از تماشاگران آماتور تا خبرنگاران ياغي؛ کي روش امتحان داد، «ما» مردود شديم

رسول بهروش
1 - سرانجام کارلوس کي روش پرتغالي در جريان ديدار دوستانه کشورمان مقابل ماداگاسکار در ورزشگاه آزادي، روي نيمکت ايران نشست تا اولين تجربه رسمي اش در هدايت اين تيم را بيازمايد. در شرايطي که بسياري از علاقه مندان به فوتبال در کشورمان انتظار اين مسابقه را مي کشيدند تا پس از 5 ماه حرف و حديث و شايعه از تيم ملي جديد ايران رونمايي شود، بازي تدارکاتي با ماداگاسکار در نهايت حاشيه هاي تلخي را به همراه آورد که طبق معمول زورشان از خود متن بيشتر بود و حسابي «ديده» شدند. در واقع گويا رويارويي با همين حريف رده 108 رنکينگ فيفا هم براي عناصر فوتبال ايراني کافي بود تا يک بار ديگر عمق خلق و خوي آماتور خودشان را به نمايش بگذارند و همگي -اعم از فدراسيون و تماشاگران و خبرنگاران- نشان بدهند تا کجا از اصول اوليه حرفه اي گري فاصله دارند. به تعبيري ديگر، اولين ماده امتحاني کارلوس کي روش در تيم ملي ايران، به جاي آنکه محملي براي ارزيابي توانايي هاي فني آقاي پرتغالي از کار دربيايد، بستري شد براي نمايش دوباره کج رفتاري ها و تنگ خلقي هاي ما؛ ما که نماينده هاي رسانه هاي فرهنگي مان جلوي چشم سرمربي تيم ملي، زد و خورد راه مي اندازند. بله؛ يکشنبه، شبي بود که کارلوس کي روش امتحان داد، اما «ما» مردود شديم !
2 - ديدار دوستانه ايران و ماداگاسکار، در حالي انجام شد که فدراسيون فوتبال کشورمان يک بار ديگر نشان داد علاقه چنداني به رعايت آداب و رسوم متداول برگزاري اين قبيل مسابقات بين المللي ندارد. در شرايطي که در اکثر نقاط جهان سعي مي شود براي قضاوت مسابقات دوستانه و تدارکاتي نيز از داوران بي طرف خارجي استفاده شود، فدراسيون فوتبال کشورمان همچنان روي سنت غلط خودش باقي ماند و باز هم از داوران داخلي براي اين ديدار سود برد تا ثابت کند همچنان انديشه اي براي صرف اندکي انرژي و هزينه براي تکميل شؤون آبرومندانه برگزاري چنين مسابقاتي را در سر ندارد. با اين تفاسير، بعيد است فريادهاي خشم آلود هزاران تماشاگر بازي ايران و ماداگاسکار عليه فدراسيون، در اعتراض به ناديده گرفته شدن اين قبيل ريزه کاري هاي تشريفاتي از سوي آنها بوده باشد! مردم علي کفاشيان را هدف حملات تند کلامي خودشان قرار دادند، چون حس مي کردند تصميم شان براي وقت گذاشتن و تماشاي اين بازي کسل کننده از نزديک درست نبوده و بايد عصبانيت خودشان را بر سر يک نفر خالي کنند. همين استدلال غلط، زمينه ساز سرايش نامربوط ترين آواز «حياکن، رهاکن» سال شد تا در حالي فضاي حاکم بر اولين بازي رسمي کي روش با تيم ملي آغشته به سم تهديد و اعتراض شود که انصافا درمورد کيفيت بد بازي ايران و ماداگاسکار، گناهي متوجه علي کفاشيان نبوده است. در واقع آقاي رئيس از همه جا بي خبر، اين بار داشت تاوان پژمان نوري را پس مي داد که تک به تک خراب مي کرد و نيز به جاي کريم انصاري فرد مواخذه مي شد که جرمش نپيوستن به پرسپوليس و استقلال و نيز از دست دادن چند فرصت گلزني بود. علي کفاشيان، در حالي يکشنبه شب مورد نوازش(! ) تماشاگران عاصي قرار گرفت که با همه کاستي هايش توانسته يک مربي بزرگ را روي نيمکت تيم ملي بنشاند و همين تازگي ها هم ترتيب برگزاري يک اردوي کم نظير اروپايي را براي اين مجموعه داده بود؛ اردويي که همزمان توانسته رضايت کي روش حرفه اي و کريمي هميشه معترض را فراهم کند. آيا سزاي اين خدمت، ارائه پيشنهاد باز کردن «سبزي فروشي» از روي سکوها بود؟!
3 - در فستيوال رفتارهاي آماتورگونه و حيرت انگيز يکشنبه اما، از همه شرم آورتر ماجراي منازعه فيزيکي خبرنگاران در کنفرانس مطبوعاتي پايان مسابقه بود. آيا دوستان آن زمان که به دليل مسأله سخيف و مبتذلي مثل ترتيب سؤال پرسيدن از کي روش به جان هم افتادند، يک لحظه به اين فکر کردند که سرمربي اروپايي تيم ملي مملکت راجع به آنها و کشورشان چگونه فکر خواهد کرد؟ آيا او حق ندارد از خودش بپرسد اينجا کجاست که در آن حتي نمايندگان رسانه هاي گروهي که بر اساس خصلت هاي ذاتي شان بايد مبلغ و مروج فرهنگ مدارا باشند هم نمي توانند در يک نشست رسمي همديگر را فقط براي چند دقيقه تحمل کنند؟ راستي آخرين باري که مرد پرتغالي يک کتک کاري خياباني را از نزديک ديده کي بوده؟ و آيا در آن زمان حتي به دورترين زواياي ذهنش نيز خطور مي کرده که دفعه بعد چنين نمايش حزن انگيزي را در کنفرانس خبري کشوري که براي کار به آنجا مي رود خواهد ديد؟ اگر وضع خبرنگاران ما اين باشد، از تماشاگران و البته قشر هميشه در صحنه تماشاگرنماها چه توقعي مي توان داشت؟