آقای احمدی نژاد! 14 خرداد 89 را به یاد دارید؟ / خرما نتوان خورد از اين خار که کشتيم!

چقدر آشناست این صحنه؛ گویی این اتفاق تکراری است ، اندک تفاوتش، در شیوه ی عمل طراح است ! آنانکه سال پیشین ، رمز حیاتشان را در ولوله ی آن روز دیدند و توهین به یادگار امام ( ره) ، اینبار دامی نو گستردند، دامی که همه در آن گرفتار شدند ... "قربانی" "طراح" و "صیاد" در دام!

شب 14 خرداد 90 است. اینجا حرم امام است. شعارها مانع شنیدن صدای گوینده می شود. صدایش می لرزد و کنایه ای به این و آن می زند،" مخلص شما هم هستیم آقای رییس ..." شعارها بلندتر می شوند، او خسته می شود و با صدایی گرفته، متن از پیش نوشته شده را تندتر می خواند تا از این فضای طاقت فرسا زودتر رهایی یابد.



و شاید، در اوج سردادن شعارها، چیزی به خاطرش می آید. چقدر این اتفاق، آشناست! گویی برای نخستین بار نیست که چنین اتفاقی با حضور او در حرم امام می افتد. 



راستی همین سال پیش بود آقای احمدی نژاد؟

طبعاً مشغله زیاد است، شاید سخت یادتان بیاید. بگذارید من خدمتتان عرض می کنم:

روز 14 خرداد 1389 بود. مردم، آخرین کلمات رییس جمهور را می شنیدند. همه منتظر بودند طبق برنامه، تریبون به سید حسن خمینی سپرده شود، اما دکتر احمدی نژاد در سالگرد رحلت امام خمینی در حرم ایشان، در اقدامی غیرمنتظره و ظاهراً از پیش طراحی شده گفت: اینک گوش جان می سپاریم به سخنان رهبر معظم انقلاب....

نفس ها در سینه حبس شد؛ احمدی نژاد رفت و سید حسن آمد. با حضور نوه امام(ره)، شعارها هم شروع شد.شعارهایی خاص و از پیش طراحی شده که برای اولین بار شنیده می شد: نواده ی روح الله سید حسن نصرالله!

این شعارها آنقدر تکرار شد که سیدحسن خمینی، خسته از ناملایمتی ها،گفت : تا بوده همین بوده " و سخنرانی را زودتر تمام کرد و تریبون را به رهبر معظم انقلاب سپرد. در این میان، رهبری، پس از  پایان سخنان نیمه تمام سید حسن خمینی، در حالی که به تریبون نزدیک می شدند، پیشانی وی را بوسیدند و سپس در خطبه اول نماز، از همه خواستند که در مخالفت با هرکس، گرفتار ظلم و بی تقوایی نشوند.


در مورد این دو اتفاق مشابه، ذکر مواردی ضروری به نظر می رسد:

یکم. مثلی معروفی است که می گوید "چیزی که عوض دارد گله ندارد"، سال گذشته ماجرایی شبیه به ماجرای 14 خرداد 90، به وقوع پیوست . آن اتفاق، البته اتفاقی نبود که روزگار بر آن پاسخی نداشته باشد.قراردادن نوه ی مظلوم امام (ره) در چنین شرایط سخت و ناگواری برای تحت فشار قراردادن وی آن هم در مقابل دیدگان میلیونها ایرانی و حضور رهبر معظم انقلاب، اتفاقی زشت بود و زننده. برخی چون علی مطهری، فردای آن روز، صراحتاً رییس جمهور را عامل آن اتفاق دانسته و و همگام با دلسوزان و سابقون انقلاب، این اقدام را محکوم کردند.

دوم. متهم کردن شخصیت های برجسته ی نظام، ترویج شعارهای مرموز و حساس کردن جامعه و ایجاد فضای بدبینی نسبت به شخصیت و نهادهای قانونی از سوی برخی حامیان مردان نه چندان پنهان، فرجام عقل پسندی را در انتظار این جماعت نمی نهد و بی تردید ادامه این اوضاع، راه را بر رایزنی نیروهای عقلانی کشور و رفع سوء تفاهم های موجود خواهد بست و همچون پیش، عناصر تند، ماجراجو و احیاناً مشکوک را صحنه گردان خواهد کرد

سوم. درحالی که سال گذشته در بحبوحه ی جنگ سیاسیون بر مسائل ریز و درشت روز ، همه جناح های سیاسی و بسیاری از مسئولین بلند پایه برای کوچکترین مسائل به اظهار نظر می پردازختند،  سکوتی خاص در مورد ماجرای 14 خرداد 89 ، نشان از "غفلتی" نابخردانه داشت.

این سکوت و غفلت و یا تساهل درباره خدشه عده ای عناصر مشکوک به ساحت یادگار امام آنهم در حرم مطهر ایشان نتیجه ای جز این به دنبال نداشت که جریان زاویه دار با آرمانهای امام و انقلاب ، میدان دار شود و حرمت حرم بشکند و زور آزمایی سیاسی اش را نه در عمل که در کلام به نمایش بگذارد .... آن سکوت خاص، نتیجه اش شد آنچه شد...شد آنچه دیدیم...سالی سخت بگذشت.

بازی با کلمات فریبنده و از سویی عدم موضعگیری صریح و قاطعانة ی برخی مقامات ارشد دولتی  در این باره، گمانة همدستی و همداستانی را در ذهن متبادر می کرد و آنچه امسال بوجود آمد، موضع گیری شفاف مردم و دلدادگان به امام و انقلاب بود به جریانی که آرامش را بر نمی تابید و موجودیتش را در "بحران" می بیند.

چهارم. زمانی که احمدی نژاد  همه را دعوت به آرامش و صبوری می کرد، باید اندکی نیز به این نکته می اندیشید که اگر که در مقابل این اقلیت تند خو و بی خرد در سال گذشته می ایستاد و مغرور از توهین به حریف، او را همراه می دید و به برخی حامیانش توصیه می کرد در قبال رخدادها به جای بهره گیری از "عقلانیت سیاسی"، در دام "عصبانیت سیاسی" گرفتار نشوند، بی تردید اوضاع اینگونه نمی شد. هیچ دوست و دلسوزی این وضع را نمی پسندد، اما سخن در راهی است که اینک دوستان برگزیده اند و این که تا چه اندازه این مواضع به رفع نگرانی ها و دغدغه ها و بحران ها در کشور کمک می کند.

نتیجه آنکه آثار و تبعات اقدام سال گذشته و هم مسائل و حوادثی که منجر به اتفاق امسال شد، تا مدتها ذهن و دل جمعی از ملت ایران را مشغول کرده و خواهد کرد. بی تردید، آنها که سال گذشته تمام همت و غیرتشان را صرف برنامه ریزی و تخریب چهره ی نوه امام کردند، از آن حادثه هیجان زده و خوشحال شده بودند. اما قابل پیش بینی بود که این خرسندی و ذوق زدگی چندان قابل دوام نباشد.

روشن بود اگر گروه های سیاسی و عناصر شاخص و تاثیرگذار آن، در پدیده ها و رخدادهای مختلف، سهم و مسئولیت خود در قبال مردم را به خوبی و روشنی ایفا نکنند، تاریخ درس عبرت های تلخی به آنان خواهد داد؛ انجام اقدامات غیرمنصفانه و خلاف مصلحت و اخلاقی سال گذشته، شاید نه همان روز که امروز، نتایج منفی خود را بروز می دهد. جریان هایی که چنین  بر خلاف مصلحت مردم و نظام عمل کردند هدفی ندارند جز آنکه  ، راه روشن پیش رو را به بی راهه ای بی ثمر منتهی  کنند.

و به قول سعدی علیه الرحمه:


خرما نتوان خورد از اين خار که کشتيم  / ديبا نتوان بافت از اين پشم که رشتيم

* مصطفی فقیهی
مدیرمسئول و سردبیر

---

» از همین نویسنده
در حاشیه ی انتشار تصاویر منتسب به دختر میرحسین ؛ ذبح اخلاق - مصطفی فقیهی
از "ظهور نزدیک است" تا "اظهارات امام جمعه قم در مورد رهبر انقلاب" ؛ یا سخن دانسته گو ای مرد عاقل یا خموش