بانويي که زندگي خود را فداي اسلام کرد

فارس: حضرت خديجه (س) نخستين زني بود که به اسلام روي آورد و در شرايطي که همه در برابر پيامبر در دوران جاهليت موضع گرفته بودند، بدون هيچ چشمداشتي به همسري وي درآمد.

حضرت خديجه همسر پيامبر اسلام (ص) و نخستين زني که به دين اسلام روي آورد و مادر فاطمه زهرا (س) که از زنان مشهور تاجر عرب و حجاز به شمار مي‌رفت.

پدرش خويلد بن اسد و مادرش فاطمه (دختر زائده بن اصم) که سلسله آنها از «لوي» با پيغمبر اکرم و ساير هاشميان، مشترک مي‌شود، خديجه از طرف پدر با رسول خدا، عموزاده و نسب هر دو به «قصي بن کلاب» مي‌رسد.

وي از خانواده اصيل و اشراف مکه است، تولد او نيز در مکه و چندين سال قبل از «عام‌الفيل» بوده، حضرت خديجه قبل از ازدواج با رسول خدا، ۲ بار شوهر کرده بود که هر دو از دنيا رفته بودند او از شوهر دوم خود (ابوهالة بن ….تميمي) فرزندي داشت که نامش «هند» بود که از همين جهت به او لقب «ام هند» داده بودند، عده‌اي از علماي بزرگ معتقدند که حضرت خديجه قبلا ازدواجي نکرده بود و فرزندان منتسب به او، مربوط به خواهرش است.

در آن زمان که مردم مکه از راه تجارت امرار معاش مي‌کردند خديجه نيز از آنجا که از ثروتمندان مکه و کارهاي تجارتي مي‌کرد و چندين شتر در دست کارگزاران او بود که در اطراف کشورهايي مثل شام، مصر و حبشه، رفت و آمد و دادوستد داشت، وقتي آوازه درستي و امانت‌داري و خوش خلقي رسول خدا را شنيد و لقب «محمد امين» را از او ديد، در پي مذاکراتي که با ابوطالب، عموي پيغمبر کرد «محمدامين» را در کاروان تجارتي خود، در امور مربوط به دادوستدهايش انتخاب کرد و از آن پس پيامبر گرامي اسلام در دوران جواني در سفرهاي تجارتي براي حضرت خديجه سود فراواني بدست آورد.

در سفري که پيغمبر براي تجارت به شام رفت، حضرت خديجه غلام خود «ميسره» را همراه او کرد و دستور داد تا همه جا، او را همراهي و مراقبت کند، در شهر بصره در نزديکي شام به راهبي به نام «نسطورا» برخورد کردند که او به غلام، از آينده پيغمبر و نبوت او خبر داد و از طرفي سود بسياري عايد آنها شد که تا آن موقع در هيچ سفري به اين اندازه نبود.

بعد از برگشت از شام، ميسره، احوالات سفر و گفتار راهب و مشاهداتش را که از عظمت و معنويت محمد بود، براي خديجه تعريف کرد و از همين جا بود که او را مشتاق همسري با «محمد امين» کرد.

با وجودي که مردان ثروتمندي از قريش چون «ابوجهل بن هشام» و «عقبة بن ابي معيط» از او خواستگاري کرده بودند، اما خديجه که شيفته درستکاري و امانت داري و مکارم اخلاقي و جهات معنوي او شده بود، خود پيشنهاد ازدواج به حضرت محمد داد و برخلاف سنت‌هاي ازدواج در ميان اعراب جاهلي آن زمان، مال و ثروت زيادي از دارايي‌اش را به محمد، هديه کرد.

محمدامين نيز اين پيشنهاد را پذيرفت و مراسم عقد آنها با حضور عموهاي پيامبر و بستگان خديجه که از همه مشهورتر پسر عموي او «ورقه بن نوفل» بود انجام و خطبه عقد توسط «ابوطالب» که بزرگ بني هاشم و عمو و کفيل پيامبر بود، اجرا شد، مهريه آن حضرت بنا به نقل برخي تاريخ ۲۰ شتر و بنا به نقل بعضي ۱۲ اوقيه و نيم که پانصد درهم مي‌شود، بود.

بر سر اين جريان زنان مکه رابطه‌شان را با خديجه قطع و او را تنها گذاشتند، حضرت رسول در آن موقع ۲۵ سال و خديجه بنا به اقوال مختلف بين ۴۰ تا ۲۸ سالگي بوده‌اند.

حضرت خديجه مدت ۲۵ سال در خانه پيامبر اسلام زندگي کرد و وي در سال دهم بعثت در دهم ماه رمضان و به مدت کوتاهي بعد از وفات «ابوطالب» عمو و سرپرست پيغمبر از دنيا رفت. آن سال را «عام الاحزان» سال اندوها گفته‌اند، مرقد او در «حجون مکه» در قبرستان ابوطالب کنار قبر عبدالمطلب، ابوطالب و عبد مناف است.

به مناسبت وفات حضرت خديجه (س) در ۱۰ ماه رمضان، گفت‌وگويي با حجت السلام مرتضي ملکيان کارشناس مسائل مذهبي انجام داده‌ايم که اين مسئول در مورد جايگاه آن حضرت اين چنين اظهار کرد: بهترين تعبيرها در وصف حضرت خديجه (س) همان تعبيرهاي پيامبر اکرم (ص) است.

وي با بيان اينکه يکي از همسران پيامبر به نام عايشه بعد از وفات آن حضرت نسبت به اينکه چرا پيامبر با وجود او از حضرت خديجه (س) ياد مي‌کند حسادت مي‌ورزيد، افزود: حضرت در پاسخ حسادت‌هاي همسرش عايشه فرمودند؛ حضرت خديجه (س) شخصي بودند که زماني به من ايمان آورد که همه مرا تکذيب کردند.

امام جمعه شاهين شهر با بيان دو عامل مهم در پيشرفت اسلام يکي حمايت‌هاي همه جانبه حضرت خديجه (س) و دومي اميرالمومنين يار با وفاي پيامبر در تمام عرصه‌ها ادامه داد: اگر حمايت‌هاي آن حضرت و مولاي متقيان اميرالمومنين (ع) نبود، شايد ما چنين شاهد پيشرفت اسلام نبوديم.

وي با اشاره به نامه کوفيان به امام حسين (ع) براي آمدن به عراق در سال ۶۰ قمري در ۱۰ رمضان گفت: امام حسين (ع) مي‌فرمايند مردم با دنيايي همراهي مي‌کنند که با منافع آن‌ها سازگاري داشته باشد.

ملکيان تاکيد کرد: مردم کوفه قصد بيعت با عبدالله الحسين (ع) را داشتند، اما هنگامي که عبيدالله وارد کوفه شد طوري بازي کرد که امام حسين (ع) است و مردم با کمال شقاوت رودست خوردند.

وي با اشاره به وصيت نامه الهي سياسي امام خميني (ره) و موضوع اينکه مردم ايران بهتر از مردم کوفه در زمان امام حسين (ع) هستند، تصريح کرد: طبيعي است که حضرت مسلم نائب خاص امام معصوم بود و نبايد در آنجا مردم شک و شبهه‌اي وارد مي‌کردند، اما در اين جا امام خميني (ره) نائب عام امام زمان (عج) بود و مردم با کمال آگاهي او به همراهي او پرداختند.