پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : پارسا پیروزفر بازیگر سینما و تئاتر امروز در یادداشتی قابل تامل از مردم خواست با درک تفاوت میان نامزدها در انتخابات پیش‌رو شرکت کنند.
به گزارش انتخاب، پارسا پیروزفر بازیگر سینما و تئاتر امروز در یادداشتی قابل تامل از مردم خواست با درک تفاوت میان نامزدها در انتخابات پیش‌رو شرکت کنند. از نظر این بازیگر راهى جز ديدن تفاوت آدم‌ها و انتخاب نيست. تكان نخوردن، ما را همان جا كه ايستاده‌ايم نگه نمى‌دارد و عقب‌تر خواهد برد؛ ما و همه عزيزانمان را در گردابى آشنا فرو خواهد كشيد.
پارسا پیروزفر بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر در آخرین روزهای باقی مانده به انتخابات ریاست جمهوری در یادداشتی از مردم خواست در انتخابات شرکت کنند. او در ابتدای این متن نوشته است: «آدم با آدم فرق دارد. حتى دو نفر آدم كاملاً شبيه به هم وجود ندارند. آدم هاى هيچ مجموعه‌اى شباهت كامل به هم ندارند. بنابراين محصول هر آدمى با ديگرى متفاوت است، ولو اينكه در مجموعه واحدى از جنسيت، نژاد، مذهب، ايدئولوژى، حزب و... باشند. تفكرى كه همه را شبيه به هم مى‌بيند، كل مجموعه را بدون در نظر گرفتن تفاوت‌هاى فردى اعضاى مجموعه، صرفاً بر اساس پيش فرض‌هايى قضاوت مى‌كند.
اين تفكر اگر قدرتى در اختيار داشته باشد، به همه اعضاى آن مجموعه بطور يكسان لطف يا ظلم خواهد كرد و اگر قدرت نداشته باشد چه بسا اين نوع نگاه منجر به ظلم به خود و آدم‌هاى خارج از آن مجموعه گردد. مگر در هر اقليمى، هر مذهبى، هر شغلى، هر خانواده‌اى طيف وسيعى از آدم‌هاى بد و متوسط و خوب و عالى وجود ندارد؟ سياستمداران هم از اين قاعده مستثنى نيستند. مگر همين همسايه ديروز، فردا صاحب فلان پست نمى‌شود، و هم‌كلاسى قديمى، در آينده استاندار بهمان جا؟
هميشه و همه جا در مجموعه دولتمردان، طيف رنگارنگى از آدم‌هاى سفاك، رحيم، سفيه، خردمند، جبون يا دلير نبوده‌اند؟ نبوده‌اند آنان كه از يك خاندان و يك خانواده برخى مملكت به باد داده، و برخى آباد كرده‌اند؟ دولتمرد خردمندتر، هر قدر هم از تصور ما از دولتمرد آرمانى به دور، يا دست و پايش بسته باشد، شايد بتواند به آرامى شرايط بهترى براى جامعه فراهم كند؛ و يا لااقل مانند ديگرى ملتى را به تباهى و قهقرا نكشاند. تفكرى كه همه را به يك چشم مى‌بيند اينجا هم خطرناك است؛ اين بار براى خودمان، اطرافيانمان، و بيش از همه براى طبقاتى كه متحمل بيشترين فشارها مى‌شوند.»
پیروزفر در ادامه با توجه به این‌که برخی به دلایل مختلف از تحریم انتخابات صحبت می‌کنند، ادامه داده است: «بله، تكان خوردن هم خود انتخابى است. مى‌توانيم از جا تكان نخوريم، چون با هيچ يك از انتخاب‌هاى موجود خود را كاملاً هم مسير نمى‌دانيم. ولى در اين بازى، انفعال هم خود تكانى است به نفع يكى! تكان نخوردن، بخشيدن ميدان به كسانى است كه شايد بهترين انتخاب موجود نباشند. دلسرديم و افسرده، پس تكان نمى‌خوريم. بارها تكان خورديم و نتيجه‌اى نديديم. ولى شايد گاهى هم اوضاع كمى بهتر بوده و نديده‌ايم. شايد چون دل و دماغ كنجكاوى و كشف تفاوت افراد را نداريم. ولى علاج اين دلسردى و بى‌تفاوتى چيست؟ ادامه انفعال؟ باور به اينكه چيزى را نمى‌توانيم تغيير دهيم؟ بعيد است علاج آن، تشويق خودمان و ديگران به ركود بيشتر باشد! فضيلتى در اين ركود، و ارج و اجرى در اين بى حركتى نيست. بى‌طرفى به شمار طرفى كه نمى‌خواهيمش خواهد افزود؛ و فردا دلسردى مان را عميق تر، و فشارها را بيشتر خواهد كرد.»
این بازیگر شناخته‌شده یادداشتش را این‌طور به پایان برده است: «تكان نخوردن، ما را همان جا كه ايستاده‌ايم نگه نمى‌دارد، كه عقب‌تر خواهد برد؛ ما و همه عزيزانمان را در گردابى آشنا فرو خواهد كشيد. راهى جز ديدن تفاوت آدم‌ها و انتخاب نيست. براى سقوط نكردن در مغاكى كه پيشتر تجربه كرده‌ايم فقط يك راه وجود دارد، يك و فقط يك راه ... تكان خوردن و جلو رفتن .. / بيست و هفتم ارديبهشت نود و شش»
