ایران رژه می رود؛ روسیه حکمرانی می کند؛ اوباما تماشا می کند

بوستون هرالد در گزارشی با عنوان «ایران در سوریه رژه می رود؛ روسیه حکمرانی می کند، اما اوباما تماشا می کند» نوشت:حدس بزنید چه کسی اخیرا وارد کرملین شد؟ بله! بشار اسد. او این روزها به رفیق تازه ی ولادیمیر پوتین تبدیل شده است.

به گزارش «انتخاب»، اسد به روسیه احضار شد تا به دنیا بگوید که مشکلات امروز خاورمیانه در مسکو حل و فصل می شود، نه در واشنگتن.

آیا دولت اوباما سرانجام خواهد فهمید که روس ها به چه می اندیشند؟ پرزیدنت اوباما می گوید که روسیه محکوم به شکست در باتلاق سوریه است. با این حال روس ها سعی ندارند که مجددا سوریه را برای اسد فتح کنند. پوتین در واقع به دنبال تحکیم قدرت اسد بر قسمت هایی از کشور است که در کنترل دارد. هم کاکنون مناطق علوی نشین در شمال و غرب دمشق تا لاذقیه و طرطوس در دست دولت اسد است.

این یک تقسم بندی است که بموجب آن داعش شمال و شرق سوریه را همچنان در دست خواهد داشت. پس کجای این، شکست روسیه محسوب می شود؟

استراتژی اصلی پوتین مشخص است. او به دنبال بازسازی امپراتوری شوروی نیست، این کار دشواری است، اما پوتین اکنون در حال بازگرداندن توانایی سابق روسیه برای قدرت نمایی و اعمال نفوذ در خارج از مرزهایش است.

الحاق کریمه باعث دسترسی مستقیم روسیه به اب های دریای سیاه می شود که مسکو از زمان پتر کبیر در ارزوی آن بود.  حمایت از یک دولت علوی نیز باعث می شود که پایگاه های دریایی و هوایی روسیه در شرق مدیرترانه مستحکم تر شود.

در حالیکه اوباما در مورد مسائل جهانی به تقدیر معتقد است، پوتین عملگرایی از خود نشان می دهد. به محض اینکه جوهر توافق ایران خشک شد، سردار سلیمانی به مسکو رفت تا در مورد کمپین چند ملیتی در سوریه که او هم اکنون آن را رهبری می کند، مذاکره کند.

نیروهای زبده سلیمانی متشکل از نیروهای شیعه عراقی، حزب الله و خود سپاه است که تحت حمایت هوایی روس ها در سوریه مبارزه می کنند.

پس از امضای توافق هسته ای چه اتفاقی افتاده است؟ ایران خبرنگار امریکایی واشنگتن پست را دستگیر کرد و اشکارا موشکی با قابلیت حمل سلاح اتمی ازمایش کرد.

اما پاسخ اوباما به این اقدامات چه بود؟ هیچ. او دست از خاورمیانه شسته است. وقتی اوباما می گوید سوریه یک باتلاق است، یعنی او از انجا خارج شده و بیرون از معرکه ایستاده است. اما با این حال، ایران و روسیه به فعالیت خود همچنان ادامه می دهند.

به نظر هرکسی که به امریکا در مورد تحولات جهانی اعتماد کرده است، باید وسایل خود را جمع کند و دست به سوی آلمان ها دراز کند.