پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : واقعاً گاهي در مي ماني از بعضي تصميم ها. کشوري که به اندازه کافي دشمنانش در صدد هزينه آفريني هاي ريز و درشت هستند گاه با برخي تصميم هاي عجولانه به دست خودمان بر اين هزينه ها مي افزاييم. يکي از اين نمونه ها بستن خانه سينماست. ماجرايي که يک روز با شتابي برق آسا چنان به سرعت در آن را تخته کردند که گويي فتحي بزرگ نصيب فاتحان آن شده و جشن گرفتند و امروز براي بازگشايي اش چنان خود را به آب و آتش مي زنند که مبادا دولت دهم تمام شود و اين کار بر زمين بماند! اين آقاياني که عجله دارند زود خانه سينما باز شود حتماً فراموش کرده اند که با چه تعابيري از بستن آن خوشحال شدند و تا جايي پيش رفت که از آن به عنوان «لانه سينما» ياد کردند.
وقتي به ياد برخي از واکنش هاي سينماگران مي افتم اين تعبير رهبري را به ياد مي آورم که در خراسان شمالي گفتند که گاهي ما دوستان را با دشمنان اشتباه مي گيريم. اين که خانه سينما قانوني بوده يا نه، مشکل داشته يا نه در اين نوشتار بنايي بر تأييد و رد آن ندارم فقط کاش در همان زمان وقتي دوستاني که در دوستي شان به نظام ترديدي نداريم بيانيه هايي دردآلود صادر کردند، تأملي مي کرديم اما افسوس که برخي جاي دوستان و دشمنان را درست تشخيص نمي دادند. وقتي ميرکريمي، حاتمي کيا، برزيده، مجيدي، تبريزي، راعي و عسگرپور که فرزندان انقلابند رنج نامه نوشتند، بايد کمي دست نگه مي داشتيم.
به ياد آوريم اين تعبير ميرکريمي را که «اين همه شتاب براي تعطيلي يک نهاد صنفي خوشنام، فراگير و باسابقه که از دستاوردهاي مهم فرهنگي پس از انقلاب به شمار مي آيد جاي شگفتي دارد.» و اين بيانيه چند سينماگر انقلاب همچون مجيدي، حاتمي کيا، ميرکريمي و راعي که در واکنش به سخنان تند وزير ارشاد صادر شد که: «آقاي وزير اشتباه نشسته ايد. اين جا عرصه فرهنگ است. غالب اين سينماي نجيب، مولود فرزندان نهضتي است که در پاسداري آن جان و مال و آبرو گذاشته اند...» و يا اين تعبير طنز عليرضا خمسه که «تنگه هرمز هنوز بسته نشده اما وزير مي خواهد خانه سينما را ببندد» اما امروز آن همه شتاب و آن همه اظهارنظرهاي تند و تيز و آن همه هزينه آفريني ها به ناگه فراموش شد و امروز شتابي دوباره براي بازگشايي خانه سينما شروع شده است
. از مشايي گرفته تا شيخان (معاون ارتباطات و اطلاع رساني رئيس جمهور) و تا افشاي دستور احمدي نژاد که چند ماه پيش به صراحت نوشته است: «جناب شمقدري چرا اين قدر بسته و با تنگ نظري برخورد مي شود. بايد اجازه داد يک نهاد صنفي کار خودش را بکند. اکثريت قاطع اعضاي خانه سينما متعهد به کشور و ارزش هاي الهي و انساني هستند. کاري نشود که گرايش ها و اغراض شخصي و گروهي به نام انقلاب معرفي و يا خداي نکرده با استفاده از قدرت سازماني تحميل گردد. فوري مشکل را حل کنيد و اعلام نتيجه شود.» و حال از زمان اين دستور چند ماه گذشته است و باز دوباره از دستور احمدي نژاد براي بازگشايي خانه سينما مي شنويم. دستوري که در پي نامه مسعود جعفري جوزاني صادر شده است.
فراموش نکرده ايم که آن چنان با ماجراي خانه سينما سخت گيرانه برخورد شد که حتي مسئولان وزارت ارشاد اصرار مي کردند که عنوان «خانه سينما» احيا نمي شود و از به کار بردن آن هم خيلي راضي نبودند و مي گفتند تشکيلات جديدي به جاي عنوان «خانه سينما» شکل مي گيرد ولي امروز مي بينيم هم در دستور رئيس جمهور از عنوان «خانه سينما» استفاده مي شود و هم آقاي شمقدري از تفاهم نامه اي صحبت مي کند که نتيجه آن بازگشايي «خانه سينما»ست.