پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : محسن هاشمی، رییس شورای شهر تهران گفت: لازمه مدیریت صحیح، تدبیر است؛ چنان‌که پیامبر (ص)، سوء تدبیر را خطرناک‌تر از فقر و مولد و مادر آن می‌دانند و می‌فرمایند: من از فقر امتم نمی‌ترسم اما از سوء تدبیر بر آنها نگرانم. امیرمومنان علی(ع) نیز فرموده‌اند: بقای مناصب و دولت‌ها، به برنامه ریزی و چاره اندیشی در امور است.
به گزارش انتخاب، هاشمی در همایش تدوین برنامه سوم شهر تهران افزود: در این انتخابات مشارکت حداکثری مردم به‌گونه‌ای بود که میزان آرای منتخب نخست و متوسط فهرست امید نسبت به آرای هر 4 دوره قبل و حتی دوره نخست شورا که در فضای پرهیجان پس از دوم خرداد رخ داده بود، شاهد جهشی سه‌برابری بود که ترجمان دیگر این رای قاطع به اصلاحات، نارضایتی از وضعیت مدیریت شهری در دوره گذشته بود.
او گفت: خواست عمومی برای بهبود وضعیت زندگی در کلانشهر تهران است، یعنی مشکلات جدی وجود دارد که مردم را رنج می‌دهد و انتظار عمومی این است که در این دوره 4 ساله، حتی اگر این مشکلات حل نمی‌شود به شکل امیدوار کننده و مشهودی کاهش یابد.
هاشمی افزود: در گذشته این‌گونه نبوده که فعالیت‌های چشمگیری صورت نگیرد و اتفاقا پروژه های بزرگی اجرا شده و افکار عمومی نیز از این کارنامه به‌خوبی و با تبلیغات رسانه ملی و رسانه‌های پرشمار اصولگرا آگاهی کامل یافته‌اند، اما انتظاری فراتر، عملکردی بهتر، مدیریتی بابرنامه‌تر و توجهی بیشتر و واقعی‌تر به خواست و نظر مردم را توقع داشته‌اند وبا همین امید به فهرست امید رای داده‌اند، پس اگر مدیریت شهری در این دوره نتواند معضلات اصلی شهر را قابل تحمل کرده و کارنامه قابل‌قبول‌تری نسبت به دوره قبل داشته باشد، این کورسوی امید مردم خاموش شده و سرخوردگی اجتماعی پدید می آید که نتایج آن را در رفتارهای عمومی شهروندان مشاهده خواهیم کرد.
رییس شورای شهر تهران گفت: اتکای صرف به برخی توهمات مبنی برخود نابغه‌پنداری و ابرانسان تصور کردن خود و کندذهن و ناتوان دانستن پیشینیان، تنها صدای شکستن استخوان‌های ما را پس از مواجهه با واقعیت بلندتر خواهد کرد.
هاشمی افزود: در برنامه ریزی شهری یک مثل وجود دارد، شهرداری، شهر و حاکمیت(دولت) ، اما از این سه ضلع معمولا ضلع سوم نادیده گرفته می شده است وانتظارحل آن بخش مسایل شهر که به دولت مربوط بوده یا در اختیار حاکمیت است از مدیریت شهری وجود داشته است.
او گفت: تا کنون 9 برنامه کوتاه و میان مدت نیز طی حدود نیم قرن گذشته تدوین شده است، اما حسب بررسی‌های انجام شده این برنامه‌ها عموما مبتلا به آسیب‌های مشترکی چون واگرایی در برنامه‌ریزی، غلبه نگرش ایده‌آلیستی، عدم ارتباط ساختارمند با ذینفعان و انحراف در اجرا بوده اند وعمدتا از این برنامه ها بصورت کوتاه مدت استفاده شده و به پیامدهای درازمدت شهرفروشی توجه نشده است.
رییس شورای شهر تهران گفت: یکی از کمبودهای گذشته، فقدان سند چشم‌انداز بوده است که براساس برنامه ها تهیه شود، به همین سبب، یکی از اقداماتی که در شورای پنجم در دست انجام است، تدوین وتصویب سند چشم انداز شهر تهران است که مانند سند چشم‌انداز ایران 1404 که در اواخر دولت اصلاحات توسط مجمع تشخیص مصلحت نظام و با مشارکت قوای سه گانه تدوین وتصویب گردید، بتواند مورد استناد و اتکا قرار گیرد.
به گفته هاشمی، وضعیت فعلی به نوعی محصول قوانین موجود است و برنامه آینده برای بهبود این وضعیت طراحی شده ، حال اگر مبانی برنامه بر این قوانین که ممکن است دچار نقص باشند بنا شود پس نمی‌توان بهبود جامع را از این برنامه انتظار داشت، بنابراین باید یکی از اقدامات عملیاتی یا یکی از پیوست‌های برنامه، احصا و پیگیری اصلاح اشکالات موجود در قوانین از طرق قانونی یعنی مجلس شورای اسلامی، شورای اسلامی شهر یا سایر مراجع ذیصلاح باشد.
او افزود: برنامه راهبردی و عملیاتی شهر تهران، نیازمند اسناد تکمیلی نظیر سند راهبردی در حوزه های مختلفی چون مدیریت و منابع انسانی با محوریت چابک سازی، مدیریت بحران و مقابله با زلزله، حمل ونقل با محوریت حمل و نقل ریلی، عمران و توسعه زیرساخت، معماری و شهرسازی مبتنی بر نوسازی بافت‌های فرسوده و .... نیز هستیم که هنوز این اسناد تدوین و تصویب نشده است.
رییس شورای شهر تهران گفت: استفاده از خرد جمعی در تصمیم‌گیری و ثبات در اجرا، قانون‌گرایی برای تحقق درآمد پایدار، توسعه خدمت‌رسانی به شهروندان، توسعه فعالیت‌های فرهنگی مردم‌نهاد با محوریت صیانت از هویت ایرانی- اسلامی، توسعه حمل و نقل عمومی با محوریت حمل و نقل ریلی، توسعه امنیت اجتماعی با هدف ترمیم و پوشش آسیب‌های اجتماعی و توسعه سلامت با رویکرد اولویت‌بخشی به پیشگیری و ارتقای فعالیت‌های ورزشی و تفریحات سالم و توسعه ارتباطات و یکپارچه‌سازی دسترسی به خدمات برای خارج کردن تهران از فهرست سیاهچاله های دسترسی و افزایش زیست‌پذیری و تبدیل شدن به شهری فراملی و بین‌المللی بیش از پیش در دستور کار قرار گیرد.
