يک تکنولوژي بعد از بلوتوث با کاربري فراوان تر؛ آشنايي با NFC

درواقع NFC جايگزيني براي انتقال اطلاعات و فايلها بين دو دستگاه موبايل توسط بلوتوث است که برخلاف بلوتوث نيازي به صرف زمان براي جستجوي دستگاههاي نزديک ندارد و به سادگي و با نزديک کردن دستگاه دوم قابل استفاده است. ضمن اينکه NFC از لحاظ امنيتي نسبت به بلوتوث بالاتر است.

امروزه تعداد گوشي‌هايي که از تراشه NFC استفاده مي‌کنند و اين سامانه را پشتيباني مي‌کنند روز به روز در حال افزايش است. اطلاعات به صورت کد شده بين دو وسيله رد و بدل مي‌شود.



کاربردها:

مهم‌ترين کاربرد NFC، پرداخت پول از طريق گوشي‌هاي هوشمند است. براي اين منظور، کاربر اطلاعات مربوط به کارت اعتباري خود را در گوشي ذخيره مي‌کند و در زمان خريد، گوشي را به دستگاه NFC ‌خوان نزديک مي‌کند تا پرداخت انجام شود. بيشتر معاملات نياز به تصديق ندارند ولي در برخي موارد ممکن است فروشندگان در خواست تاييد هويت کنند.



البته اين تنها کاربرد NFC نيست بلکه با اين تکنولوژي تبادل اطلاعات در فاصله‌هاي کوتاه (مثلاً لمس دو تلفن براي تبادل عکس) و ساده‌سازي راه‌اندازي واي-فاي و بلوتوث است. در عين حال، برقراري ارتباط ميان يک دستگاه NFC و يک "چيپ NFC بدون منبع انرژي" که به آن tag گفته مي‌شود نيز ممکن است. شايد تبديل شدن گوشي هاي همراه به کليد هاي امنيتي و يا سرعت پرداخت در حمل و نقل عمومي را هم بايد به کاربردهاي اين تکنولوژي اضافه کرد.


ضمناً اين نکته شايان ذکر است که دستگاه هاي داراي NFC تنها به عنوان فرستنده عمل نمي کنند، بلکه مي توانند به عنوان دستگاه گيرنده نيز باشند به همين خاطر از اين فناوري در جاهاي ديگري همچون مدارس و شرکت‌ها نيز مي‌توان استفاده کرد. به عنوان مثال در مدارس مي‌توان اطلاعات دقيق از فعاليت‌هاي دانش‌آموزان را با تگ‌هاي اطلاعاتي که در برچسب‌ها قرار مي‌گيرند ثبت کرده و حتي زمان ورود و خروج، تکاليف، نمره‌ها و ... را در يک برچسب تحويل خانواده‌ها نمايند.

همچنين شما مي‌توانيد اطلاعات تماس يا شغلي خود را در تصويري از خودتان قرار داده و فقط يک تصوير را به عنوان رزومه کاريتان براي شرکت يا حتي سايت‌هاي که از NFC پشتيباني مي‌کنند ارسال کنيد. البته اين برچسب‌ها و يا تصاوير، داراي يک چيپ RFID اختصاصي مي‌باشند که با نزديک کردن دستگاه به آنها فقط مي‌توان آن‌ها را خواند.



البته NFC مي‌تواند کاربردهاي ديگري هم داشته باشد. به عنوان مثال سوني و سامسونگ در حال کار بر روي تگ‌هاي NFC هستند که با نصب آنها در خانه، اتومبيل، محل کار، فروشگاه‌ها و بسياري مکان‌هاي ديگر، مي‌توان از NFC به عنوان ماشه‌اي براي برقراري ارتباط و انجام بعضي کارها يا دريافت يک سري اطلاعات استفاده کرد. کافي است تلفن همراه خود را به تگ نزديک کنيد، تا به طور خودکار ماشه چکيده شود( يعني کار مورد نظر بدون فشردن دکمه ويا انجام کار اضافي انجام شود.)

NFC چگونه کار مي کند؟

براي اينکه تلفن هوشمند شما بتواند با دستگاه‌هاي داراي NFC ارتباط برقرار کند، بايستي از چيپ NFC برخوردار باشد. تکنولوژي NFC بر اساس "شناسايي فرکانس راديويي" (RFID) ساخته شده که به يک گجت امکان مي‌دهد تا به گجتي ديگر امواج راديويي ارسال کند و پس از شناسايي يکديگر، عمليات مشخصي بين آنها انجام شود.



انرژي کمتر امنيت بالاتر

شايد اين سوال در ذهن شما ايجاد شود که با وجود بلوتوث و يا حتي واي فاي چه نيازي به NFC داريد؟ در واقع جواب اين سوال مصرف انرژي بسيار اندک و امنيت نسبي مناسب است.

اگر کسي بخواهد از طريق NFC به دستگاه شما رخنه کند و يا در ارتباط NFC دستگاه شما با يک دستگاه ديگر اخلال به وجود بياورد، بايستي بسيار به گجت شما نزديک شود که اين کار بدون جلب توجه و مشکوک کردن شما، تقريباً ممکن نيست.



تفاوت NFC و بلوتوث چيست؟

از ميان ارتباطات راديويي موجود در تلفن‌هاي هوشمند، NFC و بلوتوث بُرد کوتاه‌تري دارند. فرکانس کاري NFC معادل 13.56 مگاهرتز است که نسبت به بلوتوث با فرکانس 2.5 تا 2.5 گيگاهرتز خيلي کمتر است. به خاطر همين تفاوت فرکانس است که بلوتوث مي‌تواند از انتقال‌هاي سريع در دامنه چند متر پشتيباني کند. اما NFC با بُرد کوتاهش نظر بسياري از کمپاني‌ها از جمله گوگل، مايکروسافت، و کمپاني‌هاي ارائه دهنده کارت‌هاي اعتباري را به سوي پرداخت با کيف پول الکترونيک جلب کرده است.