پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : سخنگوی اسبق وزارت خارجه طی یادداشتی که روز شنبه در روزنامه اعتماد منتشر کرده است، رفتار دولتمردان آمریکا را در تقابل با ایران ناشی از موفقیت های جمهوری اسلامی در موضوع پرونده هسته ای دانسته است.
« حمیدرضا آصفی» در این یادداشت نوشته است: پیش از اینکه به موضوع تبلیغات منفی و هیاهوی محافل مختلف امریکا در خصوص تعیین سفیر جدید ایران برای سازمان ملل بپردازیم، ذکر چند نکته ضروری است.
1- درخصوص سفرایی که قرار است به کشورها برای روابط دوجانبه اعزام شوند، نوعا کشورهای پذیرنده با صدور روادید موافقت می کنند زیرا این حق طبیعی هر کشوری است که بر اساس معیارهایی که دارند افراد را برای نمایندگی کشور و دفاع از منافع آن تعیین و به ماموریت های مختلف اعزام کنند.
روشن است که این موضوع در ارتباط با کشورهایی است که موضوع رابطه همان روابط دوجانبه است.
در موارد بسیار نادر کشور پذیرنده با توجه به دلایل مختلف از کشور فرستنده می خواهد، فرد دیگری را تعیین کند و با انتخاب نماینده آن کشور مخالفت می کند.
این مورد بسیار استثنایی است و صرفا در مقوله روابط دوجانبه صورت می گیرد.
2- در حالتی که کشوری فردی را برای ماموریتی در سازمان های بین المللی اعم از اینکه در نیویورک یا ژنو و وین یا هر جای دیگر انتخاب می کند، بر اساس کنوانسیون های بین المللی کشوری که آن نهادهای بین المللی در آن واقع است باید نه تنها با صدور روادید آن موافقت کند بلکه باید امر صدور روادید را تسهیل کند.
این نخستین مسوولیت و تکلیف کشورهایی است که نهادهای بین المللی را به نوعی میزبانی می کنند.
چنانچه هر کشوری نتواند این وظایف را به نحو احسن ایفا کند صلاحیت اینکه آن کشور مقر نهادهایی بین المللی باشد به شدت خدشه دار و زیر سوال می رود.
اصولاکشورهایی که این افتخار را دارند که نهادهای بین المللی را در خود جای داده باشند از این موضوع نباید به عنوان یک امتیاز و یک اهرم استفاده کنند بلکه باید آن را به عنوان یک مسوولیت و تکلیف برای خود به حساب آورند.
به همین دلیل در گذشته بسیاری از شخصیت های سیاسی و مسوولان اعتقاد داشتند که نهادهای بین المللی در کشورهای بی طرف باشند، برای اینکه این نگرانی وجود داشت که کشورها با اغراض سیاسی و بهره برداری به نفع خود از این نهاد ها سوءاستفاده کنند.
به نحوی که شاخص آن را هم اکنون در خصوص صدور روادید آقای ابوطالبی شاهد هستیم.
به گمان من آنچه اخیرا در این مورد مطرح شده است ریشه در موفقیت های ایران و توجه افکار عمومی جهان به جمهوری اسلامی ایران است و موضوع فراتر از مخالفت با صدور یک روادید است.
محافل تندرو در امریکا به پشتوانه لابی صهیونیست با ایجاد جنگ روانی و مطرح کردن این موضوع درصدد تاثیر گذاری بر دیپلماسی ایران در پرونده هسته یی کشورمان است.
بی جهت نیست که روزنامه های رژیم صهیونیستی بیشتر از همه و حتی رسانه های امریکایی به این ماجرا پرداخته اند و پیرامون آن داستانسرایی کرده اند.
دولتمردان کاخ سفید و وزارت خارجه با یک طراحی برنامه ریزی شده با اطاله وقت فرصت را به سنا و کنگره داده اند که با تصویب قانون، فشار و انتقاد را از روی دولت امریکا بردارند.
اظهارات دوپهلو، غیرشفاف و غیرصریح سخنگویان وزارت خارجه و کاخ سفید در خصوص صدور روادید در همین چارچوب قابل تفسیر و تامل است.
به نظر می رسد محافل تندرو با نگرانی از عادی شدن پرونده هسته یی ایران و با نگرانی از توفیقات آتی ایران در تلاشند با طرح یک موضوع انحرافی توجه افکار عمومی را به سوی دیگری منحرف کنند.
از این روست که جمهوری اسلامی ایران باید با هوشیاری به تبیین اهداف امریکا و رژیم صهیونیستی پرداخته و تصور نشود که موضوع همان چیزی است که دشمنان ایران خواهان آن هستند.
اگر چه دستگاه دیپلماسی ایران می توانست با خوش سلیقگی مانع از عدم حضور نفر اول نمایندگی در سازمان ملل شود.
اما آنچه اکنون باید به آن توجه شود زیر سوال بردن صلاحیت اخلاقی و سیاسی امریکا برای میزبانی نهادهای بین المللی از جمله سازمان ملل متحد است.
باید از ظرفیت های موجود در این خصوص حداکثر استفاده را به عمل آورد مضافا آنکه سازمان ملل و متاسفانه شخص دبیرکل در انفعال کامل و بی عملی قراردارد و نمی تواند چندان به دخالت و حمایت آنان دل بست.
اگر چه این وظیفه ذاتی سازمان ملل و در راس آن شخص دبیرکل است.