خاطرات روزنوشت مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی در سال ۱۳۷۷، هرشب در «انتخاب» منتشر می‌‌شود. پیشتر، خاطرات ایشان از سال ۵۸ تا ۷۶ در سرویس تاریخ «انتخاب» به صورت روزانه پوشش داده شده است.
در منزل بودم. براى خطبه‌هاى جمعه در مورد زندگى امام على(ع)، مطالعه كردم. در دانشگاه تهران اقامه جمعه نمودم. خطبه اول را دربارة حضرت على(ع) و دوم را در مناسبت‌هاى هفته و فراموش‌كردم، دربارة 13 آبان و فلسطين صحبت كنم. در ركعت اول نمازجمعه يادم آمد؛ متأثر شدم و اين حالت باعث شد كه سهو مهمى بشود و از قنوت بدون ركوع، يكسره به سجده بروم. با فرياد ركوع آقاى [محمود] مرتضایى‌فر، [وزیر شعار] كه معمولاً در ركعت اول مى‌گويد كه مأمومين اشتباه نكنند، متوجه شدم و به ركوع برگشتم.
نمى‌دانم چه تعداد از نمازگزاران متوجه شدند. ترديدى در حكم اين سهو كه يك سجده هم انجام شده بود، نمودم. بعد از نماز، با آقاى [محمدعلی] موحدى‌كرمانى كه در صف اول بود، صحبت كردم؛ به اين نتيجه رسيديم كه سجده سهو كافى است و نياز به اعاده نماز نيست؛ با توجه به اينكه براى برگشت به ركوع، قيام متصل به ركوع را مراعات كرده بودم.
ظهر بچه‌ها جمع بودند. معصومه اينجا بود. براى پسرش كه در دانشگاه آزاد چالوس قبول شده، دستور انتقال به تهران مى‌خواست؛ دادم. گفت، چند ماه است كه كارخانه جامكو كه در آن كار مى‌كند، حقوق كارگران را نداده است؛ كمك‌اش كردم.
پيش از ظهر، فاطى هم آمد. با ارایه مداركى، خواست كه در نمازجمعه در مورد ترويج پيوند اعضای مرده به زنده - مرگ مغزى كه اعضاى ديگرش از كار نيفتاده- صحبت كنم و مهدى خواست كه هنگام نصب سكوى دوم پارس جنوبى، به آنجا بروم.
