیه به این نشان ایرانی برای خود بر گزیده‌اند.
رضا شاه پهلوی و پرچم
در زمان وی سه درفش ملی وجود داشت:
پرچم رسمی ایران (دولتی): سبز و سفید و قرمز با شیر و خورشید و تاج سلطنتی و شمشیر
پرچم نظامی: سبز و سفید و قرمز به همراه شیر و خورشیدی و تاج شاهنشاهی که اطراف آن را برگ خرما گرفته است.
شمشیرپرچم ملی: سبز و سفید و قرمز بدون شیر و خورشید که برای جشن‌ها موسسات و اماکن برافراشته می‌شد. رضا شاه به همراه درفش تاج‌گذاری‌اش جنس درفش رضا شاه پهلوی از ابریشم به رنگ آ‌بی آسمانی بوده است و در بالای آن آرم شیر و خورشید به همراه تاج سلطنتی و برگ‌های خرما منقوش بوده است .
پرچم ملی: سبز و سفید و قرمز بدون شیر و خورشید که برای جشن‌ها موسسات و اماکن برافراشته می‌شد.
محمد رضا شاه پهلوی و پرچم
در سال 1336 منوچهر اقبال، نخست وزیر وقت به پیشنهاد هیاتی از نمایندگان وزارت‌خانه‌های خارجه، آموزش و پرورش و جنگ طی بخش‌نامه‌ای ابعاد و جزییات دیگر پرچم را مشخص کرد. بخش‌نامه دیگری در سال 1337 در مورد تناسب طول و عرض پرچم صادر شد و طی آن مقرر شد طول پرچم اندکی بیش از یک برابر و نیم عرضش باشد .
پرچم بعد از انقلاب اسلامی
در اصل هجدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مصوب سال 1358 در مورد پرچم گفته شده است که پرچم جمهوری اسلامی از سه رنگ سبز، سفید و سرخ تشکیل میشود و نشانه جمهوری اسلامی در وسط آن قرار دارد و شیر خورشید را بدلیل نشان شاهنشاهی بودن حذف کردند. ولی پس از 27 سال در سال 1384 مجلس شورای اسلامی در «قسمت تحقیقات مجلس» با بررسی‌های تاریخی نشان شیر و خورشید را یک نماد ملی و ایرانی نامید و در طی گزارشی که در روزنامه آفتاب یزد انتشار یافت آن را بی‌ارتباط به نشان شاهنشاهی ایران دانست و پیشنهاد بازگشت تندیس شیرهای ایرانی در میادین و ساختمان‌های دولتی را دادند.
آفرين
يه مرد پيدا شد
اولا جناب یونسی گفتند نظر بنده این است شما که مدعی جامعه آزاد هستید اگر اعلام یک نظر را اینچنین جریان سازی کند دیگران واقعا حق دارند موتور دولت را از کار بیندازند
شرایط جامعه ما می طلبد همه برای ایجاد آرامش تلاش کنیم نه خود طرفداران دولت هم بحران آفرینی کنند این موضوع در زمان اصلاحات هم کاملا مشهود بو روزنامه طرفدار دولت به مراتب از منتقدان دولت را تخریب کردند
توصیه میکنم از این دست کارها را از دستور کار حارج کنید والا ما که به هیچ جریانی وابسته نیستیم تا کی با شاهد جنگ قدرت جریانهای سیاسی باشیم
بهتر بود آقای شهبازی تاملی بر مطالب گفته شده می کرد و این دقیقا" موضوعی هست که به اتحاد و همبستگی ادیان و اقوام کشور و حتی جهان ( دهکده جهانی ) کمک می کند . همچنین روزنامه انتخاب هم بهتر بود تمام متن را در نظر می گرفت و مقدمه بی ربط را برای این موضوع انتخاب نمی کرد.
درود بر یونسی
در خصوص موضوع شیر و خورشید نظر آقای یونسی به واقعیت و حقیقت نزدیکتر است، بهتر است آقای فقیهی اندکی مطالعات خودشان را بیشتر کنند و یا به قول خودشان در مسائیلی که تخصص دارند اظهار نظر کنند. تلاش زیادی شد تا شیر وخورشید برای کشورهای اسلامی به عنوان نماد در مقابل صلیب برای کشورهای مسیحی در مجامع بین المللی مصوب شود.
نام ایران و نشان ایران و تمدن ایران باید زبانزد مردم دنیا باشد. واقعاً متاسفم که وقتمون رو برای چه چیزایی داریم تلف میکنیم، برای دور شدن از کنیه و ریشه تاریخی
حالا شما گیر دادی یه جناب یونسی
برادر من این طرفی ها هرچه بگویند برای آن طرفی ها گران تمام می شود.پس بی خیال عکس العملهای قابل پیش بینی آقایان.
من از بیگانگان هرگز ننالم که هرچه کرد این آشنا گرد
متاسفانه سایت انتخاب این مساله را بزرگ نمود. البته جناب فقیهی به دلیل اینکه دانش تاریخ نداشته اند از جناب استاد شهبازی کمک گرفتند. ایشان ابتدا با عزم رد این مساله آمدند ولی در میانه راه و پایان راه نتوانستند بلکل رد کنند. فقط فرمودند اکنون زمان طرح این موضوعات از سوی آقای یونسی نیست و اینکه شیعیان تعبیر خود را از شیر و خورشید دارند. جناب آقای فقیهی و اقای شهبازی تاریخ شیر و خورشید بیش از مطالب شما حاوی حرف و حدیث است. مساله شیر و خورشید سرخ و عثمانی ها غیر قابل انکار است. اگر بخواهید این نشان را به سلطنت ربط دهید اشتباه کرده اید. این نشان البته شما هم فرمودید که به سلاجقه بر می گردد در پرچم اما به گونه های مختلف و غیر پرچمی، پیش از اسلام هم نمود داشته در نقش برجسته ها. در زمان صفویه پر رنگ شد در نماد پرچم و از آن تعبیر شیعی نمودند. زرتشتیان هم چنین تعبیرات دینی ای داشتند. نشان شیر و خورشید همچنان برای ما محفوظ و ما نیز باید تا این فرصت از دست نرفته نشان را بر گردانیم.
توصیه ی برادرانه ام به سایت انتخاب این است که این مساله تاریخی است و شما استفاده سیاسی از آن نکنید. بگذارید اندیشمندان و مورخین بحث کنند. از آقای شهبازی متعجب شدم که سریع چنین اظهار نظری کردند و البته چندان هم نتوانستند مردود اعلام کنند اصل شیر و خورشید را.
درود بر روحانی و درود بر مشاور ارشد ایشان آقای یونسی
جناب آقاي فقيهي غضنفر نشو آقاي يونسي دقيقا درست گفته اما اگه دنبال بهانه نيستيم چه عيبي داره شير را نشان حضرت علي و خورشيد را نشان رسوا الله قرار دهيم و ما مبنا ها را تعريف كنيم
شیر خدا حضرت علی است
... ماشاالله جمعا در بعضی از نقوش هم ذوالفقار در دست شیر است
در ایران پیش از اسلام، خورشید (به صورت یک مرد) همیشه سلطنت را در ایران تداعی می‌کرده‌است: «تصویر بلورین خورشید» سراپرده سلطنتی داریوش سوم را متمایز می‌نموده‌است. درفش اشکانیان با تصویر خورشید تزیین می‌شده‌است. بر بالای تاج سلاطین ساسانی گویی قرار داشت که نماد خورشید بود. مالالاس رومی به نامه‌ای اشاره میکند که در آن شاه ایران را «خورشید شرق» و قیصر روم را «ماه غرب» نامیده‌اند. شیر نیز پیوند نزدیکی با شاهنشاهی در ایران داشته‌است: ردیف‌هایی از شیران زینت بخش تخت و ردای شاهان هخامنشی بوده‌است. تاج آنتیوخوس اول شاه پارسی تبار کوماژن (حک: ۳۴ـ ۶۹ پیش از میلاد) با تصویر شیر تزیین شده بود. در نقش برجسته مراسم اعطای مقام در نقش رستم، اردشیر یکم زرهی با تصویر شیر به تن داشته‌است. شیر نقش تزیینی مشابهی برای عضدالدوله دیلمی داشته‌است. در برخی لهجه‌ها و گویش‌های شرق ایران، واژه شاه، شیر تلفظ میشود
به امور مملکت برسید تا انشاالله وضعیت مردم سر و سامانی پیداکنه
هم نجوم مال ترک ها بوده هم شیرو خورشید
خواهشمندم به بحث های تاریخی معاصر خود بپردازید و در موضوعی که تخصصی در آن ندارید وارد نشوید. من قصد ورود به این موضوع را نداشتم چون جنبه سیاسی- امنیتی به خود گرفته است. آقای فقیهی هم خیلی زیرکانه با این موضوع برخورد نکرد. اگر فضای غبارآلود فعلی نبود به شما و جناب فقیهی ثابت می کردم که بحث آقای یونسی بسیار سنجیده و با پشتوانه بوده است.
1- در تاریخ بعد از اسلام شیر و خورشید بصور مختلفی تفسیر و استفاده شده است و طبیعی است که برداشت کنونی ما از صفویه باشد.
2- با حذف این نماد از توافق ژنو کریستال سرخ اسراییلی جایگزین آن خواهد شد.
توضیح نمی خواهد.الباقی با خوانندگان.ممنونم
جالب است که یونسی هم همین را می گفت !!!!!!!!!!!!!!
جناب فقیهی مگه نمیدونی که این تندرو ها دنبال بهانه هم حتی نمیگردن فقط دنبال تخریبن حالا دولت هر جور باشه هر جور حرف بزنه اونا فقط دنبال تخریبن؛ شما هم اینقد به یونسی گیر نده
چرا چیز واضح و میپیچونیدش
این نشان می دهد حق با اقای یونسی بود انتظار این است که اقای مدیرمسئول عذر خواهی کنند هر چه سریعتر بهتر
چرا هر کسی ابراز نظر میکنه در باره سخنان مسئولین
باید باز داشت بشه...............
ابراهیمی با بیان اینکه پس از پیروزی جنبش مشروطه‌خواهی ایرانیان، دربارهٔ پرچم ایران در اصل پنجم متمم قانون اساسی آمده بود «الوان رسمی بیرق ایران، سبز و سفید و سرخ و علامت شیر و خورشید است»، توضیح داد: کاملا مشخص است که نمایندگان در تصویب این اصل شتاب‌زده بودند، زیرا اشاره‌ای به ترتیب قرار گرفتن رنگ‌ها، افقی یا عمودی بودن آنها و اینکه شیر و خورشید بر کدام یک از رنگ‌ها قرار گیرد به میان نیامده بود. همچنین دربارهٔ وجود یا عدم وجود شمشیر ذکری نشده بود. نمایندگان نواندیش می‌گفتند که رنگ سبز، رنگ دلخواه پیامبر اسلام (ص) و رنگ این دین است، بنابراین پیشنهاد میشود رنگ سبز در بالای پرچم ملی ایران قرار گیرد. دربارهٔ رنگ سفید نیز به این حقیقت تاریخی استناد شد که رنگ سفید رنگ مورد علاقهٔ زرتشتیان است، اقلیت دینی که هزاران سال در ایران به صلح و صفا زندگی کرده‌اند و اینکه سفید نماد صلح، آشتی و پاکدامنی است و لازم است زیر رنگ سبز قرار گیرد. دربارهٔ رنگ سرخ نیز با اشاره به ارزش خون شهید در اسلام، بویژه امام حسین (ع) و جان‌باختگان انقلاب مشروطیت به ضرورت پاسداشت خون شهیدان اشاره شد.
وی بیان کرد: وقتی نمایندگان روحانی با این استدلال‌ها مجاب شدند و زمینه مساعد شده بود، نواندیشان حاضر در مجلس سخن را به موضوع نشان شیر و خورشید کشاندند و این موضوع را اینگونه توجیه کردند که انقلاب مشروطیت در امرداد ماه سال ۱۲۸۵ هجری شمسی (۱۹۰۶ میلادی) به پیروزی رسید، یعنی در برج اسد (شیر). از سوی دیگر چون بیشتر ایرانیان مسلمان شیعه و پیرو حضرت علی(ع) هستند و اسدالله از القاب حضرت علی(ع) است، بنابراین شیر هم نشانهٔ امرداد است و هم نشانهٔ امام اول شیعیان. دربارهٔ خورشید نیز چون انقلاب مشروطه در میانهٔ ماه امرداد به پیروزی رسید و خورشید در این ایام در اوج نیرومندی و گرمای خود است، پیشنهاد کردند خورشید را بر پشت شیر سوار کنیم که این شیر و خورشید هم نشانهٔ حضرت علی (ع) باشد هم نشانهٔ ماه امرداد و هم نشانهٔ چهاردهم امرداد، یعنی روز پیروزی مشروطه‌خواهان و البته وقتی شیر را نشانهٔ امام اول بدانیم لازم است شمشیر ذوالفقار را نیز به دستش بدهیم. به این ترتیب برای نخستین بار پرچم ملی ایران به‌طور رسمی در قانون اساسی به‌عنوان نماد استقلال و حاکمیت ملی مطرح شد.
http://aftabnews.ir/fa/news/150564/%D8%B3%D8%B1%DA%AF%D8%B0%D8%B4%D8%AA-%D9%BE%D8%B1%DA%86%D9%85-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%B4%DB%8C%D8%B1-%D9%88-%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%B4%DB%8C%D8%AF-%D8%A7%D8%B2-%DA%A9%D8%AC%D8%A7-%D8%A2%D9%85%D8%AF
خسرو معتضد مورخ
لینک خبر : http://sharghdaily.ir/?News_Id=33742
هویت گراها یا متوهم هستند یا شکم سیر
پس اگر کسی دعدعه مردم را دارد بر روی مشکلات اساسی زندگی آنها تمرکز کند نه ....
برای رضای خدا یک بار و برای همیشه بس کنید.
http://goo.gl/PJ6u7K
تصویر شیر و خورشید واسه قبل از سلجوقیان دیده نمیشه
به گفتهٔ نجم‌آبادی خورشید علاوه بر استعاره بر جمشید، دو معنای استعاره‌ای دیگر نیز برای صفویان داشته‌است. مفهوم زمان برمبنای گاهشماری خورشیدی که متمایز از گاهشماری قمری عربی-اسلامی بود. همچنین معنای ستاره‌بینی و دخالت کیهان در تقدیر و تعبیری که ستاره‌بینی از حالت نجومی شیر در صورت فلکی خورشید (اسد) داشت. صورت فلکی شیر نیز خوش یمن‌ترین جایگاه خورشید بوده‌است. بنابراین نشان شیر و خورشید دو جفت آسمانی و زمینی را به هم پیوند می‌داد، شاهنشاه و مقدس مرد (جمشید و علی)، که به توسط نشان کیهانی خورشید در برج شیر(اسد) به هم پیوند داده شده بودند.[۱۵] در جستجوی یافتن تعبیر صفویان از نشان شیر و خورشید، شاپور شهبازی چنین تحلیل می‌نماید که صفویان شیر را سمبل علی، امام اول شیعیان، می‌دانستند و خورشید سمبل انوار الاهی که همان تغییر یافته مفهوم باستانی «فرّ دین» بود. باز معرفی مفهوم فر ایزدی توسط صفویان برای توجیه و مشروعیت بخشی به حکمرانی صفویان بود. آنها چنین مشروعیتی را با نسبت دادن فرّایزدی به علی و از طریق نسبت دادن خود به امام چهارم شیعیان و از طریق مادر امام چهارم شیعیان (شهربانو) به شاهان ساسانی به وجود آورده بودند.[۱]