سیره ی اخلاقی حضرت فاطمه(س)

  حجت الاسلام علی اکبر رشاد مدیر پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در مراسم رونمایی دانشنامه ی فاطمی اظهار داشت: این دانشنامه در طول بیش از یک دهه تلاش محققان و فقهای عرصه های مختلف علمی تهیه و تدوین شده و به همه ی ارادتمندان به خاندان عصمت و طهارت(ع) تقدیم شده است.
 

 ایرنا ، در آستانه میلاد با سعادت حضرت صدیقه ی طاهره (س) از دانشنامه ی فاطمی که در شش مجلد تدوین شده است از سوی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه ی اسلامی رونمایی شد.

حجت الاسلام رشاد در مراسم رونمایی دانشنامه ی فاطمی اظهار داشت : این دانشنامه می تواند به عنوان یکی از مراجع و منابع مهم در مطالعات زنان مورد توجه و استفاده قرار گیرد.

آنچه در پی می آید چکیده ای از مقاله ی سیره ی اخلاقی حضرت فاطمه(س) از دانشنامه ی فاطمی است که مراسم رونمایی از آن عصر شنبه در قم برگزار شد.

*سیره ی اخلاقی حضرت فاطمه(س) مجموعه رفتارهایی است که از خصلت ها و ملکات اخلاقی ایشان ناشی شده و از مبدأ وحی سرچشمه گرفته اند. سیره ی اخلاقی دختر رسول خدا(ص) از دو جنبه ی فردی و اجتماعی قابل بررسی است.



اخلاق فردی: در زندگی فردی فاطمه(س) موارد فراوانی شایان توجه است؛ از جمله:

اعتدال در تأمین نیازهای طبیعی، سادگی و پوشانندگی در نوع لباس پوشیدن، توجه فراوان به بهداشت فردی و محیط، آراستن محیط و استفاده از زینت همراه با ایثار و توجه به رضای خدا و رسول خدا(ص)، شکیبایی در برابر ناملایمات و رضایت و تسلیم در برابر خداوند، خوف از خدا و یاد مرگ، زهد و دنیاگریزی،

صبر و استقامت، صداقت و عفت و حیاء.



اخلاق اجتماعی: رفتار اجتماعی حضرت فاطمه(س) چه درون خانواده و چه در جامعه دارای ویژگی های مهمی است.

او همواره در طول زندگی، محبت مادر را در دل داشت و به نیکی از وی یاد می کرد. نحوه ی برخورد و ابراز محبت فاطمه(س) و پیامبر(ص) با یکدیگر بی نظیر بود.

فاطمه(س) پدرش را محبوب ترین بنده ی خدا می دانست و به هیچ روی طاقت ناراحتی و اندوه پدر را نداشت و در سختی ها همراه پیامبر(ص) بود.

فاطمه(س) خانه را کانونی گرم و پر از مهر و محبت برای همسر و فرزندانش کرده بود و اصل ایثار در برابر آنها را سرلوحه ی رفتارش قرار داده بود. محبت، صداقت، اطاعت و همراهی در سختی ها از دیگر ویژگی های اخلاقی آن حضرت در ارتباط با همسرش بود.



اخلاق اجتماعی دختر رسول خدا(ص) در جامعه در موارد ذیل شایسته ی بررسی است:

رعایت آداب دینی در برخوردهای اجتماعی، رعایت حقوق دیگران و تلاش برای نیکی به مردم و مقدم داشتن آنان بر خود. دیگرگرایی و پرهیز از خودمحوری، خدامحوری در دوستی ها و دشمنی ها، عدالت گرایی و پرهیز از ستم کردن و ستم پذیرفتن، دفاع از ولایت و ارائه ی خدمات علمی و فرهنگی با بر جای نهادن رفتارهای اصیل و منطبق با آموزه های الهی و نشر معارف توحیدی و آموخته های خود از رسول خدا(ص).