رئیس محترم دولت دهم، دیروز در جواب چندین خبرنگار كه سوالاتی با مضمون تحركات جریان انحرافی و انتقادات و اتهامات رسانه ای وسیع علیه این جریان، پاسخی كوتاه، عجیب و از پیش تعیین شده می داد: "سكوت الهام بخش وحدت می كنم"!
هر چند این پاسخ چندین بار در پاسخ به اصرارهای خبرنگاران مختلف تكرار و بر آن تاكید شد، اما پرسش اینجاست كه چرا دقیقا در مقطع كنونی و بعد از سالها تنش و التهاب اكنون چنین راهبردی از سوی ایشان اتخاذ شده است؟
سكوت الهام بخش وحدت، بعد از التهاب آفرینی های تصنعی و واقعی بالاخص طی دو سال اخیر، چه مفهومی می تواند داشته باشد؟ اگر عده ای بدبینانه از این سكوت، تعبیر به تاكتیكی با شاخصه فرار به جلو بنمایند، چه پاسخی باید به آنان داد؟
چرا این سكوت دیرهنگام -كه چه بسا "حاصل بصیرت تاخیری" ناشی از تداول ایام باشد-، نه تنها در ایام مناظرات جنجالی مورد توجه قرار نگرفت، بلكه با "بگم، بگم" های تحریك كننده وحدت جامعه اسلامی را هدف گرفت؟
چرا زمانی كه عده ای غیرمستند و بر مرام هیاهو، مورد انواع تهمتهای فرافكنانه قرار می گرفتند، از این سكوت الهام بخش وحدت سخن گفته نمی شد؟ چرا عده ای نه تنها تحت هیچ شرایطی وحدت با منتقدین صاحب نظر و مخالفین سبك مدیریتی هیاهومدارانه را، قبول نمی كردند؛ بلكه وقتی انتقاد می كردند، سخنی از "آزادی اندیشه" نبود؟
شاید عدالت ادعایی دوستان، برای خودیها و غیرخودیها تعریف متفاوتی دارد، یعنی اگر جریاناتی دیگر ولو باپشتوانه مردمی خطایی داشتند، برای بازیهای سیاسی، بایستی آنها را با عنوان فسادهای كلان بزرگتر مطرح نمود، ولی اگر هم تیمها و مدیران زیرمجموعه زیرسئوال رفتند، بایستی از آنها دفاع كرد و یا اینكه كاسه و كوزه ها را، بر سر جریاناتی خودساخته و ردگم گننده شكست.
آیا مراد از شعار عدالتی كه این همه هزینه برای حاكمیت اسلامی در عرصه های داخلی و خارجی به جا گذاشت، همین فرصت طلبی های ملموس بود؟
چطور وقتی اسمی از برخی رقبا و وابستگانشان برده می شود، تمام همت دوستان با فریاد "وامصیبتا! بیت المال چنین شد و چنان" بدون هیچ ملاحظه وحدتی، در بوق و كرنا مطرح می شود و انواع اتهامات ثابت نشده به آنان چسبانده می شود، ولی جریان متصل به حلقه قدرت كه انواع و اقسام اسناد از سوی رسانه های اصولگرا علیه آنان منتشر می شود، همچنان پاك وزلال دانسته می شود؟
بنده وقتی این جواب را شنیدم كه دكتر فرمودند: "بخاطر سكوت الهام بخش وحدت سكوت می نمایم" و این كه "این دولت قانونمندترین دولت پس از انقلاب است"، ناخودآگاه یاد الهام هایی افتادم كه تا دیروز در عین وظایف داوری حاكمیتی، مبلغ انتخاباتی شده بودند. نكند حالا نیز مراد از سكوت الهام بخش وحدت، این باشد كه بعد از قهر و آشتیهای حساب شده، افراد و جایگاه هایی ترسانده شدند و سر جایشان نشانده شدند و حالا سكوت می كنیم؛ شاید تا فصلی برای التهابی دیگر!
البته بنده به عنوان یك شهروند از دكتر معذرت می خواهم كه، چنین به این تاكتیكها بدبین شده ام، ولی این یك قاعده است كه "مومن دو بار از یك سوراخ گزیده نمی شود"، و من دیگر نمی توانم چنین سخنانی را برای خود هضم نمایم.
* حسن فاتحی / آینده
لذت بردم