پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : قرار داشتن در جايگاه حكومتي با منتقد بودن تفاوت زيادي دارد. وقتي كه در مقام منتقد هستيم خيلي راحت طرفدار شفافيت و رعايت قانون و عدالت و برابري و خلاصه هر شعار و ايده خوب مي‌شويم و خودمان را طرفدار يا حتي متولّي و پرده‌دار اين شعارها معرفي مي‌كنيم. چه بسا اين رفتار و موضع‌گيري ما كاملاً هم صادقانه و از روي اعتقاد باشد، ولي وقتي كه در مقام و موقعيت قدرت و حكومتي قرار مي‌گيريم، بسياري از اين شعارها را فراموش مي‌كنيم و توجيهاتي در جهت عكس آنها ارايه مي‌كنيم. با عناوینی چون مصلحت؛ جلوگيري از بروز اختلاف؛ ضرورت پيشبرد امور و مواردي از اين نوع به رعايت و انجام آن شعارها و ارزش‌ها تبصره مي‌زنيم و به صورت عملي اجراي آنها را به حالت تعليق در مي‌آوريم. در حالي كه پيشينيان نيز با استناد به همين ملاحظات از اجراي آنها خودداري مي‌كردند. نمونه آن موضوع مهم شفافيت است. تا وقتي كه بيرون حكومت و نهادهاي رسمي هستيم خواهان شفافيت حتي بدون قيد و شرط و نامحدود مي‌شويم، ولي هنگامي كه خودمان در مصدر امور قرار مي‌گيريم و به صورت ملموس با تبعات شفافيت آشنا مي‌شويم، از آن پرهيز مي‌كنيم.
شوراي جديد شهر تهران، هنوز در مقام مسئوليت رسمی شكل نگرفته است، از اين رو انتظار نداريم كه نكته یا خبر رسمی و شفافي از آن بيرون آيد ولي اگر اعضای اين شورا به صورت غيررسمي و برحسب توافق ميان خودشان پذيرفته‌اند كه وظايف شورا را پيش از آغاز قانوني فعاليت شورا به انجام برسانند، بنابراين بديهي است كه جلسات آن نيز باید با حضور نمايندگان افكار عمومي و خبرنگاران تشكيل شود. اگر قرار است كه شوراي شهر منتخب به صورت غيررسمي درباره شهردار گفتگو كنند و در جلسه‌اي غيررسمي و پيش از آغاز شهریورماه، سرنوشت شهردار را نهايي كنند، بديهي است كه پس از آغاز فعاليت رسمي شورا در يك جلسه نيم ساعته مي‌توانند با يك نشست و برخاست عادي انتخاب شهردار را رسميت دهند بدون این که بحثی شود. و اين در حالي خواهد بود كه جامعه و علاقه‌مندان به موضوع به كلي از مذاكرات و استدلال‌هاي موافق و مخالف اعضاي شورا در انتخاب شهردار بي‌اطلاع خواهند بود.
انتخاب شهردار به دلايلي يكي از مهم‌ترين و شايد مهم‌ترين تصميمي است كه شوراي شهر مي‌گيرد. هم از جهت قدرت و اختياراتي كه شهردار به عنوان نفر اول مديريت شهري دارد و هم از جهت اينكه شهردار را با نصف به علاوه يك مي‌توان انتخاب كرد ولي براي استيضاح و بركناري او بايد دو سوم اعضاي شورا رأي دهند كه اين اتفاق به ندرت رخ خواهد داد زيرا شهردار تهران يا هر شهر ديگر آن قدر قدرت و اختيارات دارد كه هميشه بيش از يك سوم اعضاي شورا را با خود همراه كند و امكان استيضاح را از مخالفان خود سلب نمايد. مگر آنكه از سياست هيچ بويي نبرده باشد و همه را با خود دشمن كند. بنابراين انتخاب شهردار تا حدود زيادي يك انتخاب 4 ساله است. به نوعي دادن چك سفيد امضا به فردي است كه مي‌خواهد شهر را براي 4 سال اداره كند. شفافيت اين فرآيند براي همه مفيد است. براي مردم و برای شهر، براي شهردار و براي شوراي شهر. از انتخاب شوراي شهر قبلي بايد درس گرفت. در آن انتخاب يك وجه پشت پرده ماجرا هيچ‌گاه علني نشد و تاكنون هم اعضاي اصلاح‌طلب شورا در مورد آن سكوت مي‌كنند. اينكه نامزد مورد حمايت اعضاي اصلاح‌طلب شورا، نامزدي نبود كه خودشان انتخاب كرده باشند. آن نامزد بر اثر توصيه‌هاي غيرشفاف و بيرون از شورا به آنان تحميل شد و اگر اين مسأله به صورت شفاف بيان مي‌شد، به طور قطع با انكار و در نهايت تغيير نامزد و تغيير شهردار تهران مواجه مي‌شديم و مسئوليت هر كسي در اتخاذ تصميم روشن مي‌شد. اگر از ابتدا شفافیت پذیرفته شده بود اصولا توصیه‌ای هم صورت نمی‌گرفت. آن عدم شفافيت موجب شد كه شوراي شهر كه تركيبي اصلاح‌طلبانه داشت از همان آغاز كار وارد حاشيه و سپس منفعل شود. سرنوشت شهر هم كه بر اثر آن انتخاب روشن است. بنابراين از يك اقدام به ظاهر عادي ولي غيرشفاف همه ضرر كردند.
با اين ملاحظه پيشنهاد مي‌شود كه اعضاي محترم شوراي شهر يا هيچ جلسه‌اي به نام شورا نگذارند و منتظر بمانند كه پس از آغاز به كار وارد فرآيند انتخاب شهردار شوند، و يا اگر جلساتي دارند كه ظاهراً تاكنون نزديك به 15 جلسه داشته‌اند، اين جلسات را مشمول مقررات جلسات شوراي رسمي نمايند و مثل همان‌ها امكان حضور خبرنگاران را فراهم نمايند. بخش مهمي از شايعاتي كه پيرامون تصميمات و مواضع اين شورا منتشر مي‌شود ناشي از همين وضعيت است. با علني شدن جلسات شورا، افراد ياد مي‌گيرند كه در محضر افكار عمومي صحبت كنند. بسياري از لابي‌گري‌هاي غيرقابل توجيه حذف خواهد شد. البته عوارضي هم بر شفافيت مترتب است ولي اين عوارض كوتاه‌مدت است ولي دستاوردهاي آن بلندمدت و ماندگار است. به طور روشن بايد گفت كه منتخبين محترم شوراي شهر هم به لحاظ اخلاقي و هم به لحاظ شعارهايي كه داده‌اند، حق ندارند به نام شورا جلساتي غيررسمي داشته باشند كه تصميمات آن جلسات غیررسمی را هنگام فعاليت اصلي شورا، رسميت دهند، بدون آنكه مردم و رأي‌دهندگان از جزييات مذاكرات اطلاعي داشته باشند. تا هنگامي كه اين شفافيت اجرا نشده، هرگونه شايعه‌سازي عليه شورا به نحوي متأثر از اين وضعيت نيز هست.
منبع: روزنامه ایران
