11 زنی که جمعه در استادیوم والیبال بودند

«در بازی اخیر بین تیم‌های ملی والیبال ایران و آمریکا، در مجموع 11 زن در ورزشگاه آزادی حضور داشتند؛ چهار نفر داور، چهار نفر کارمند فدراسیون، یک نفر عکاس و یک نفر هم مترجم فدراسیون. نفر آخر هم همسر یکی از خبرنگاران شبکه خبر بوده است.»

 روزنامه قانون در این‌باره می‌نویسد: «هیچ تماشاگر خانمی نمی‌تواند برای تماشای بازی والیبال ایران و آمریکا به سالن ورزشگاه 12 هزار نفری آزادی برود، برای خبرنگاران خانم هم جهت حضور در این محل آی‌دی کارت صادر نشده است»؛ این خبری بود که یک روز قبل از اولین میزبانی ایران در لیگ جهانی 2015، مخابره شد. آخرین‌باری که پای بانوان به سالن آزادی رسید، سال 2011 بود که تیم‌ملی ایران به عنوان قهرمانی آسیا دست یافت و با شکست‌دادن ژاپن، جواز حضور در لیگ جهانی 2013 را به دست آورد.

هنوز از یادها نرفته است که با ورود ایران به لیگ جهانی والیبال در سال 2013، ورود تماشاگران زن به ورزشگاه ممنوع شد. با آغاز دور جدید رقابت‌ها در خردادماه 1393، زنان ایرانی در زمان برگزاری بازی‌های ایران - برزیل خواستار حضور در ورزشگاه شدند که اجازه صادر نشد. بازی بین دو تیم ایران و برزیل در ادامه مسابقات هفته چهارم لیگ جهانی 2014 در شرایطی برگزار شد که ناظر صربستانی FIVB وقتی جای خالی تماشاگران زن ایرانی را در سالن دید بلافاصله به این موضوع اعتراض کرد و در گزارشی که برای فدراسیون جهانی ارسال کرد به ایران پوئن منفی داد؛ پوئنی که در اصطلاح به آن very poor می‌گویند، یعنی «خیلی بد».
 
ثبت نمره منفی در کارنامه میزبانی فدراسیون والیبال ایران برای بازی‌های لیگ جهانی در سال 2014 مجددا تکرار شد؛ سال گذشته ناظر FIVB وقتی ایران برای نخستین‌بار جواز حضور در این مسابقات را پیدا کرد از مسئولان خواست تا برای حل این قضیه اقدام کنند. با این حال اگرچه شاکی‌شدن ناظر FIVB والیبال ایران را باز هم دچار حاشیه کرده بود اما مسئولان فدراسیون کشورمان معتقد بودند طبق اصول و قوانین خاصی میزبان مسابقات لیگ جهانی هستند.
 
در دومین بازی ایران - برزیل در سال 2014 نیز تجمعی مقابل استادیوم آزادی برگزار شد که «سارا قاسم‌پور» دبیر کارگروه دختران معاونت امور زنان ریاست‌جمهوری نیز در جمع زنان حاضر شد و از پیگیری‌های «شهیندخت مولاوردی» معاون رئیس‌جمهور برای تحقق این امر خبر داد. در این بازی برخی زنان ایرانی ملبس به لباس تیم‌ملی برزیل وارد ورزشگاه شدند چرا که ممانعت از حضور زنان ایرانی در حالی اتفاق افتاده بود که زنان برزیلی مجاز به تماشای بازی شده بودند.

 شهیندخت مولاوردی درباره اعتراضش به عدم حضور زنان در مسابقات والیبال و واکنش هیات دولت به این اعتراض گفته بود: «آقای رئیس‌جمهور در این‌باره توضیح خواستند و من به آقای روحانی توضیح دادم که قبلا این ممنوعیت برای حضور زنان در ورزشگاه و تماشای مسابقه والیبال وجود نداشته و این زیبنده دولت تدبیر و امید نیست که این ممنوعیت‌ها و محدودیت‌ها به نام این دولت گره بخورد و برخلاف برنامه‌ها و هدف دولت است که به دنبال افزایش سرمایه اجتماعی و جلب رضایت عمومی جوانان است».
 
فراهم آوردن شرایط البته مستلزم موارد خاصی است؛ اینکه به زنان اجازه ورود به ورزشگاه داده شود؛ مسأله‌ای که چالش‌های زیادی را پیش‌روی ورزش کشور قرار داده و به نتیجه نهایی نرسیده است. تجربه‌ها نشان می‌دهد هرگاه بانوان به ورزشگاه‌ها راه‌یافته‌اند فضا نه به سمت شعارهای غیراخلاقی، بلکه به سمت فرهنگ‌سازی سوق داده شده است.

هنوز فراموش نکردیم خانواده‌هایی را که با علاقه به ورزشگاه می‌رفتند و هیچ مشکل خاصی هم پدید نمی‌آوردند. «سؤال این است آیا در این دو سال شرایط و اوضاع و احوال تماشای فوتبال، شنا، بوکس، کشتی و والیبال تغییر اساسی پیدا کرده که حکم آن نیز باید مشمول تغییر شود؟». این صحبت‌های شهیندخت مولاوردی معاون رئیس‌جمهور در امور بانوان است که در صفحه فیس‌بوک ایشان منتشر شده است. وقتی با دفتر ایشان تماس گرفتیم، مسئول دفترشان با بیان اینکه خانم مولاوردی همه حرف‌هایی که لازم بود را در فیس‌بوک گفته‌اند، از توضیحات بیشتر خودداری کرد.
 
ماجرا از این قرار بود که جمعه شب و در هیاهوی بازی ایران و آمریکا، چند بانوی ایرانی در ورزشگاه حضور داشتند و بازی جذاب والیبال ایران و آمریکا را از نزدیک تماشا کردند. داورزنی رئیس فدراسیون والیبال در این زمینه گفت: این موضوع را باید از مسئولان بپرسید. فدراسیون والیبال تنها برگزارکننده مسابقه است و درباره آمدن یا نیامدن بانوان تصمیم نمی‌تواند بگیرد.
 
وی در پاسخ به این سوال که "آیا نگران جریمه از سوی فدراسیون جهانی برای نیامدن بانوان نیستید؟" گفت: چندین بار در این خصوص مکاتبه کرده‌ایم و باید دید چه اتفاقی خواهد افتاد. آنها هر آنچه در مورد برگزاری مسابقات از ما خواسته بودند رعایت کردیم.
 
اما «این 11 نفر» چه کسانی بودند؟
 
یکی از خبرنگاران حاضر در ورزشگاه در این باره می‌گوید: در مجموع 11 نفر بودند. چهار نفر داور، چهار نفر کارمند فدراسیون، یک نفر عکاس و یک نفر هم مترجم فدراسیون بوده است. نفر آخر هم همسر یکی از خبرنگاران شبکه خبر است که با رایزنی با مسئولان حراست، وارد ورزشگاه شده است.
 
خبرنگار مذکور در ادامه جزئیات بیشتری از این ماجرا را بیان کرد: ظاهراً این خبرنگار معروف، با مسئولان حراست صحبت می‌کند تا همسر و فرزندانش را وارد ورزشگاه کند. این موضوع باعث تعجب داورزنی هم می‌شود و او اعلام می‌کند: هر اتفاقی رخ بدهد، خبرنگار شبکه خبر مسئول آن خواهد بود.
 
در ادامه بررسی این ماجرا با حراست ورزشگاه آزادی تماس گرفتیم. افشاری مسئول حراست فدراسیون، ابتدا ورود بانوان را تکذیب کرد و در ادامه وقتی بیشتر پیگیری کردیم اظهار داشت: چند نفر خانم خارجی با پاسپورت خارجی و چند نفر از کادر پرسنل فدراسیون در ورزشگاه حضور داشتند.
 
وقتی از این مسئول درباره حضور همسر یکی از خبرنگاران پرسیدیم، گفت: با ما هماهنگ نکرده بودند و اطلاع نداریم. او در انتها افزود: در روز برگزاری مسابقات، پلیس مسئول این‌گونه هماهنگی‌هاست.
 
احمدی‌نیا، مسئول روابط عمومی فدراسیون هم در گفت‌وگویی با «قانون» اعلام کرد بانوان حاضر در ورزشگاه، بانوانی با پاسپورت خارجی بودند و هیچ بانوی ایرانی در ورزشگاه حضور نداشت. ادامه بررسی‌های خبرنگار قانون در این زمینه به میثم جعفری، مسئول تدارکات فدراسیون والیبال ختم شد که ظاهراً ایشان قصد پاسخگویی نداشتند و تلفن همراه خود را خاموش کرده بودند. جالب است بدانید جعفری روز گذشته در گفت‌وگویی اعلام کرده بود: «خانم ورونیکا از سفارت روسیه آمده و معاون کنسول این کشور است که به همراه فرزندان خود به سالن مسابقه آمده بود. وی اصالت روسی دارد، اما همسرش ایرانی است و فرزندانش دو رگه ایرانی - روسی هستند».
 
طبق پیگیری‌های خبرنگار «قانون»، یکی از بانوان حاضر، خانم ورونیکا، همسر سرکنسولگری روسیه در ایران بود. شخص دیگر شریفی مقدم، گوینده اخبار شبکه خبر و شخص سوم هم که در تصاویر پرچم ایران را بر دوش دارد، با پاسپورت ایتالیا و از طرف سفارت این کشور در این مسابقات حضور داشته است. چهار نفر از بانوان حاضر، داور و چهار نفر دیگر هم کارمندان فدراسیون بوده‌اند.
 
یک کارشناس حقوقی که دوست نداشت نامش فاش شود، به خبرنگار «قانون» گفت: ایرادی که از والیبال کشورمان گرفته شده، به دلیل عدم حضور بانوان است. جالب است بدانید حضور همین 11 نفر می‌تواند فدراسیون را از محرومیت نجات بدهد.
 
او در پاسخ به این سوال که "آیا اینکه از قبل اعلام شده بانوان حق حضور ندارند، نمی‌تواند مشکلی ایجاد کند؟" گفت: خیر. صرف حضور این بانوان مشکل را حل کرده و ما می‌توانیم ادعا کنیم بانوان برای حضور در ورزشگاه مشکلی نداشتند.
 
بانوان می‌بخشند اما فراموش نمی‌کنند
 
فارغ از آنکه 11 بانوی حاضر در ورزشگاه چه کسانی بودند، حضور خانواده‌ها در ورزشگاه‌ها می‌تواند نشاط و شادابی را به جامعه تزریق کند. ادامه پیام فیس‌بوکی معاون رئیس‌جمهور به این شرح است: «سرمان را یواشکی برمی‌گردانیم تا مبادا خطی بر وجدانمان بیفتد. زندگی 5000 زن کارتن‌خواب در تهران، آمار 9 درصدی معتادان زن از کل معتادان که در 5 سال اخیر دو برابر شده است، آمار 32 درصدی مرگ‌ومیر زنان ناشی از اعتیاد، رواج افسردگی و رسیدن سن اعتیاد به 13 سال در بین دختران و تغییر الگوی مصرف آنها از مواد سنتی به مواد صنعتی و روانگردان که منجر به لذت و هیجان و شادی کاذب می‌شود، وجود دو میلیون کودک کار در کشور و ... قله‌ای از کوه یخی است. همزمان خبر تجاوز گروهی شش مرد معتاد زیر پلی به دختر 11 ساله‌ای که کودک کار است هم منتشر شد.

خبری که در هیاهوهای اخیر گم شد و دریغ از واکنشی کوچک به این عمل شنیع و غیر انسانی که به فرموده مولای متقیان از شنیدن آن انسان اگر بمیرد، رواست. در چند هفته اخیر شدیدترین هجمه‌ها و حملات را از جانب کسانی که اکثریت واجدین شرایط دو سال پیش در چنین روزهایی بر روش‌ها و رویکردها و رویه‌های آنان خط بطلان کشیدند تحمل کردیم، کسانی که هشت سال در غار کهف خود خزیده بودند در این دو سال از هیچ کوششی برای پاشیدن بذر ناامیدی و دلسردی در میان مردم دریغ نورزیده‌اند.

 جماعت مقدس‌نما و مدعی دیانتی که با صدور اطلاعیه پشت اطلاعیه و خط‌ و نشان کشیدن‌های پی‌درپی از زلزله به پا کردن در روز مسابقه و برخورد خونین تا قبیح‌ترین و مشمئزکننده‌ترین اهانت‌ها و توهین‌ها که لایق خودشان بود، زنان و دختران پاکدامن و عفیف این سرزمین را خطاب قرار دادند.

کسانی که نام یاران خدا را بر خود نهاده‌اند به رغم توصیه دیگران به حیا، برای نهی از یک منکر ده‌ها منکر دیگر مرتکب شدند، الفاظی که قلم از یادآوری و نوشتن آن شرمسار و مصداق بارز چندین عنوان مجرمانه در قوانین جمهوری اسلامی ایران است. اگر روزی زنان و دختران عزیزمان این جماعت را ببخشند، بی‌تردید فراموششان نخواهند کرد و در حافظه تاریخی خود این روزها را به یاد خواهند سپرد».