پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : جماران نوشت:
امام جعفر صادق علیه السلام می فرمایند: پیامبر خدا صلی الله علیه و اله، به هنگام روزه گشودن، با حلوا افطار مىکرد. اگر حلوا نبود، با شکرینهاى دیگر یا چند دانه خرما، و اگر آن نیز نبود، با آبِ خالى.
مىفرمود: «آب، معده و کَبِد را تمیز مىکند، دهان را خوشبو مىکند، دندانها را محکم مىسازد، چشم را قدرت مىدهد و دیده را جلا مىبخشد، گناهان را از انسان مىشوید، رگهاى برآشفته و تلخه تحریک شده را فرو مىنشانَد، بلغم را از میان مىبَرَد، حرارت را از معده برمىدارد، و سردرد را نیز از میان مىبَرَد».
متن حدیث:
الإمام الصادق علیه السلام : کانَ رَسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله و سلّم إذا أفطَرَ بَدَأَ بِحَلواءَ یُفطِرُ عَلَیها ؛ فَإِن لَم یَجِد فَسُکَّرَةٍ أو تَمَراتٍ ، فَإِذا أعوَزَ ذلِکَ کُلَّهُ فَماءٍ فاتِرٍ. وکانَ یَقولُ : یُنَقِّی المَعِدَةَ والکَبِدَ ، ویُطَیِّبُ النَّکهَةَ وَالفَمَ ، ویُقَوِّی الأَضراسَ ، ویُقَوِّی الحَدَقَ ویَجلُو النّاظِرَ ، ویَغسِلُ الذُّنوبَ غَسلاً ، ویُسَکِّنُ العُروقَ الهائِجَةَ والمِرَّةَ الغالِبَةَ ، ویَقطَعُ البَلغَمَ ، ویُطفِئُ الحَرارَةَ عَنِ المَعِدَةِ ، ویَذهَبُ بِالصُّداعِ .
«کافى،ج4،ص153-دانش نامه احادیث پزشکی:1/ 454»