پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : دیوید ایگنیشس تحلیلگر مشهور آمریکایی که با رئیس جمهور ایران در سفر نیویورک مصاحبه کرده بود، طی یادداشتی در واشنگتن پست نوشت: درحالیکه دیپلماسی ایران و آمریکا اوج می گیرد، نخست وزیر اسرائیل در مورد مذاکرات ابراز نگرانی می کند. اکنون نگاهی به 40 سال گذشته و پیش درآمد و مقدمه جنگ اسرائیل و اعراب بسیار ارزشمند است. وقتی مجموعه ای مشابه از اتفاقات و شرایط رخ داد:
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، نزدیک به یکسال پیش از اغاز جنگ 6 اکتبر سال 1973، انور سادات رئیس جمهور مصر وارد مذاکرات سری با امریکا برای دستیبابی به توافق میان کشورش و اسرائیل شده بود.
تحقیقات جدید یک گروه اسرائیلی نشان می دهد که جنگ 1973 قابل پیشگیری بود البته اگر فرصت بهتری به دیپلماسی داده می شد.
"ییگال کیپنیس" در کتاب جدیدش با عنوان "1973 ، جاده ای به سوی جنگ" می نویسد: سران وقت اسرائیل موفق به فهم واقعیت ها نشدند و با غرور،نخوت، بی بصیرتی سیاسی و اعتماد به نفش بیش از اندازه عمل کردند.
اسرائیل همواره نگران مذاکره آمریکا با دشمنانش بوده است. بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل ضمن ایراد اتهاماتی علیه ایران در مجمع عمومی سازمان ملل به حسن روحانی حمله کرد و گفت که او به پیشنهاد رئیس جمهور ایران به اوباما در مورد مذاکره ایمان ندارد.
چنین نگرانی نسبت به مذاکرات از سوی اسرائیلی ها در سال 1973 وجود داشت. در ان زمان دیپلماسی سری آمریکا توسط هنری کسیجر مشاور امنیت ملی ریچارد نیکسون رهبری می شد.
کسینجر نامه نگاری محرمانه ای را با مصریان در اوریل سال 1972 اغاز کرده بود و قدم بعدی را در مارس 1973 با برگزاری نشستی محرمانه در آمورنگ نیویورک با حافظ اسماعیل مشاور امنیت ملی سادات برداشت.
به نوشته ی کیپنیس، سادات آماده ی مذاکرات رسمی در سپتامبر 1973 بود. اسماعیل به کسینجر گفته بود: ما فکر می کنیم که پیش از سپتامبر باید فاز مقدماتی دستیبابی به توافق را طی کرده باشیم.
کسینجر با موفقیت ییتژاک رابین و سیچا دیمیز سفرای اسرائیل در واشنگتن را در جریان امور گذشت. این گفتگوها آنقدر حساس بود که اسرائیلی ها در آن از کسینجر با عنوان "شائول" و از نیکسون با عنوان "رابرت" یاد می کردند.
اما سران اسرائیل نگران بودند. کیپنیس نوشته است: گلدا مایر نخست وزیر اسرائیل مصمم به جلوگیری از وقوع مذاکرات بود. از نگاه او، سادات غیرقابل باور و یک دشمن بود.
در 6 اکتبر، کسینجر کلافه بود. کیپنیس می نویسد: یش از 8 ماه از اطلاع یافتن او از قصد سادات برای شروع پروسه ای دیپلماتیک گذشته بود. او از درخواست سادات برای دستیابی به توافقی در سپتامبر اگاه بود. چندین بار در جندین ماه گذشته، کسینجر از اسرائیل خواسته بود که به او اجازه اغاز مذاکرات را دهند اما هر بار جواب "نه" شنیده بود.
ارزیابی متکبرانه مایر از مصر تا حدی شکل گرفته از سوی اشرف مروان مامور سیا در حلقه ی اطرافیان سادات بود.
مروان شش بار به اشتباه هشدار داد که مصر در آستانه ی ورود به جنگ است. زمانیکه او روز پیش از آغاز درگیری ها هشدار نهایی را داد، هیچ کس او را جدی نگرفت. اسرائیلی ها اکنون در مورد او تشکیک کرده و گفته اند که ممکن است مامور دوجانبه بوده باشد.
ماجرای سال 1973 دردناک است چراکه می دانیم چطور از آب درآمد. شاید سادات نمی توانست بدون توان روانی ناشی از حملات جسورانه اش در کانال سوئز در شش اکبتر به صلح برسد.
یک مقام اسرائیلی می گوید: مصر پیش از آغاز توافق صلح با ما، نیازمند فرصتی بود تا چهره ی خود را پس از افتضاح 1967 بازسازی کند.
به نوشته کیپنیس، کسینجر به میر گفت: من نمی خواهم کسی را سرزنش کنم اما در طول سال 1973 پیشگیری از جنگ امکان پذیر بود.
اکنون آنطور که نتانیاهو در مورد ایران فکر می کند، او با معضلی شبیه به آنچه مایر مواجه بوده روبرو شده است: آیا پیشنهاد صلح از سوی ایران به آمریکا جدی است؟ اگر بخواهیم درسی از سال 1973 بگیریم، آن است که آزمودن این جدیت از طریق مذاکرات ارزشمند است.
این مقاله هم با وجود واقع بینی مقداری با تهدید آمیخته شده بود . بهتره غربیها بدونن که شرایط فعلی اون شرایط نیست و نسبت اسرائیل به اعراب با ایران قابل مقایسه نیست.