ممنوع القلم نداریم،چنان که زندانی سیاسی!

خبرآنلاین نوشت: این روزها برخی از دوستان که به شدت از دروغ و سیاسی کاری بدشان می آید گیرداده اند که چرا رئیس جمهور در گزارش صدروزه اش گفته پیش از این بعضی ها ممنوع القلم بوده اند. کار حتی به تهدید و فحش و فحش کاری هم کشیده. آن ها مصرند که رئیس جمهور دست کم یک نفر را که رسما ممنوع القلم شده است نام ببرد. احتمالا نه آقای رئیس جمهور که هیچ کس نمی تواند یک نفر را که "رسما ممنوع القلم " شده نام ببرد.

اصلا مگر قرار است همه کارها رسما صورت بگیرد؟ ما می گوییم زندانی سیاسی نداریم. درست هم می گوییم، ما کسی را که رسما به اتهام سیاسی بودن در زندان باشد نداریم. اما خودمان که می دانیم داریم. لااقل وقتی جلوی آینه می ایستیم اگر از خودمان بپرسیم که آیا زندانی سیاسی داریم یا نه، پاسخ آری است. ما زندانی سیاسی داریم، خوبش را هم داریم، منتهی آنچه در روی کاغذ محکمه آمده فی المثل "اخلال در طرح ترافیک" است. یعنی طرف را نه به جرم سیاسی که به جرم اخلال در طرح ترافیک به حبس انداخته ایم. من الان در مقام دفاع از کسی نیستم بلکه می خواهم بگویم گاهی اوقات این کلمه " رسما" گول زنک است.ایرادی هم ندارد، ما گاهی اوقات قرار است دیگران را گول بزنیم و امتیازی کسب کنیم. من اگرچه از این رفتار هیچ خوشم نمی آید ولی خوب می فهمم که از اقتضائات کار سیاسی، یکیش همین گول زدن هاست. که در همه جای دنیا امری معمول و مرسوم است. اما خودمان را که نمی خواهیم گول بزنیم، می خواهیم؟ در این سال ها کم نبوده اند کسانی که به انحاء مختلف از نوشتن آن ها جلوگیری شده. اگرهشت سال کتاب نویسنده ای را در ارشاد معطل ممیزی کنند یعنی چه؟ نه یک کتاب، بلکه چندین کتاب از او را به بهانه های مختلف نگه دارند و هیچ جواب درست و درمانی هم به او ندهند. یعنی حتی به او نگویند که تو جرمت این بوده که "اخلال در ترافیک" ایجاد کرده ای و حالا حالا ها حق نوشتن نداری. هان؟ دوستانی که از سیاسی کاری و دروغ بدشان می آید به من جواب بدهند که به این کار چه می گویند؟ ممکن است یک نویسنده چندین کتاب به وزارت ارشاد بدهد و همه کتاب هایش هم مسئله دار باشد. بله، ممکن است چنین اتفاقی هم رخ بدهد. اصلا بعید نیست. ولی وقتی ما پاسخ یک نویسنده را نمی دهیم که چرا به کتاب هایش مجوز نمی دهیم یعنی او را ممنوع القلم کرده ایم. شما می توانید اسمش را بگذارید "اخلال در ترافیک"، ولی باور بفرمایید در اصل ماجرا تفاوتی حاصل نمی شود. دیگر این که انصاف هم خوب چیزی است. من قبول دارم که رئیس جمهور باید حرف حساب و کتاب دار بزند و حق ندارد برای تهییج افکار عمومی سخنان احساسی و بی پایه و اساس بر زبان بیاورد. اصلا خبرنگار و نویسنده جماعت باید به گونه ای رفتار کند که سیاستمدار جماعت از ترس آن ها هم که شده خلاف واقع نگوید. اما بد نیست دوستان نگاهی به کارنامه هشت سال پیش خود بیندازند و ببینند چه به راحتی از کنار چه حرف هایی گذشتند. حرف هایی که در ناراستی شان هیچ آدم منصف و شریف وباوجدانی شک نداشت.