قطار انقلاب در ایستگاه پیروزی

 22 بهمن 1357، خورشید استقلال و آزادی از افق ایران زمین طلوع کرد. دیاری که سال ها ظلم و ستم حکومت های شاهنشاهی و استبدادی بر آن سایه افکنده بود، سرانجام با مبارزه ی مردم آزادیخواه، آزاد شد و قطار انقلاب با سربلندی و افتخار به ایستگاه پیروزی رسید.

ملت مبارز و انقلابی ایران همواره در طول تاریخ در برابر ستم و استبداد نظام های پادشاهی و استبدادی ایستادگی کردند و هرگز ظلم و جور را برنتافتند. مردم غیور این سرزمین کهن، سال ها، به ویژه پیش از پیروزی انقلاب و نهضت مشروطیت تا کنون، با شجاعت در راه برقراری حق و نظام جمهوری گام برداشتند و به مبارزه با طاغوتیان زمان پرداختند.

پس از ناکام ماندن انقلاب مهم مشروطیت، مردان و زنان این مرز و بوم با رهبری و هدایت روشنگرانه امام خمینی پای در میدان مبارزه یی تازه نهادند که پیش از پیروزی نهضت ملی شدن صنعت نفت و پس از کودتای 28 مرداد 1332 خورشیدی آغاز شد و 25 سال به طول انجامید و در نهایت با تقدیم هزاران شهید توانستند نهضت ملی و اسلامی را به سر منزل مقصود برسانند و استقلال و آزادی را برای این مرز و بوم به ارمغان بیاورند.

به بیان دیگر، مبارزه ی مردم ایران زمین پس از کودتای ننگین 28 مرداد و سرنگونی دولت قانونی «محمد مصدق» نخست وزیر مردمی، آغاز و از سال 1341 خورشیدی با اعتراض امام به لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی تشدید شد. رژیم پهلوی با هدف دور ساختن امام خمینی از انقلابی ها در 13 آبان 1343 هجری خورشیدی نخست ایشان را به ترکیه و سپس به عراق تبعید کرد. اما رهبر انقلاب در تبعید نیز دست از مبارزه برنداشت و دور از خاک وطن، نهضت مردمی و اسلامی را رهبری کرد.

حکومت پهلوی در طول سال های تبعید امام خمینی به سرکوب و کشتار بی رحمانه مبارزان راه استقلال و آزادی، ادامه داد تا آن که در 1357 هجری خورشیدی جنایت های رژیم به اوج رسید اما مردم ایران دست از مبارزه برنداشتند و به ایستادگی و مقاومت خود ادامه دادند و نهضت ملی و اسلامی خویش را وارد مرحله نوینی کردند.

در ماه های پایانی سال 1357 محمدرضا پهلوی که کنترل امور را از دست داده بود، با این اندیشه که اگر مدتی خارج از ایران باشد، آرامش به کشور باز خواهد گشت، در 26 دی همان سال با سپردن امور دولت به شاپور بختیار، ایران را ترک کرد. فرار شاه نخستین بارقه ی امید به پیروزی را برای ایرانیان به ارمغان آورد.

امام خمینی که در این زمان در فرانسه بود، دولت بختیار را غیر قانونی اعلام کرد و خود را برای بازگشت به وطن آماده ساخت. این دولت با فشار مردم، تسلیم خواست آنان شد و امام خمینی 12بهمن 1357 در بازگشتی پیروزمندانه پس از سال ها دوری از میهن، در ساعت 9:33 با هواپیمای خطوط هوایی ایرفرانس وارد تهران شد و مورد استقبال قشرهای گوناگون مردم این مرز و بوم قرار گرفت.

بنیانگذار انقلاب به بهشت زهرا رفت و در میان انبوه استقبال کنندگان با غیرقانونی خواندن دولت بختیار در سخنانی فرمود: «من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می کنم.»

یک روز پس از ورود امام خمینی به میهن، هزاران تن از کارکنان صنعت نفت آبادان و شرکت های وابسته دست به تظاهرات زدند و خواهان برقراری جمهوری اسلامی شدند.

امام خمینی در 14 بهمن در گفت و گوی مطبوعاتی در مدرسه رفاه فرمود: «از سوی شورای انقلاب، حکومت موقت تعیین می شود و حکومت موقت، موظف خواهد بود که مقدمات رفراندوم (همه پرسی) را فراهم آورد. همچنین قانون اساسی که تدوین شد، به آرای عمومی گذاشته می شود».

ایشان همچنین با غیر قانونی خواندن دولت بختیار اعلام و تاکید کرد: «کاری نکنید که مردم را به جهاد دعوت کنم.»

مبارزه ی مردم ایران در روزهای دیگر نیز ادامه داشت و شورای انقلاب در 15 بهمن 1357 هجری خورشیدی درباره ی نخست وزیری مهندس مهدی بازرگان در دولت موقت تشکیل نشست داد. روز بعد با حکم امام خمینی، مهدی بازرگان به نخست وزیری رسید و بدین شکل دولت موقت به صورت رسمی تشکیل شد.

قشرها و گروه های گوناگون مردم 17 بهمن به منظور تایید و پشتیبانی از حکم امام، دست به یک راهپیمایی آرام و منظم زدند و از دولت موقت به ریاست بازرگان پشتیبانی کردند.

دولت موقت بر اساس برنامه ی تعیین شده و با همیاری مردم، مدیران و کارمندان در 18 بهمن 1357 خورشیدی کنترل و هدایت وزارتخانه ها را به دست گرفت. روز بعد نیز گروهی از پرسنل نیروی هوایی با انجام رژه در برابر امام خمینی، با نهضت ملی و اسلامی اعلام همبستگی کردند. این رویداد ضربه ای بزرگ را بر پیکر رژیم نیمه جان پهلوی وارد ساخت.

مهدی بازرگان در بیستم بهمن در دانشگاه تهران، برنامه دولت موقت را اعلام کرد و گفت: ماموریتی که رهبر انقلاب به من داده است پرمخاطره ترین و سنگین ترین ماموریت است که به یک نخست وزیر ایران داده شده است.

یک روز پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، یعنی در بیست و یکم بهمن ماه، شهر تهران شاهد نبردی خونین میان نیروهای مسلح بود. کارمندان انقلابی نیروی هوایی نیز با آغاز درگیری، برای مسلح کردن مردم در برابر نیروهای رژیم، سلاح در اختیار آنان قرار دادند.

درگیری میان مردم با نیروی گارد در 22 بهمن، شدت بیشتری یافت و سرانجام مبارزان راه استقلال و آزادی، در ساعت 2 بعد از ظهر رادیو تهران را در اختیار گرفتند و نخستین پیام پیروزی انقلاب را به گوش ایرانیان و تمام آزادی خواهان جهان رساندند.

اینک در سی و پنجمین بهار پیروزی انقلاب اسلامی ایران با وجود همه ی توطئه ها و سنگ اندازی های دشمنان این مرز و بوم، میهن ما بالنده تر از همیشه با پشتیبانی همه ی نیروهای فکری، فرهنگی و سیاسی، قله های افتخار و اقتدار را فتح می کند و نام خویش را بر پهنه ی این گیتی پهناور، پرآوازه تر از پیش می سازد.

*ایرنا