جزئیات پرتاب میمون به فضا توسط ایران

سرپرست سازمان فضايي ايران (ايسا) از پرتاب «كاوشگر 4» بدون محموله زيستي جهت آ‌زمايش زير سامانه‌هاي آن در اسفند ماه سال جاري خبر داد.

دكتر حميد فاضلي در گفت‌وگوي اختصاصي با ايسنا اظهار كرد: هدف پرتاب اين است كه صحت عملكرد زيرسامانه‌هاي متعددي كه در اين كاوشگر پيش‌بيني شده و بعضا هم براي اولين بار مورد آزمايش قرار مي‌گيرد بررسي شود.

وي افزود: با بررسي نتايج اين پرتاب و اصلاحات و رفع عيوب احتمالي، پرتاب بعدي كاوشگر 4 با محموله زيستي اوايل سال آينده انجام خواهد شد.

در آستانه پرتاب «كاوشگر 4» به فضا يكي از متخصصان طرح نيز در گفت‌و‌گو با ايسنا با تشريح جزئيات اين ماموريت و محموله زيستي آن اعلام كرد: اين كاوشگر كه حامل يك ميمون از خانواده رزوس است به ارتفاع بيش از 120 كيلومتري زمين پرتاب شده و محموله پس از بازگشت با چتر نجات به روي زمين فرود مي‌آيد.

مهندس رضايي، استاد دانشگاه ومتخصص علوم فضايي در گفت‌وگو با خبرنگار فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران با بيان اينكه مقدمات طرح‌هاي اعزام انسان به فضا در دنيا معمولا با پرتاب موجودات زنده كوچك پيگيري مي‌شود اظهاركرد: در پي پرتاب موفقيت‌آميز «كاوشگر يك» در سال 86، «كاوشگر دو» در سال 87 و «كاوشگر سه» حامل محموله زيستي در سال 88، كاوشگر چهارم با محموله زيستي كه موجود زنده آن از نظر فيزيولوژي به انسان شبيه‌تر است، به زودي به ارتفاع بيش از 120 كيلومتري پرتاب مي‌شود.

وي با تاكيد بر اينكه كاوشگر 4 پس از پرتاب بازيابي خواهد شد، تصريح كرد: بازيابي به اين شكل انجام خواهد شد كه پس از رسيدن كاوشگر به ارتفاع اوج، محموله كه حاوي موجود زنده است به زمين برمي‌گردد و با چترهاي نجات به آرامي به روي زمين مي‌نشيند.

رضايي در خصوص تفاوت‌هاي كاوشگر 4 با نوع قبلي آن تصريح كرد: از جمله اين تفاوت‌ها، نوع موجود زنده در محفظه زيستي و ‌پرتاب كاوشگر به ارتفاع بالاتر نسبت به كاوشگر قبلي است كه اين موضوع ضرورت وجود سيستم اكسيژن رساني به موجود زنده و سيستم تخليه دي‌اكسيد‌كربن موجود را مي‌رساند. همچنين در كاوشگر4 تمام علايم حياتي با نصب سنسورها در كپسول زيستي و بدن موجود زنده ذخيره و به طور همزمان براي ايستگاه زميني جهت بررسي و ارزيابي علائم حياتي توسط زيست‌پزشك‌هاي فضايي از طريق تله متري ارسال مي‌شود.

وي با بيان اينكه محموله كاوشگر 4، 250 كيلوگرم است، خاطرنشان كرد: كل محموله متشكل از سه زيرسامانه شامل زيرسامانه بازيابي، زيرسامانه خدمات كه تمامي تجهيزات الكترونيكي، كنترل، ارسال و دريافت فرامين را شامل مي‌شود و زيرسامانه كپسول زيستي است كه موجود زنده و متعلقات براي ثبت علايم حياتي و اكسيژن رساني و تخليه بازدم موجود زنده را شامل مي شود.

اين متخصص فضايي افزود: كاوشگرها، آزمايشگاه‌هاي فضايي هستند كه به صورت حرف U وارونه پرتاب مي‌شوند يعني از زمين پرتاب شده تا ارتفاع اوج رفته و سپس به زمين باز مي‌گردند كه در برگشت، پس از اينكه وارد جو غليظ شدند، سيستم بازيابي شامل دو چتر ترمزي و اصلي عمل مي‌كند.

رضايي در گفت‌و‌گو با خبرگزاري دانشجويان ايران تصريح كرد: كشورهاي صاحب فناوري به مرور موجوداتي كه از نظر فيزيولوژي به انسان نزديك‌تر بوده مانند سگ و ميمون را به فضا پرتاب كردند تا به مرحله‌اي رسيدند كه بتوانند مدارگرد طراحي كرده و با آن انسان را به فضا پرتاب كنند و در نهايت به فناوري اعزام انسان به كرات ديگر و ايستگاه‌هاي فضايي دست يابند.

به گفته وي، پرتاب كاوشگر 4 با محموله زيستي از گام‌هاي اوليه اعزام موجود زنده به فضا توسط جمهوري اسلامي ايران است.

رضايي خاطرنشان كرد: پروژه اعزام انسان به فضا كه مقرر بود در سال 1404 انجام شود با نظر مسوولان به سال 1400 تبديل شد كه پرتاب كاوشگر 4 گام‌هاي اوليه براي رسيدن به اين هدف است؛ اميدواريم با تلاش دانشمندان فضايي ايران بتوان اين زمان را حتي كاهش داد.

وي با اشاره به افتتاح ايستگاه‌هاي دريافت و هدايت كنترل در روزهاي اخير گفت: اين ايستگاه‌ها شامل دو ايستگاه جديد و يك ايستگاه بهينه‌سازي است به طوري كه دو ايستگاه جديد دريافت با قطر آ‌نتن 8.2 متر و قطر آنتن 6 متر و يك ايستگاه متحرك بهينه سازي شده است؛ بنابراين مي‌توان ادعا كرد كه ايران به لحاظ فناوري و دانش ساخت ايستگاه‌هاي دريافت از ماهواره‌هاي سنجش از دور كاملا به بومي‌سازي و خوداتكايي رسيده است.

رضايي تصريح كرد: پس از پرتاب كاوشگر 4 و دريافت نتايج، تحليل و پردازش آن صورت مي گيرد كه گام‌هاي بعدي اين پروژه، افزايش ارتفاع پرتاب كاوشگر است كه موجب افزايش طول ماندگاري موجود زنده در فضا خواهد شد سپس گام‌هاي بعدي بهينه‌سازي محفظه زيستي و اعزام موجودات بزرگ‌تر خواهد بود تا ان شاء الله به توانايي اعزام انسان به فضا برسيم.