پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : روزنامه اطلاعات نوشت:
دکتر روحانی دولت یازدهم را دولت «تدبیر و امید» نامیده است. تدبیر یعنی بازگشت به قانون و برنامه که محک ارزیابی موفقیت یا شکست مدیریت دولت یازدهم است.
روش کار را دولت یازدهم روش اعتدال انتخاب کرده است. اعتدال روش زمان‌پذیر است و گام به گام با اجرای قانون و برنامه پیش می‌رود. با انتخاب روش اعتدال، دکتر روحانی و دولت او معتقد است که حل مشکلات کشور نیازمند زمان و مدیریت اجرایی کارآمد است تا مرحله به مرحله از بار مشکلات بخصوص مشکلات اقتصادی بکاهد. سامان‌دهی گذشته و برطرف‌سازی مشکلات، به یکباره و به قول معروف با روش «سزارین» امکان‌پذیر نیست.
مسیر اعتدال مسیر گام به گام است که تنها با همکاری جمعی و اجتناب از سیاست‌زدگی و تأکید بر تفاهم به جای تولید تنافر بدست می‌آید.
همین جا این پرسش را بنویسم که بعد از شش ماه بازوی همراهی با دولت، مجلس شورای اسلامی، تفاهم و تعامل را با دولت داشته یا تنافر و مچ‌گیری اینجا و آنجا با روش بالابردن مطالبات و برجسته کردن کاستی‌ها را!؟ دولت می‌گوید و ادعا می‌کند که دولت ملی است و نه جناحی. نمایندگان مجلس چطور؟ مجلس، مجلسی ملی و اسلامی است. آیا برقرار ماندن جناح‌بندی‌های سیاسی و البته تشکیل فراکسیون‌ها که در همه مجالس امری طبیعی و عادی و ضروری است، برپایه حراست از منافع ملی و دولت ملی است یا تقابل سیاست‌زده و جزمیت‌های تشکیلاتی و گروهی؟