سياست مداري، سياسي كاري و سياست بازي

بر اساس يكي از تعاريف معروف، سياست را علم تدبير جامعه مي دانند و سياستمدار به كسي اطلاق مي شود كه بر اساس بايدها و نبايدهاي يك جامعه، براي امروز و فرداي مردم آن كشور ، برنامه ريزي  نمايد و سياسي كاري نيز اگرچه مذموم است، اما در جوامعي كه اصول ثابت و پايداري ندارند و نوع حكومت براي مسئولان  آن مهم نيست، سياسي كاران، تنها بر اساس انگيزه هاي شخصي و دوام خويش به آن دست مي زنند.

ولي سياست بازي با هر دو مقوله فوق الذكر ، تفاوت از زمين تا آسمان دارد و كساني به آن اقدام مي نمايند كه از الفباي سياست هيچ نمي دانند و تنها براساس اتفاقات سياسي به مناصب و مصادر رسيده اند. اين گروه، نه تنها براي خود ، بلكه براي جريان هاي حامي خويش نيز معمولاً بي برنامه اند و بي برنامگي در دنيايي كه علماي علم سياست به برنامه هاي بلند مدت، ميان مدت و كوتاه مدت سفارش و تاكيد مي كنند، تنها از كساني سر مي زند كه گفتار و رفتار آنان براي دولت و حتي دوستانشان نیز زحمت است. چون     غير قابل پيش بيني سخن مي گويند، قلم مي زنند و مصاحبه و سخنراني مي كنند.

مقدمه نه چندان كوتاه بالا، در جنجال آفريني هاي حاميان افراطي و دو آتشه ديروز احمدي نژاد و مخالفان تندروی امروز دولت تدبير و اميد، مصداق روشنی مي يابد، چون در آن زمان در دفاع از نظام اسلامي كه وظيفه همگان است، ادعاي سياستمداري داشتند ولی در حمايت از دولت آقاي احمدي نژاد سياسي كاري مي كردند و اين روزها فقط و فقط سياست بازي مي كنند.

تلاش براي معرفي بهتر نظامي كه پس از چهارده قرن بر اساس دین اسلام و مکتب اهل بيت (ع) در ايران اسلامي مستقر شده و كوشش براي نهادينه كردن اين نظام در دل مردم بر اساس برنامه هاي بلند مدت و كوتاه مدت، باید سرلوحه رفتار و گفتار كساني باشد كه قانون اساسي ، سند چشم انداز و تصويب و تاييد سياست هاي كلي نظام را پيش روي خويش دارند و سياست مداري، يعني ترسيم دورنمايي آرماني براي نظام و تلاش همه جانبه براي رسيدن به آن آرزوها كه متاسفانه در دولت هاي نهم و دهم، این امور مهم، گرفتار سياسي كاري يك عده شد و قابل تاسف تر اینکه، كساني با تقديس آن دولت، كار را به جايي رساندند كه خود اعتراف مي كنند كه چگونه پولدارترين دولت ، مقروض ترين دولت شد!

سياسي كاري حكم مي كرد كه اين عده، بويژه در دو سال آخر عمر دولت گذشته، با برائت از اقدامات دولت هاي نهم و دهم و حتي عذرخواهي از مردم به خاطر اتلاف 8 ساله سرمايه هاي كشور، به دامان مردم       برگردند و با حمايت از انديشه هاي سياسي مردم كه در انتخابات 24 خرداد متبلور شد، به بقاي جناح خويش بیندیشند كه البته خيلي ها چنين كردند و ديديم كه صحبت از همراهي دولت مي كنند.

در اين بين يك عده بسيار محدود، چون راه و رسم سياستمداري و سياسي كاري را نمي دانند، طريق ناپسند سياست بازي را پيش گرفته اند و به فكر انتقام گرفتن از مردم و راي آنها هستند. اين گروه هيچ علاقه و ارادتي به مصالح و منافع ملي نظام و حتي جناحي كه از نردبان آن به قدرت رسيده اند، ندارند و به خاطر كينه اي كه از مردم و دولت برخاسته از مردم دارند، دست به اقداماتي مي زنند كه براي جريان هاي حامي آنها، نوعي انتحار سياسي است.

اين جماعت گويا به اظهار نظر با چشم هاي بسته عادت كرده اند كه تا ديروز براي تصويب 200 تا 300 طرح در يك جلسه 2 ساعته، وعده سالانه دو ميليون فرصت شغلي و برگزاري جشن پايان بيكاري در دولت دهم، هورا مي كشيدند و امروز كه هنوز از عمر دولت يازدهم شش ماه بيشتر نگذشته، به خاطر بيكاري جوانان، وزراي دولت را مورد سوال و عتاب و انتقاد قرار مي دهند و از پيش مي گويند كه از توضيحات وزرا، قانع نمي شويم. سياست مداري و حتي سياست كاري ، اين نيست كه وقتي جامعه از افشاي فساد سه هزار ميلياردي و بروز مافياي رانتي در تحريم ها، تعجب مي كند، همان عده اندك در اظهار نظري كه حتي   نمي توان به آن سياست بازي گفت، ادعا کنند كسي كه سر دولت و ملت كلاه گذاشته، در دوران سازندگي به دنيا آمد و نوجواني اش را در دولت اصلاحات گذراند و در دولت نهم و دهم  فقط صادرات و واردات داشت!!

اين عده اندك كه تمام خوشحالي آنها در دولت گذشته، همراهي در سفرهاي داخلي و خارجي بود، با اين اظهار نظرها، جريان متبوع خويش را نيز از چشم مردم مي اندازند و خوب است بزرگان جريان اصولگرايي كه جريانی ريشه دار در انقلاب اسلامي و بخشي از مردم هستند، نگذارند عده اي كه هنوز سياست را بازي روزانه براي پخش تصاوير و صداي خويش از رسانه هاي ديداري و شنيداري و مكتوب مي دانند ، بيش از اين باعث رويگرداني مردم از آنها شوند. انتقاد از دولتي كه خود مي گويد ما را نقد كنيد تا امور جامعه به سمت و سوي بهتر شدن اصلاح شود ، اين نيست كه وزير كار را كه سابقه رئیس سازمان تامين اجتماعي در وزارتخانه سابقش حاتم بخشي از حقوق ماهيانه بازنشستگان و اهداي كارت هديه به اين و آن بود، به مجلس احضار كند و درباره وزير امور خارجه كه رهبري نظام از دستاوردهاي ديپلماسي اش در همين مدت كوتاه تشكر مي نمايد، آن گونه بگويند و سپس ادعاي اصولگرايي كنند.
«والسلام»