دومین نامه زیباکلام به شریعتمداری: تراژدی هسته ای

  صادق زیباکلام نوشت:معتقدمی بودم که کشوری مانند ایران با شرایطی که دارد، اولویت هایش باید تعلیم وتربیت،بهداشت،محیط زیست، کشیدن خط آهن، اصلاح جاده ها و ایجاد اشتغال بود، جنابعالی معتقدید که برنامه هسته ای به نفع مملکت است، بفرمایید دستاوردهای آن کدام است؟


به گزارش عصر ایران، زیبا کلام در پاسخ به یادداشت حسین شریعتمداری ادامه داده است: جنابعالی معتقدید که برنامه هسته ای به نفع مملکت است و دستاوردهای فراوان برای مملکت داشته، بفرمایید آن دستاوردها کدام است؟... تهیه اورانیوم 5 درصد غنی شده با صدها برابر قیمت بین المللی آن خطاست. چه آمریکا و چه همه کشورهای دیگر دنیا با این امر مخالف باشند یا موافق.

هفته گذشته صادق زیباکلام با انتشار نامه ای سرگشاده به حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان از او پرسیده بود که ˈهسته ای چه دست وردی برای ایران داشته است؟ˈ این نامه با واکنش حسین شریعتمداری روبه رو شد.

اما دیروز نیز صادق زیباکلام به یادداشت حسین شریعتمداری پاسخ داد.

متن کامل نامه زیباکلام به این شرح است:



«بسمه تعالی

محضر محترم جناب حاج حسین شریعتمداری کثرالله امثالهم

مدیرمسئول و نماینده مقام معظم رهبری در روزنامه کیهان

با سلام و عرض ادب، از اینکه به نامه سرگشاده ام پیرامون موضوع هسته ای پاسخ مرقوم داشته بودید، سپاسگزارم. آن مدیرمسئول روزنامه جم جاه کیهان در پاسخ این سوال فدوی مبنی بر اینکه ˈبا توجه به ضعف و کاستی های جدی اقتصادی کشور، چه حکمتی و صوابی در اصرار بر تداوم برنامه های هسته ای مان داریم؟ و اینکه این همه هزینه های کمرشکن که صرف برنامه های هسته ای مان ظرف یک دهه گذشته شده چه سود و حاصلی برای اقتصاد و رشد و توسعه کشور در بر داشته؟ˈ، مطالب متعددی مرقوم داشته بودند که به نظرم اگر فقره به فقره به آنها پرداخته شود به صواب نزدیک تر خواهد بود.

1 - در خصوص شبهه تان پیرامون پایین بودن سرانه بهداشت و تعلیم و تربیت در ایران و همردیف بودن آن با کشورهای فقیر و توسعه نیافته آفریقایی، به استحضار برسانم که مع الاسف همین گونه است. کل بودجه بهداشت و درمان در سال جاری 17 هزار میلیارد تومان می باشد. اگر بالفرض همه آن هم تحقق پیدا کند سرانه آن می شود 225000 تومان که با احتساب هر دلار 3000 تومان حسب اراده جناب جمشید بسم الله خلد الله ملکه، سرانه بهداشت و درمان در ایران می شود در حدود 75 دلار. این در حالی است که این رقم برای کشورهای غربی و توسعه یافته، از حول و حوش 1000 دلار به بالا شروع می شود.

جهت استحضار آن مقام منیع، جایگاه ایران در رتبه بندی جهانی بهداشت و درمان 122می باشد. یعنی در 121 کشور وضع خدمات بهداشت و درمان بهتر از ایران است. در عین حال نیازی به هیچ کدام از این ضرب و تقسیم ها نیست. نردیک به 80 درصد هزینه دوا و درمان برای بیمه شدگان دولتی بر عهده بیمه شدگان است و دولت صرفا 20 درصد را تأمین می کند. این تازه بیمه شده ها هستند. آنان که دفترچه خدمات درمانی ندارند آن 20 درصد را هم می بایستی خودشان بپردازند.

بنابراین خیلی تصادفی نیست که رتبه ما 122 می شود. یقین بدانید که وضعیت تعلیم و تربیت و محیط زیست اگر بدتر از بهداشت و درمان نباشد، خیلی بهتر هم نیست. اگر آن خسرو خوبان همچنان دچار تردید نسبت به جایگاه ایران در مقایسه با بلاد راقیه دنیا هستند، فدوی حاضرم اعداد و ارقام مربوط به آموزش و پرورش و محیط زیست را هم به محضرتان تقدیم دارم.

2- فرموده بودند که اگر بنده غصه بیکاری و مشکلات اقتصادی را دارم چرا از متهمین پرونده معروف به اختلاس 3000 میلیارد تومانی دفاع کرده ام. جناب شریعتمداری عزیز، بنده در بیگناهی مه آفرید امیرخسروی و متهمین پرونده معروف به اختلاس 3000 میلیارد تومانی آنقدر یقین دارم که اگر می خواستم 4 یا 5 عملی را که در درستی آنها یقین دارم برگزینم، مطمئنا دفاع از متهمین گروه امیرمنصور آریا و بی گناهی آنان یقینا یکی از آنها می شد.

جناب شریعتمداری!

محاکمه متهمین اختلاس 3000 میلیارد تومانی نه محاکمه بود، نه اجرای عدالت بود، نه تلاش برای رسیدگی به احقاق حق بود، نه هدف آن محاکمه پر سر و صدا کشف حقیقت بود و نه هیچ یک از اهداف و مقاصد دیگری که هر دستگاه قضایی علی القاعده برای تحقق آنها تشکیل شده است.

هدف از برگزاری آن دادگاه صرفا ارضاء، اقناع و خشنود ساختن افکار عمومی بود که ببینند نظام با به اصطلاح غارتگران و مفسدین اقتصادی چقدر جدی است.

جناب شریعتمداری! در طول تاریخ بشر، محاکماتی که برای نمایش، برای تبلیغات، برای خوشایند افکار عمومی بر پا می شوند بدترین نوع محاکمات هستند و تنها چیزی که در این محاکمات وجود ندارد، عدالت و تلاش برای کشف حقیقت است. مسئولین رسیدگی به پرونده اختلاس 3000 میلیارد تومانی، قریب به سه سال است که حجم انبوهی از مطالب را علیه متهمین این پرونده گفته اند. از غارتگران بیت المال گرفته تا مفسدین فی الارض، تا ستون پنجم اقتصادی دشمن، تا خرابکاران اقتصاد ملی، ... اما حتی یک دانشجوی سال اول رشته حقوق هم به شما خواهد گفت که بعد از گذشت سه سال و علیرغم صدور حکم اعدام متهمین اصلی در دادگاه بدوی و تایید آن در دیوان عالی کشور واقعا معلوم نیست که جرم یا جرم های این متهمین کدام بوده که می بایستی به واسطه ارتکاب آن اعدام شوند؟

3- اما در خصوص اصل موضوع:

جناب شریعتمداری!

من در نامه ام به حضرتعالی یک پرسش ساده و یک دو دو تا چهارتای اقتصادی مطرح کرده بودم. همه حرفم به جنابعالی آن بود که در قبال این همه هزینه واقعا سنگین که ما متجاوز از ده سال است داریم برای برنامه های هسته ای مان متحمل می شویم، مابه ازای آن برای پیشرفت و توسعه اقتصادی کشور کدام بوده؟

هسته ای چه گلی بر سر اقتصادمان زده است و کدام دستاورد را برای مملکت به ارمغان آورده؟ حضرتعالی به جای پاسخ به این پرسش مشخص، پای مطالبی را به میان کشیده اید که حتی به فرض درست بودن، ارتباطی به سوال بنده پیدا نمی کردند. بنده را متهم کرده اید که می گویم چون ما نمی توانیم به تکنولوژی هسته ای دست پیدا کنیم پس آن را رها کنیم.

بنده را متهم کرده اید که گفته ام چون ما عرضه نداریم به تکنولوژی هسته ای دست پیدا کنیم، پس فکر آن را از سر به در کنیم.

بنده را متهم کرده اید که معتقدم غربی ها می بایستی هسته ای داشته باشند اما چون ما عرضه نداریم، نبایستی هسته ای داشته باشیم.

بنده را متهم کرده اید که استدلال می کنم چون آمریکایی ها به ما گفته اند حق ندارید هسته ای داشته باشید، بنده هم ترسیده و می گویم که بله بهتر است ما هسته ای مان را متوقف کنیم و از من می پرسید که ˈپس غیرتم کو؟ˈ اگر آمریکایی ها پس فردا به ما گفتند که حق نفس کشیدن هم دیگر در مملکتمان ندارید آیا باز هم من خفت بار اطاعت می کنم؟

4- جناب شریعتمداری!

شما تعمدا یا در خوشبینانه ترین حالت غیرعمد دارید پرسش بنده را تقلیل می دهید به مخالفت آمریکایی ها با برنامه های هسته ای مان و بالطبع نتیجه گیری هم می فرمایید که آیا درست است به صرف آنکه یک مشت یانکی زورگو مخالف هسته ای شدن ما هستند ما تسلیم شویم؟

سوال بنده از جنابعالی این بود که فایده برنامه های هسته ای مان علیرغم هزینه های بالای آن برای مملکت چه بوده؟ شما به جای پاسخ، پای آمریکا را به میان می کشید و می فرمایید که آمریکایی ها با برنامه هسته ای ما مخالف هستند و بعد هم نتیجه می گیرید که چون آمریکا دشمن ما است و چشم دیدن پیشرفت و ترقی ما را ندارد، ما می بایستی اتفاقا برنامه های هسته ای مان را به جلو ببریم.

نتیجه دیگرتان هم این است که هر که با برنامه هسته ای مان مشکل دارد پس در خط آمریکاست.

5- جناب شریعتمداری!

این یک خبط بزرگ است که ما به جای سبک و سنگین کردن مسائل جامعه مان و بررسی اینکه چه چیز به خیر و صلاح مملکتمان است و چه چیز به زیان آن، بیاییم ملاک و معیار را بگذاریم روی موضع گیری های آمریکا.

جناب شریعتمداری!

چه آمریکا با فعالیت های هسته ای ما مخالفت کند و چه موافقت، مسئله اساسی آن است که آیا این فعالیت ها فی نفسه برای مملکت ما لازم و درست می بودند یا نه؟

اگر آمریکا با برنامه هسته ای ما مخالفتی نمی کرد، بنده همچنان معتقد می بودم که این برنامه ها به صورتی که دارند اجرا می شوند به خیر و صرفه و صلاح مملکت نبوده و نیستند. بنده همچنان معتقد می بودم که کشوری مانند ایران با شرایطی که دارد الویت هایش می بایستی تعلیم و تربیت، بهداشت، محیط زیست، کشیدن خط آهن، اصلاح جاده هایش، ایجاد اشتغال و ... می بود. جنابعالی معتقدید که برنامه هسته ای به نفع مملکت است و دستاوردهای فراوان برای مملکت داشته، بفرمایید آن دستاوردها کدام است؟

شما به جای نشان دادن اینکه منافع فعالیت های هسته ای برای مملکت کدام بوده، با وارد کردن ادبیات حماسی استکبارستیزی، ظلم ستیزی، رویارویی با نظام سلطه، توی دهان آمریکا زدن، اراده جوانان پر شور و انقلابی، تسلیم ناپذیری این ملت قهرمان و ... بحث را به پایان می رسانید.

نه جناب شریعتمداری، اگر آمریکا همراه 199 کشور دیگر عضو سازمان ملل هم با فعالیت های هسته ای ما موافق می بودند، این برنامه ها همچنان از منظر هزینه - فایده اقتصادی یک اشتباه و خطای محض بود. تهیه اورانیوم 5 درصد غنی شده با صدها برابر قیمت بین المللی آن خطاست. چه آمریکا و چه همه کشورهای دیگر دنیا با این امر مخالف باشند یا موافق.

اتفاقا یک دلیل شک و تردید غربی ها به ما همین است که باورشان نمی شود کشوری صرفا برای تهیه اورانیوم 5 درصد غنی شده یک همچون هزینه های عظیمی را متحمل شود، در حالی که با بهایی هزاران مرتبه کمتر می تواند آن را تهیه کند.

آیا تاسف آور نیست که خدا می داند چقدرخرج کردیم تا چند صد کیلو اورانیوم 20 درصد تولید کردیم و حالا می بایستی مقداری هزینه هم بنماییم تا آنها را اکسید نماییم؟

ایضا بخش های دیگر هسته ای مان که علیرغم آنکه مستقیم و غیر مستقیم میلیاردها دلار برای آنها هزینه کرده ایم ممکن است در آینده مجبور شویم آنها را هم از حیز انتفاع بیندازیم.

جناب شریعتمداری معزز!

هر گاه که منافع ملی در برابر ایدئولوژی قرار گرفته، متاسفانه این منافع ملی بوده که به زیر پای ایدئولوژی قربانی شده. تراژدی هسته ای به نحو غم انگیزی این واقعیت تلخ اما عبرت آموز را دارد باز یک بار دیگر در برابر دیدگان ما قرار می دهد.

ایام به کام باد

صادق زیباکلام

دوازدهم بهمن ماه هزار و سیصد و نود و دو»