پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : بر اساس امکانات و موقعیت می توان گفت که سپاه پاسداران یک نیروی مجهزتر و دارای قابلیت بیشتر است که حضورش در این منطقه می تواند موثرتر از حضور مرزبانان نیروی انتظامی باشد.
به گزارش انتخاب به نقل از پیام نو، گروه سیاسی – ۱۴ شهید و ۵ گروگان در طول ۵ ماه باعث شد تا ماموریت حفاظت از مرزهای شرقی به سپاه پاسداران واگذار شود. ماموریتی که اسماعیل کوثری می گوید انجامش «فراتر از امکانات و توانایی نیروی انتظامی است».
داستان مرزهای شرقی ایران داستانی فراتر از ۵ ماه اخیر و ۱۹ مرزبان قربانی است. سال های سال است که خط مرزی شرق ایران نا امنی را تجربه می کند. تا قبل سال ۸۴ اشرار و قاچاقچیان مواد مخدر بودند که مشکل اصلی امنیت این مرزها شناخته می شدند. با تولد گروه جند الله و ظهور عبدالمالک ریگی اما مساله مقداری هم بوی سیاسی گرفت. آدم ربایی و حملات تروریستی و عملیات های انتحاری چهره منطقه را تغییر داد تا همه چیز به پائیز سال ۹۲ برسد، جایی که گروه تروریستی نو پایی به نام جیش العدل ظهور کرد تا جای خالی جند الله را بعد از گذشت ۴ سال از اعدام عبدالمالک پر کند.
تا اینجای کار به طور مشخص دو عملیات تروریستی، ۱۴ شهید و ۵ گروگان حاصل فعالیت جیش العدل بوده است. تلاشی که اسماعیل کوثری، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس معتقد است حضور سپاه به عنوان نیروی مرزبان در منطقه می تواند باعث ناکام ماندن آن باشد. فعلا قرار است سپاه امنیت ۳۰۰ کیلومتر از مرزهای شرقی کشور را در اختیار بگیرد. اسماعیل کوثری به پیام نو می گوید: «دلیل این تصمیم هم این است که در آن منطقه هنوز آن طور که باید مرزها بسته نشده اند».
هم تجربه سپاه برای مرزبانی بیشتر است و هم امکاناتش
به گفته این عضو کمیسون امنیت ملی مجلس و از فرماندهان سابق سپاه «نیروی انتظامی توانسته مرزهای زابل تا سراوان را مسدود کند اما مناطق پائین تر از آن به دلیل کوهستانی بودن نیاز به توان بیشتری برای پاسداری دارد». اما سوال اساسی اس است که چرا امکانات و تجهیزات لازم در اختیار نیروی انتظامی قرار نمی گیرد تا نیاز به تغییر نیروی مرزبان مرزهای شرقی کشور نباشد؟ اسماعیل کوثری جوابی بسیار کوتاه و مشخص برای این جواب دارد؛ «ضرورت ندارد».
این فرمانده سابق سپاه البته توضیح می دهد که «نیروی انتظامی هم در مرزها و هم در داخل ماموریت ها و ظایف متعددی دارد و باید توان خود را بین حوزه های مختلفی تقسیم کند». اما وضعیت سپاه هم از این حیث مانند نیروی انتظامی است، با این تفاوت که بسیار بیشتر درگیر مسایل مختلف است و همین مسایل موقعیت سپاه را در قیاس با ناجا متفاوت می کند. اسماعیل کوثری هم به این موضوع اشاره می کند و می گوید: «بر اساس امکانات و موقعیت می توان گفت که سپاه پاسداران یک نیروی مجهزتر و دارای قابلیت بیشتر است که حضورش در این منطقه می تواند موثرتر از حضور مرزبانان نیروی انتظامی باشد. نیروی انتظامی برای حضور موثر در مرهای شرقی نیاز به تقویت جدی داشت که الان این موضوع با توجه به اینکه ما در کشور نیرویی مثل سپاه را هم داریم، ضرورت ندارد. به هر حال الان سپاه این توانایی را دارد و می تواند در منطقه حاضر باشد و امنیت منطقه به سپاه سپرده شود».
کوثری به تجربیات سپاه هم اشاره دارد؛ «سپاه تجربه رویارویی های مشابهه با گروه هایی مثل پژاک و کومله را دارد که در آن مقاطع هم موفق عمل کرده و این تجربه می تواند در راستای حفظ امنیت مرزهای شرقی کشور هم به کار برده شود».
سوال دیگر درباره مسئولیت جدید سپاه در حفاظت از مرزهای شرقی کشور این است که آیا این حوزه فعالیت جدید باعث تداخل وظایف سپاه و نیروی انتظامی در منطقه و ناهماهنگی بین این دو نمی شود؟ کوثری در پاسخ می گوید: «واقعیت این است که بزرگترین و مهمترین نیروی حافظ انقلاب و نظام سپاه پاسداران است و قطعا بقیه نیروها و نهادها هم به این موضوع واقف هستند. کما اینکه بسیاری از سرداران و فرماندهان سپاه هم اکنون در همان نیروی انتطامی مشغول خدمت هستند و جایگاه سپاه در کشور را به خوبی می دانند».
اگر از محل جیش العدل خبر داشتیم، دست به اقدام نظامی می زدیم
با این همه موضوع آینده حفاظت از مرزهای شرقی کشور فعلا همانقدر مهم است که سرنوشت آینده ۵ مرزبان ایرانی گروگان گروه جیش العدل اهمیت دارد. مرزبانانی که هنوز معلوم نیست عدد آنها همچنان ۵ نفر باشد.
کوثری درباره اقدامات برای آزادی این مرزبانان با اشاره به اینکه «دستگاه دیپلماسی فعلا فعال تر شده است»، در پاسخ به ادعای حضور گروه جیش العدل و گروگان ها در ایران که طی روزهای اخیر مورد تاکید دولتمردان پاکستانی نیز قرار گرفته بود، می گوید: «این موضوع دروغ محض است، اگر اینها داخل ایران بودند قطعا ما دست به اقدام نظامی علیه آنها می زدیم و اتفاقا مشکل ما این است که این گروه در خاک کشور دیگری حضور دارد».
اما به گفته این فرمانده سابق سپاه اقدام نظامی برای آزادی این مرزبانان با دو مشکل مواجه است، مشکلاتی که او آنها را اینگونه توضیح می دهد: «یکی اینکه نمی خواهیم با یک کشور همسایه وارد چالش جدی شویم و از سوی دیگر این واقعیت وجود دارد که برخی از افراد دستگاه حاکمه پاکستان حتی در رتبه های عالی موافق گروه هایی چون جیش العدل هستند و به عنوان عامل کشورهایی مثل عربستان و آمریکا عمل می کنند».
کوثری با بیان اینکه «فعلا برای ما مهم است که این مساله از طریق دیپلماسی حل شود» تاکید می کند: «واقعیت هم این است که دیگر نمی توان امیدی جدی به گفت و گو رایزنی داشت. اما در یک کلام اگر ایران می دانست که این گروه تروریستی در کجا قرار دارد و گروگان های ایرانی در کجا اسیر هستند، در صورت موثر نبودن هماهنگی ها با دولت پاکستان قطعا ایران دست به اقدامات جدی تر و حتی اقدام نظامی می زد».