پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : آلودگی هوای تهران و برخی دیگر از شهرهای بزرگ کشورمان وارد هشتمین روز خود شده و پیش بینی های سازمان هواشناسی حاکی از تداوم وضعیت تا ابتدای هفته آینده است.
همین دیروز (سه شنبه) نیز حبیب کاشانی نماینده شورای شهر تهران در جلسه این شورا اذعان کرده که در مدت 20 روز اخیر – در ماه آبان – 412 نفر از هموطنان تهرانی در اثر آلودگی هوا فوت شده اند.
میزان درستی یا اعتبار این ادعای عضو شورای شهر تهران طبیعتا بر عهده ایشان است، اما در این میان نکته ای که ممکن است مردم و حتی فعالان رسانه ای را آزار دهد، پدیده جنگ رسانه ای بین ارگان های مطبوعاتی و رسانه ای وابسته به شهرداری تهران و دولت بر سر بحران آلودگی هواست.
این رسانه ها در روزهای گذشته با پرداختن به موضوع آلودگی هوا سعی و تلاش دارند با مبرا کردن خود از مسئولیت آلودگی هوا ، توپ را به زمین ارگان مقابل بیندازند.
برای مثال تیتر و عکس نخست صفحه یک روزنامه های ارگان شهرداری تهران و دولت در روز چهارشنبه – 26 آبان 1395- خود به خوبی گویای این واقعیت است.
در حالی که آلودگی هوا در تهران و دیگر شهرهای بزرگ کشور زندگی و نفس کشیدن شهروندان را به شمارش انداخته ، آن روزنامه ارگان شهرداری در تیتر نخست خود دولت را متهم به "بی تفاوتی" در قبال آلودگی هوا کرده است و در مقابل روزنامه ارگان دولت نیز با انتشار یک گزارش تحلیلی با اشاره به کاهش تعداد روزهای آلوده در سال در شهری مثل تهران در 3 سال گذشته ، روزنامه های منتقد دولت را متهم به "سیاسی کاری" کرده است.
واقعیت این است که شاید هر دو طرف دعوا در گزارش ها و ادله های خود به نکات درستی اشاره کنند اما نکته اصلی این است که آلودگی هوا به عنوان یک بحران فراگیر و خطرناک برای زندگی و سلامت شهروندان کشورمان اساسا یک بحران زیست محیطی است و نباید آلوده به دعواهای سیاسی شود.
این که مقصر آلودگی هوا کیست و چه کسانی کم کاری کرده اند و با سیاست های اشتباه و قصورهای خود در دولت های گذشته و کنونی به بحران آلودگی هوا دامن زده اند، یک بحث است که در جای خود باید با ادله های کارشناسانه و آمار و ارقام مورد رسیدگی قرار بگیرد، اما مساله امروز شهروندان تهرانی و دیگر شهرهای درگیر آلودگی هوا اینها نیستند ، بلکه مساله امروز کشور ایجاد یک سازوکار و برنامه جامع برای مقابله ریشه ای با پدیده آلودگی هواست تا این چنین شهروندان بی گناه تنها به جرم " نفس کشیدن! " قربانی نشوند.
واقعیت این است که هوای تهران و شهرهای بزرگی چون تبریز، اهواز، اصفهان، مشهد و... آلوده است ولی فرافکنی و تیترهای سیاسی برخی روزنامه ها و رسانه ها در این باره "آلوده تر" است و چه زشت و بی اخلاقی است " مویه کردن و اشک تمساح ریختن روی جنازه خاکستری رنگ شهر تهران " و در فغان مرگ شهروندان قربانی آلودگی هوا با اغراض سیاسی و زیر سوال بردن این و آن!
هوای شهرهای بزرگ آلوده است ، در سال های پیش هم چنین بوده و علت عمده آن گرچه پدیده وارونگی هوا در ماه های سرد سال است، اما با برنامه ریزی جامع و همه جانبه و کاستن از تولید مونو اکسیدکربن می توان بر این آلودگی فائق شد و یا دستم آن را مهار کرد ؛ همان طوری که بسیاری از کشورها در دهه های گذشته چنین کرده اند و نتیجه هم گرفته اند، اما مادامی که " جنگ رسانه ای " و تیترهای آلوده تر از هوا " را می بینیم باید به تلخی اذعان کنیم که تا رسیدن به یک اجماع ملی برای حل ریشه ای بحران آلودگی هوا راه درازی داریم چون ظاهرا توان و انرژی جمعی نهادها و ارگان های مسئول ما به جای تجمیع و معطوف شدن برای حل ریشه ای بحران، معطوف به دعوای سیاسی و شوت کردن توپ مسئولیت از زمین خود به زمین دیگری است!
