صفحه نخست

تاریخ

ورزش

خواندنی ها

سلامت

ویدیو

عکس

صفحات داخلی

۰۳ دی ۱۴۰۳ - ساعت
کد خبر: ۱۵۸۹۵۵
تاریخ انتشار: ۵۰ : ۰۸ - ۰۹ ارديبهشت ۱۳۹۳
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
 سرمقاله روز سه شنبه روزنامه شرق با عنوان « اتریش، دروازه ورود ایران به اروپا» در تحلیل سفر وزیر خارجه اتریش به کشورمان نوشت:در هنگام سختی های روابط ایران و اروپا، اتریش آخرین حلقه جداشده از ایران و به محض فراهم شدن شرایط، اولین حلقه وصل به شمار رفته است. این وضعیت از منافع و امنیت ملی همسوی دو کشور حکایت دارد.
 

در این مطلب که به قلم «سید علی خرم» است می خوانید: اتریش و ایران بعد از جنگ جهانی دوم همواره روابط بدون تنش و چالشی داشته اند و شاید به غیر از یکی، دو مورد استثنا کماکان از موهبت دوستی برخوردار بوده اند.

در هنگام سختی های روابط ایران و اروپا، اتریش آخرین حلقه جداشده از ایران و به محض فراهم شدن شرایط، اولین حلقه وصل به شمار رفته است. این وضعیت از منافع و امنیت ملی همسوی دو کشور حکایت دارد.

اتریش به جهت فقدان منابع اولیه طبیعی نظیر نفت و گاز چشم به سوی ایران داشته و ایران هم به جهت برخورداری اتریش از تکنولوژی اروپایی، امکان سرمایه گذاری در پروژه های صنعتی ایران و سیاست خارجی متعادل، چشم به سوی اتریش داشته است.

یک دهه قبل که بحث احداث خط لوله گاز از این منطقه به اروپا مطرح بود، شرکت های اتریشی فعالانه در جهت دایر کردن خط لوله از ایران به اروپا نه تنها نقش مثبت ایفا کردند بلکه مطالعات امکان سنجی آن را هم انجام دادند و اروپا هم بسیار علاقه مند به برخورداری از این خط لوله بود که با مخالفت آمریکا، اتریش مجبور شد برنامه ریزی خود را موقتا کنار بگذارد.

در حال حاضر تقابل روسیه با آمریکا و اروپا از یک سو و بهبود نسبی در روابط ایران و آمریکا از سوی دیگر، امکان سرمایه گذاری در خط لوله جدید گاز از ایران را به اتریش واقع بینانه می نماید. سفر مقدماتی وزیر امور خارجه اتریش به ایران به جهت فراهم کردن امکان سفر رییس جمهور این کشور می تواند طلیعه ای برای مذاکرات جدی درباره این خط لوله در پرتو لغو تحریم ها باشد. البته احداث این خط لوله تضادی با فروش گاز روسیه به اروپا ندارد چون روسیه کمتر از نصف گاز مصرفی اروپا را می تواند تامین کند.

قبل از یک دهه پیش که اروپا اولین شریک تجاری ایران به شمار می رفت، اتریش نیز از سهم قابل توجهی در تجارت دوجانبه برخوردار بود که امید می رود با آب شدن یخ های روابط ایران و اروپا، روابط ایران و اتریش هم به سطح 10سال پیش و حتی بیشتر گسترش یابد.

همان طور که گفته شد خوشبختانه تضاد اصولی در دیدگاه های سیاست خارجی دو کشور وجود ندارد و تفاوت های موجود هم قابل تبیین و قابل تفاهم خواهد بود.

اتریش یکی از کشورهای علاقه مند به تفاهم ادیان و ایجاد گفت وگو و دیالوگ است که در دوران اصلاحات، ایران یکی از فعالان در این زمینه بود و تلاش در جهت نزدیکی ادیان الهی وجهه همت کشورمان قرار داشت.

اتریش به حقوق بشر و کرامت انسانی به شکل احترام آمیز می نگرد که مطابق با آموزه های دینی و تاریخی ایران هم است منتها ایران نسبت به کارگیری این حوزه در سیاست و ساختن اهرم علیه کشورمان حساس است که باید با نشست های گوناگون، دیدگاه های دوطرف را به یکدیگر نزدیک کرد.

یادمان نرود دومین کنفرانس جهانی حقوق بشر در سال1992 در وین برگزار شد که توانست به تنوع فرهنگی ملت های گوناگون رسمیت جهانی ببخشد و این عامل مهم را در نگاه های حقوق بشری وارد سازد.

جالب تر آنکه اولین کنفرانس جهانی حقوق بشر در سال 1348 در تهران برگزار شد و باعث شد کشورهای جهان به اصول اولیه احترام به حقوق انسان ها متعهد شوند و به دو کنوانسیون حقوق مدنی- سیاسی و حقوق اقتصادی- اجتماعی- فرهنگی در جهان پیوندند و گزارش سالانه به سازمان ملل متحد ارایه دهند.

اتریش از جمله کشورهای اروپایی است که نه تنها با به کارگیری سلاح های هسته ای مخالفت جدی دارد بلکه داوطلبانه استفاده از انرژی صلح آمیز هسته ای را کنار گذاشت تا احیانا از سوخت باقیمانده نیروگاه های هسته ای، پلوتونیم با غنای بیش از 90درصد که مستعد ساخت سلاح است بازفراوری نشود.

اما این کشور دو مقوله احترام به حقوق بشر و انرژی هسته ای را هیچ گاه به عنوان مانع در روابط خود با سایر کشورها ندیده و به گسترش روابط با آنها پرداخته است.

درحال حاضر اتریش میزبان برگزاری گفت وگو و مذاکرات هسته ای ایران و گروه 1+5 است که ایران با اطمینان خاطر مرتبا در این مذاکرات شرکت می کند و از همکاری میزبان بهره مند می شود.

آخرین کلام اینکه بیش از دوهزارو500نفر از دانشجویان ایرانی مشغول تحصیل در دانشگاه های اتریش هستند که می تواند سرمایه ای برای آینده ایران باشد و در همین کشور بیش از 30هزارنفر ایرانی از سالیان گذشته زندگی می کنند که نوعی پتانسیل مثبت برای کشورمان جهت پیشبرد روابط به شمار می رود.

بنابراین با اطمینان در وادی گسترش روابط با اتریش گام بگذاریم و از پتانسیل های متقابل در بخش های سرمایه گذاری، نفت و گاز، تکنولوژی و حتی احترام به حقوق بشر بهره مند شویم که اتریش تضادی با ایران ندارد.