نیویورک تایمز نوشت: دهها شرکت از سیستم موقعیت مکانی گوشی های هوشمند برای کمک به تبلیغ کنندگان استفاده می کنند. آنها می گویند این عملیات کاملا امن و ناشناس است، اما داده ها نشان می دهد که چگونه این فرایند به صورت کاملا نامحسوس زندگی شخصی کاربران را رصد می کند.
به گزارش سرویس آی تی و فناوری «انتخاب»، شاید باور کردنی نباشد اما میلیون ها نقطه در نقشه های ردیابی بزرگراه ها، خیابان های فرعی و مسیرهای دوچرخه سواری وجود دارد و هر کدام به دنبال یک کاربر تلفن همراه ناشناس است.
مسیرهای کاربران تلفن همراه بسیار متنوع است. برای مثال ممکن است یک نفر از حومه نیویورک به مرکز نیویورک سفر کند و پس از یک ساعت به دفترش در مرکز شهر برسد، چند ساعت در دفترش بماند، چند قرار ملاقات ترتیب دهد و دوباره این مسیر را باز گردد. در عین حال یک شخص دیگر هر روز به جز روزهای تعطیل 7 صبح از خانه خود در نیویورک خارج شده و به 14 کیلومتری نیویورک رود تا در یک مدرسه به عنوان معلم تدریس کند و سپس دوباره عصر به خانه برگردد.
اما این اطلاعات را یک کاراگاه خصوصی به ما نداده است؛ تمامی جزئیات حرکت این دو فرد را می توان به شکل دقیق ثبت کرد چرا که هر دو نفر تلفن همراه دارند و اتفاقا هر دو نیز سیستم موقعیت مکانی خود را روشن کرده اند.
برنامه های موقعیت مکانی موجود در تلفن ای همراه به سرعت اطلاعات افراد را جمع آوری می کنند و بدون اطلاع کاربران این داده ها را به فروش می گذارند. بر طبق یک بررسی که توسط نیویورک تایمز انجام شده است، اطلاعات بیش از یک میلیون نفر در منطقه نیویورک و حوالی آن هر 2 دقیقه یکبار ثبت می شود.
بررسی اطلاعات موقعیت مکانی یکی از این کاربران(که به رضایت او و توسط نیویورک تایمز انجام شد) نتایجی شگفت انگیز را رقم زد. این نتایج نشان داد که او دقیقا در چه ساعتی به کلینیک زیبایی مراجعه می کند، به کدام اتاقها می رود، توسط کدام دکترها ویزیت می شود، چند ساعت پیاده روی می کند و حتی روابط خصوصی او در کدام منطقه شهر رخ می دهد. اینها اطلاعاتی است که قطعا این کاربر مایل به افشای آنها نیست.
اما این کاربر مانند بسیاری دیگر از مصرف کنندگان نمی دانست که برنامه های جستجوی موقعیت مکانی افزون بر بررسی محل زندگی و فعالیت های افراد می توانند عادات رفتاری، حرکات احتمالی و علاقه مندی های کاربران را تشخیص دهند.
به گزارش نیویورک تایمز حداقل 75 شرکت ناشناس، داده های موقعیت مکانی دقیق کاربران را از طریق برنامه هایی که کاربران برای دریافت اخبار محلی و آب و هوا و یا اطلاعات دیگر، در تلفن های همراه خود ثبت کرده اند، رصد می کنند. تعدادی از این شرکت ها ادعا می کنند تا 200 میلیون دستگاه تلفن همراه در ایالات متحده پیگیری می شود، این رقم طی سال گذشته تقریبا نصف رقم کنونی بود.
این شرکتها اطلاعات را به فروش می رسانند، از آنها استفاده می کنند یا آن را تجزیه و تحلیل می کنند تا به تبلیغ کنندگان، رسانه های خرده فروشی و حتی صندوق های حمایتی برای درک رفتار مصرف کننده کمک کنند. این یک بازار گرم و پر رونق است؛ فروش هدفمند اطلاعات کاربران که در سال جاری 21 میلیارد دلار رونق داشته است.
اگرچه کسب و کارها می گویند علاقه آنها به الگوهای رفتاری است، نه هویت کاربران و البته تاکید دارند که تنها اطلاعات خام جمع آوری می شوند نه به نام یا شماره تلفن شخصی اما کسانی که به داده های خام دسترسی دارند (از جمله کارکنان یا مشتریان) هنوز هم می توانند یک شخص را بدون رضایت شناسایی کنند. آنها می توانند شخصی را تعقیب کنند، آزار دهند، آدرسهای محبوبش را رصد کنند یا حتی از او اخاذی کنند.
بسیاری از شرکت های مذکور می گویند وقتی یک فرد دائم سیستم موقعیت مکانی خود را با اپلیکیشن ها به اشتراک می گذارد احتمالا از افشای اطلاعات خود رضایت دارد، اما مسئله این است که اغلب مردم اصلا نمی دانند با روشن کردن موقعیت مکانی خود و اشتراک گذاری ان با اپلیکیشنها تا چه حد حریم خصوصی خود را نقض می کنند.
بسیاری از نمایندگان مجلس سنا نیز در این خصوص معترضند و می گویند روشن نبودن قوانین در خصوص حریم خصوصی به مشکلات فعلی دامن زده است.
جالب است بدانید که صنعت مکان یابی از طریق تلفن همراه، به عنوان یک راه برای سفارشی کردن برنامه ها و آگهی های تبلیغاتی برای کسب و کارهای مجاور کاربر، شروع شد، اما به سرعت تبدیل به یک ماشین جمع آوری داده ها و تجزیه و تحلیل تبدیل شده است.
الینا گرینشتاین، مدیر اجرایی شرکت GroundTruth، در یک سمینار اینترنتی در سال گذشته، مسیری را برای مصرف کننده ای فرضی از خانه تا محل کار به نمایش گذاشت تا به مشتریان بالقوه را نشان دهد که چگونه ردیابی می تواند تنظیمات و برنامه های زندگی شخصی را نشان دهد. به عنوان مثال، کسی ممکن است برای دستورالعمل های سالم آنلاین جستجو کند، اما GroundTruth می تواند ببیند که این فرد اغلب در رستوران ها فست فود می خورد.
خانم گرینشتاین می گوید: "ما به دنبال فهمیدن این هستیم تا ذهنیت افراد را بر اساس جایی که بوده اند و جایی که می روند حدس بزنیم. هدف ما تاثیر گذاشتن بر آنچه که در آینده می خواهند انجام دهند است."
اما ماجرا به این سادگی نیست، بنگاه های مالی می توانند از این اطلاعات برای تصمیم گیری های سرمایه گذاری استفاده کنند تا شرکت ها سود بیشتری ببرند. برای مثال با کمک بررسی این که افراد طبقه کارگر از کدام خره فروشی ها خرید می کنند یا کجا زندگی می کنند.
طبق آمار 2018 از شرکت MightySignal، یک شرکت تحلیلی تلفن همراه، بیش از 1000 برنامه محبوب شامل کدگذاری موقعیت مکانییافته است و در سیستم اندروید نیز حدود 1200 برنامه با چنین کدهایی پیدا شده. البته سیستم عامل ios نیز بی نصیب نمانده و حدود 200 برنامه کدگذاری موقعیت مکانی را در خود جا داده است.
این آمارهای تکان دهنده نشان می دهند کاربران در محاصره سیستم های موقعیت مکانی هستند. توسعه دهندگان برنامه می توانند با فروش مستقیم داده های خود، یا با به اشتراک گذاری آن برای تبلیغات مبتنی بر مکان، درآمد کسب کنند. با توجه به نامه های ارائه شده به سازندگان برنامه ها که توسط نیویورک تایمز بررسی شده اند شرکت های دریافت کننده اطلاعات موقعیت مکانی هر ماه یک یا دو سنت به ازای هر کاربر هزینه می کنند.
تبلیغات هدفمند نیز تا حد زیادی رایج ترین استفاده از این اطلاعات است. گوگل و فیسبوک، که بر بازار تبلیغات تلفن همراه تسلط دارند، اطلاعات را از برنامه های خود جمع آوری می کنند. آنها می گویند که اطلاعات را نمی فروشند، اما اطلاعات را برای ارتقا و شخصی سازی برنامه های خود استفاده می کنند.
شرکت های کوچکتر برای سایر نقاط بازار رقابت می کنند، از جمله فروش داده ها و تجزیه و تحلیل ان برای موسسات مالی. این بخش از صنعت کوچک است اما در حال رشد است، انتظار می رود تا سال 2020 رشد این بخش به حدود 250 میلیون دلار برسد.
*رویا پاک سرشت
