یونسی نزدیک به روحانی؛ فضلی نزدیک به لاریجانی

ساختمان آرمیده در گوشه شمالی شهر از منظر عابرین و رهگذران ظاهری آرام دارد اما اهالی سیاست بخوبی می دانند که چه ولوله‌ای در زیر پوست مرکز تحقیقات استراتژیک برپاست. هر چه که به موعد معرفی کابینه نزدیک می شویم به موازاتش بر حساسیت ها نیز افزوده شده و رقابت‌های سیاسی شیب فزاینده تری به خود گرفته و بیشتر رخ می نماید. معرفی کابینه در این برهه از آن رو که حسن روحانی به شکل رسمی متعلق به یکی از دو قطب سیاسی کشور نیست انتظارات را بیشترتر کرده و رقابتی دو چندان رقم زده، به خصوص که حساسیت‌های چند سال اخیر سایه وثیق اش را بر فعل و انفعالات سپهر سیاست گسترانده و موضوع را شاق تر نیز کرده است ضمن آنکه مجلس با اکثریت اصولگرا نیز نمی خواهد در روند تعیین اعضای کابینه بی اثر باشد و این نکته نیز بر پیچیدگی موضوع افزوده است. در این میانه پست های کلیدی کابینه بیشترین نگاه ها را به خود معطوف کرده و بیش از همه صندلی ها رقابت بر سر وزارت کشور بسیار بالا گرفته است. از یکسو طیف نزدیک به روحانی که گرایشی اعتدال گرایانه و اصلاح طلبانه دارند مایل اند که نام حجت الاسلام علی یونسی را به عنوان وزیر کشور ببینند و از طرف دیگر اصولگرایان که شانس خود را با علوی آزمودند اکنون روی رحمانی فضلی تمرکز کرده اند.

از وزارت اطلاعات تا وزارت کشور

علی یونسی بی گمان از پایه گذاران روندی است که به تشکیل دولت تدبیر و امید انجامید. آنگونه که نزدیکان وی می گویند و بازخورد رسانه ای هم موید همین نکته است وی جزو حلقه چند نفره ای بود که از دی ماه سال 91 تشکیل شد و هسته مرکزی برای معرفی حسن روحانی به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری نام گرفت. وی در برهه ای که بسیاری شانس حسن روحانی برای ریاست جمهوری را بسیار قلیلی می دیدند و بدنبال کاندیداهای دیگر بودند مصرانه روحانی را ترغیب می کرد که پا به این وادی بگذارد. او پس از مجاب کردن روحانی خود نیز تا آخرین مرحله مبارزات انتخاباتی همراه وی بود و از تاثیر گذاران بر عملکردهای این کاندیدای انتخاباتی بود. پس از انتخابات نیز وی به ریاست کارگروه امنیتی- سیاسی انتخاب اعضای کابینه گمارده شد تا بیش از پیش اعتماد و اطمینان روحانی به یار دیرین هویدا شود؛ رفاقتی که از اوایل دهه 60 پایه آن گذاشته شد و در طول تمامی این سال ها ادامه دار بوده است. بنابر شنیده‌ها روحانی مایل بود وفق تجربیات گرانسنگ وی در حوزه حساس و کلیدی وزارت اطلاعات یونسی به این وزارتخانه نقل مکان کند تا خیال وی از هر جهت در این حوزه راحت باشد اما ملاحظاتی که بی گمان رای اعتماد مجلس در آن بسیار دخیل بود امکان تحقق این میل باطنی را به حداقل رساند و روحانی که نمی‌خواست وزنه ای چون یونسی را از کابینه دور ببیند تصمیم گرفت وی را برای وزارت کشور کاندیدا کند اما گویا مخالفین وزارت یونسی دست به کار شده‌اند تا در این راه سدی ایجاد کرده و مانع حضور یونسی در کابینه یازدهم شوند.

گزینه اصولگرایان برای وزارت کشور

اصولگرایان برای معرفی گزینه مطلوب خود بیکار ننشستند تا در برابر گزینه طیف مقابل یک مهره جهت عرض اندام داشته باشند. آنان در طول چند روز اخیر با حجم گسترده و فزاینده ای روی رحمانی فضلی مانور داده و چنین عنوان می کنند که روحانی برای وزارت کشور از وی برنامه خواسته است این در حالیست که تنها چند روز به پایان بازه زمانی که روحانی برای معرفی کابینه در روز تحلیف وعده داده بود؛ باقی مانده است. نکته جالب توجه در این میانه نیز آن‌است که رحمانی‌فضلی در طول عمر سیاسی خود از نزدیک ترین افراد به علی لاریجانی بوده و به نظر می رسد اصولگرایان می خواهند از اهرم اکثریتی خود در مجلس نهایت بهره را برده و گزینه های نزدیک به خود را در کابینه بگنجانند. رئیس فعلی دیوان محاسبات کشور تجربه چندانی در حوزه های مربوط به وزارت کشور نداشته و تنها در زمان دبیری شورای عالی امنیت ملی علی لاریجانی قائم مقام وی بوده و غیر از یک دوره نمایندگی مجلس از شیروان تمامی پست هایش را در کنار لاریجانی تجربه کرده است اما هر چه هست گویا اصولگرایان حاضر در مجلس نمی‌خواهند این پست کلیدی را از دست رفته ببینند و باید منتظر ماند و دید که در رقابت بر سر این پست بالاخره کدام طیف چربش و غلبه می یابد؛ اعتدال گرایان نزدیک به روحانی یا مجلسی های نزدیک به لاریجانی.

منبع: آرمان