پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : این روزها در حالی بسیاری از دانش آموزان در استان کرمان
آماده حضور در مدارس هوشمند می شوند که تعدادی از محصلان مناطق محروم در
جنوب و شرق استان کرمان اما جایگاهی بهتر از حصیرهای چوبی در زیر سایبان
کپرها ندارند.
به گزارش خبرنگار مهر، به زودی سال تحصیلی جدید از راه می رسد در سال جاری
520 هزار دانش آموز کرمانی در مقاطع مختلف به کلاس درس خواهند رفت.
32 منطقه آموزشی و 42 هزار معلم در انتظار حضور دانش آموزان هستند، دانش
آموزانی که 90 درصد آنها به صورت الکترونیکی ثبت نام کرده است و اکثر دانش
آموزان در مدارس هوشمند و یا نیمه هوشمند سال تحصیلی را آغاز می کنند.
در حالیکه برخی از مدارس شهرهای بزرگ استان کرمان طی سالهای گذشته رنگ و
روی نو و زیبا به خود گرفته اند اما هنوز هستند مدارسی که عنوان کپری را با
خود یدک می کشند و یا مدارسی با طول عمر آنچنان بالا که هر آن بیم فرو
ریختن آنها می رود.
این درحالی است که مسئولان بارها از حذف مدارس کپری سخن گفته اند.
یکی از بحثهای این روزهای والدین سرویسهای مدارس و ایمنی رفت و آمد کودکان
است اما همچنان بحث تجمیع مدارس در مناطق روستایی و وجود مدارس عشایری
استان کرمان هر روز صدها کودک را در مجاورت جاده ها پیاده روانه مدارسی در
روستاهای مجاور می کند.
و در حالیکه بسیاری از استانها مدرسه عشایری ندارند اما به دلیل عشایری
بودن استان کرمان و حضور جمعیت قابل توجه عشایر در کرمان اما همچنان مدارس
عشایری نیز در کرمان وجود دارند.
در این میان همه 55 هزار نو آموزی که در جشن غنچه ها شرکت می کنند در مدارس ایمن آموزش خود را آغاز نخواهند کرد.
نمونه شهرستانهایی که در کرمان همچنان در آنها مدارس کپری وجود دارد را در جنوب و شرق استان به سادگی می توان دید.
بخشدار مرکزی قلعه گنج در جلسه شورای آموزش این شهرستان در آستانه آغاز
سال تحصیلی از وجود این مدارس در این شهرستان محروم خبر می دهد.
عمران مؤمنی تعداد این مدارس را 14 مدرسه می داند این درحالی است که این مدارس تنها سه کیلومتر از مرکز شهرستان فاصله دارند.
وی خواستار توجه بیشتر به این مدارس است و می گوید: باید تدابیر لازم در
خصوص رفع مشکل مدارس کپری اندیشیده شود و زمینه ای مهیا شود که دانش آموزان
در مدارس واقعی و با امکانات مناسب تحصیل کنند.
وی همچنین از وجود 39 مدرسه با عمر بالای 20 سال خبر می دهد مدارسی که سقف آنها در حال تخریب شدن است.
وی خدمات انجام شده را قابل توجه می داند اما عمق محرومیت را دلیل ادامه فعالیت مدارس کپری می داند.
این وضعیت را به سادگی می توان در سایر شهرستانهای جنوب کرمان از جمعه
رودبار، منوجان، کهنوج و قلعه پر رنگ تر از جیرفت و عنبرآباد دید.
در شرق کرمان نیز در ریگان، فهرج و نرماشیر می توان نمونه های این مدارس را مشاهده کرد.
در واقع زندگی کپری جزیی از زندگی مردم روستانشین و محروم جنوب کرمان است
و پیش از این نیز خبرگزاری مهر در چندین سفرنامه از وجود چندین روستاهای
کپری پرده برداشت و مسلما در روستایی که همه چیز از شاخ و برگ درختان ساخته
شده است مدارسش نیز باید از همین جنس باشد.
اما مسئولان آموزش و پرورش و به خصوص اداره کل نو سازی مدارس سالهای قبل اعلام کرده اند که دیگر مدرسه کپری در کرمان وجود ندارد.
این ادعای مسئولان در بسیاری مناطق رنگ واقعیت دارد در بسیاری از روستاهای
جنوب کرمان مدارس مقاوم احداث شده اما این مدارس در برخی موارد بدون دانش
آموز مانده اند دلیل این مسئله هم مشخص است و آن خشکسالی است.
خشکسالی بسیاری از مظاهر زندگی مردم محروم جنوب کرمان را تغییر داده است
مردمی که شغلشان کشاورزی و دامداری است طی سالهای اخیر با کمبود شدید آب
مواجه شده اند به این ترتیب مهاجرت آغاز شده است در نتیجه مدارسی که در
روستاهای مهاجر خیز ساخته شده بود خالی ماندند.
از سوی دیگر مهاجران به روستاهایی رفتند که هنوز آب داشتند و در نتیجه
جمعیت مدارس افزایش یافته است و در نهایت کمبود فضای آموزشی خودنمایی کرده
است، اینگونه مدارس کپری هر سال از دل زمین می روید و در حقیقت چاره ای نیز
برای مقابله با این وضعیت وجود ندارد.
این گونه است که بحث رشد مدارس کپری هر سال شکل می گیرد و این چرخه ادامه می یابد.
وضعیت اقلیمی در جنوب کرمان نیز به گونه ای است که تنها با تجهیز مدارس نو
ساز به کولرهای گازی می توان در این مدارس حضور یافت در غیر این صورت
گرمای شدید و شرجی بودن دمای هوا موجب می شود عملا دانش آموزان توان حضور
در این مدارس را نداشته باشند و خود به خود به سمت احداث مدارس کپری می
روند.
در این میان اما نباید از یاد برد که در برخی موارد نیز محرومیت بیش از حد در روستاهای جنوب کرمان دلیل احداث این مدارس می باشد.
اگر از کنار بحث مدارس کپری نیز بگذریم به مدارس فرسوده و با عمر بالا در
استان کرمان مواجه می شویم این مدارس نیز در بسیاری موارد مدارسی خشت و گلی
هستند که از کمترین استقامت برخوردار نیستند.
وجود این مدارس در کنار زلزله خیز بودن استان کرمان مخاطرات حضور در این مکانها را بیشتر می کند.
با وجود تمام این کمبودها نباید از یاد برد که طی سالهای اخیر اقداماتی
نیز در راستای بهسازی مدارس در استان کرمان صورت گرفته است و در زمینه کپر
زدایی مدارس نیز شاهد اقدامات بی نظیر در سالهای گذشته بوده ایم که در صورت
حذف مدارس باقیمانده و مقاوم سازی آنها می توان پازل مدارس کرمان را کامل
کرد.