پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : استاد محمدرضا لطفی یکی از سرشناس‌ترین نوازندگان تار، ردیف دان و موسیقی دان مشهور ایرانی درگذشت.
به گزارش سرویس فرهنگی «انتخاب»، این نوازنده پیشکوست صبح امروز بر اثر بیماری سرطان درگذشته است.
محمدرضا لطفی در سال ۱۳۲۵ در شهر گرگان به دنیا آمد. وی به مدت پنج سال در هنرستان موسیقی به آموختن موسیقی پرداخت و موسیقی را نزد استادانی چون علی اکبر شهنازی، حبیب الله صالحی فرا گرفت. پس از پایان هنرستان به دانشکده موسیقی راه یافت و به تکمیل آموخته‌هایش پرداخت. در این زمان از استادانی مانند نورعلی برومند، عبدالله دوامی، سعید هرمزی نیز بهره جست. محمدرضا لطفی در سال ۱۳۴۳ جایزه نخست موسیقی‌دانان جوان را نیز کسب کرد. در جشنواره موسیقی جشن هنر ۱۳۵۴در شیراز به همراه محمدرضا شجریان و ناصر فرهنگ‌فر به اجرای راست پنجگاه پرداخت که بسیار مورد توجه قرار گرفت. در اجرای ردیف آوازی توسط عبدالله دوامی با ساز تار وی را همراهی کرد.
در سال ۱۳۵۳ به عضویت گروه علمی دانشکده موسیقی درآمد و در همین سال همکاری خود را با رادیو آغاز کرد. به مدت یک سال و نیم به عنوان مدیر گروه موسیقی دانشکده موسیقی هنرهای زیبای تهران به کار مشغول شد و پس از آن از این سمت استعفا کرد. در سال ۱۳۵۴ گروه شیدا را راه‌اندازی کرد و به همراه گروه عارف به سرپرستی حسین علیزاده به بازخوانی و اجرای دوباره آثار گذشتگان پرداخت. کانون موسیقی چاووش را با همکاری هنرمندانی مثل حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان و علی اکبر شکارچی راه‌اندازی کرد و در طی یک فعالیت چشمگیر آثاری از این گروه به جای ماند که به گفتهٔ بسیاری از اساتید از بهترین کارهای موسیقی ایران به شمار می‌روند. پس از انحلال چاووش بعد از سفرهای زیادی که برای کنسرت به ایتالیا، فرانسه و آلمان کرد، در سال ۱۳۶۵ به آمریکا رفت. علاوه بر کنسرت‌های متعدد در سراسر آمریکا، مرکز فرهنگی هنری شیدا را در واشنگتن بنیان گذاشت.
از خوانندگانی که دراین سال‌ها با او همکاری کرده‌اند می‌توان به محمدرضا شجریان، شهرام ناظری و محمد معتمدی اشاره کرد.
یاد آور این خسته را این مرغ پر بسته را یاد یاران را خوشست
که زبانی چو بیان تو ندارد سخنم
ره مگردان و نگه دار همین پرده ی راست
تا من از راز سپهرت گرهی باز کنم
صبر کن ای دل غمدیده که چون پیر حزین
... عاقبت مژده ی نصرت رسد از پیرهنم
چه غریبانه تو با یاد وطن می نالی
من چه گویم که غریب است دلم در وطنم
همه مرغان هم آواز پراکنده شدند
آه از این باد بلاخیز که زد در چمنم
شعر من با مدد ساز تو آوازی داشت
کی بود باز که شوری به جهان در فکنم
نی جدا زان لب و دندان جه نوایی دارد؟
من ز بی همنفسی ناله به دل می شکنم
بی تو آری غزل «سایه» ندارد لطفی
باز راهی بزن ای دوست که آهی بزنم
برای هنرمندان کشورم آرزوی طول عمر و سلامتی دارم .
با رفتن ایشان خلا عظیمی در هنر موسیقی ایران بوجود آمد
...
یاد رنگینی در خاطر من
گریه می انگیزاند.
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش
ثبت است بر جریدهء عالم دوام ما
روانش شاد یادش گرامی
یاد آور این خسته را این مرغ پر بسته را یاد یاران را خوش است "
یادش گرامی که با ساخته هایش و نواخته هایش در خوشی ها و نا خوشی ها و در سختی ها و آسانی ها روزگاران داشتیم و یادگارانی داریم .
روحش شاد .
کاست "ایران ای سرای" جز آهنگ های ماندگار ایشان است با صدای استاد شجریان
امیدوارم قدر موسیقدانان بی نظیر و زنده را بیشتر دریابیم.
استاد خدا بیامرزتت...
اونقدر تعجب کردم از این واقعه که حد نداره...
به جامعه ی موسقی از دست دادن استاد رو باید تسلیت گفت چرا که هیچ کس مثل ایشون نخواهد آمد...
روحش شاد
ویادش ماندگار
وبقول عارف قزوینی در این غم اگر خون گریم اثر ندارد
و دیده غیر اشک تر ندارد.
بعد از او زیبد که گویم: تار مرد
یارب تاکی این اساتید غریبانه بمیرن ..
قدر زنده ها را بدانيم
اسطوره هستی و اسطوره خواهی ماند استاد
آلبوم گریه بید ، رمز عشق و قافله سالار استاد لطفی بسیار فوق العاده س
متاسفانه مثل همیشه قدر هنرمند توانایی همجون لطفی را ندانستیم
روحت شاد استاد
برای صدا و سیما بسیار بسیار متاسفم که استادان بزرگ موسیقی سنتی و اصیل ایرانی نظیر استاد لطفی را کنار زدند و در 99 درصد از برنامه های تولیدی،زنده، کودک و غیره فقط به موسیق بی محتوا و بی ارزش غربی(پـــــاپ) استفاده و دامن زد که نتیجه آن را در کودکان و جوانان خود شاهد هستیم.
از شمار دو چشم یک تن کم/ وز شمار خرد هزاران بیش
موسیقی ایران یتیم شد.
خدایش بیامرزد.
در پای اجل یکان یکان پست شدند؛
بودیم به یک شراب در مجلس انس
یک دور زما، پیشترک مست شدند....
تسلیت به همه برای ازدست دادن ستاره ای بی بدیل در موسیقی ایرانی
سال هاست که روح دوستداران موسیقی ایرانی با نوای تار لطفی شاد شده است .
" عشق داند " لطفی غوغایی بود که تکرار نمی شود .