نوستالژي پرسپوليس-الهلال

 به آبي اول باختيم، آبي دوم را برديم و حالا بايد با آبي سوم بازي کنيم. بازي با آبي اول تنها 580 نفر تماشاگر داشت، مسابقه مقابل آبي دوم 60 هزار نفر را به استاديوم کشاند؛ اما مصاف با آبي سوم حتما و حتما 100 هزار نفر را به ورزشگاه آزادي خواهد کشاند.

باور کنيد اين اتفاق مي‌افتد چرا که مصاف با الهلال مهم‌تر از دربي است و برد مقابل آبي‌هاي رياض صعود به جمع 8 تيم برتر آسيا را در دسترس خواهد کرد.

صعود به جمع 8 تيم برتر ليگ قهرمانان آسيا، افتخاري که سال‌ها است نصيب پرسپوليس و پرسپوليسي‌ها نشده. شايد از آن دوران اقتدار دو رتبه سومي با علي پروين و مربيان اواخر دهه هفتاد که بگذريم پرسپوليس نزديک به 14 سال است که روي 8 تيم برتر آسيا را نديده و به همين خاطر مصاف با الهلال سرنوشت‌سازتر، مهم‌تر و حساس از دربي تهران خواهد بود. پرسپوليس سه‌شنبه رو در روي الهلال قرار خواهد گرفت. مسابقه‌اي که به نوعي مي‌تواند دربي غرب آسيا باشد بين يک مجموعه سرخپوش از تهران و يک تيم قلدر آبي‌پوش از رياض. اين مسابقه البته مصاف تازه‌اي نيست و پشت سرخود يک تاريخچه دارد. پرسپوليس و الهلال طي 24 سال اخير 8 بار به مصاف هم رفته‌اند که سرخ‌ها سه بار برده‌اند، سه بار مساوي کرده‌اند و دو بار هم باخته‌اند.

لقبي که به هافبک الهلال دادند
27 تير 1370 پرسپوليس با يک دفاع جانانه از الهلال مساوي گرفت تا چشم اميد به بازي برگشت داشته باشد. آن روز علي پروين شاگردانش را تهديد کرده بود که اگر ببازيد خبري از سفر به مکه نيست و همين تهديد کارگر واقع شد. مرتضي فنوني‌زاده بازيکن شوخ‌طبع دهه 60 که در هر دو بازي رفت و برگشت حاضر بود، مي‌گويد: «يک بار آن طرف زمين يعني نيمه زمين حريف نرفتيم. البته آنها هم فقط يکي دو موقعيت داشتند.»

فنوني‌زاده از آن مسابقه در رياض خاطره جالبي دارد: «الهلالي‌ها يک هافبک وسط داشتند که در بازي برگشت به ميدان نرفت. اين بازيکن ريش بسيار بلندي داشت و مدام هافبک‌هاي ما را مي‌گرفت و خنثي مي‌کرد. داخل زمين من با صداي بلند فرياد زدم يکي نيست اين... را بگيرد. برايش يک اسم گذاشته بودم و وقتي با اين اسم صدايش کردم همه از جمله نيمکت‌نشينان ما خنديدند. بين دو نيمه علي آقا به بچه‌ها مي‌گفت چرا اينقدر استرس داريد. مثل مرتضي بازي کنيد که انگار دارد در زمين خاکي‌هاي نازي‌آباد بازي مي‌کند. علي آقا گفت وسط زمين چي گفتي که من هم جواب دادم و گفت باريکلا.»

پيوس دروغ مي‌گويد
بازي برگشت استاديوم آزادي شور و غوغايي به پا شد. يکي از روزهاي خاطره‌انگيز ورزشگاه بزرگ تهران که 120 هزار نفر آمدند و خيلي‌ها روي پنجه پا گل استثنايي و زيباي مرتضي کرماني را ديدند. آن روز پيراهن پرسپوليس منقش شده بود به يک کلمه بزرگ IRAN تا مشخص شود اين بازي کاملا ملي است. انگار الهلال تيم ملي عربستان بود و پرسپوليس تيم ملي ايران.

مرتضي کرماني‌مقدم گلزن آن مسابقه از رويارويي با الهلال مي‌گويد: «بازي رفت در عربستان من در اوج آمادگي بودم اما يک روز قبل از بازي وحيد قليچ افتاد روي پايم و رباطم ورم کرد. روز بدي برايم بود و بازي را از دست دادم اما در مجموع برايمان خوب شد. مربي آنها تيم ما را خيلي خوب آناليز کرده بود اما چون من در بازي رفت نبودم بعد از مسابقه برگشت گفته بود من اصلا اين شماره 11 را نديده بودم.»

کرماني ادامه مي‌دهد: «در بازي برگشت با اينکه الهلال 10 نفره شده بود اما کارمان داشت سخت مي‌شد و نمي‌شد به اين تيم گل زد. بالاخره محسن عاشوري سانتر کرد و فرشاد قيچي‌برگردان زد البته خودش مي‌گويد مي‌خواسته پاس بدهد اما دروغ مي‌گويد. به خودش هم گفته‌ام. خودش مي‌خواست گل بزند اما توپ آمد روي پايم و من هم زدم توي دروازه که چسبيد به تور. واقعا گل استثنايي بود.»

اما اتفاق ويژه بعد از اين گل رقم خورد که در ذهن تک تک بازيکنان آن تيم باقي مانده است اما اين خاطره را هم از زبان مرتضي کرماني بشنويد: «داشتيم شادي مي‌کرديم که ديديم الهلالي‌ها توپ را کاشته‌اند و دارند به سمت دروازه‌ ما مي‌روند. از آنجايي که ما در زمين خودمان داشتيم شادي مي‌کرديم شروع بازي قانوني بود و همين براي من تجربه شد تا در دوران مربيگري به بچه‌هايمان بگويم بعد از گل در زمين حريف شادي کنند. با اين حمله سريع بازيکن الهلال با عزيزيان تک به تک شد اما سعيد نعيم‌آبادي تنها بازيکن ما بود که دنبال آنها رفت. اگر بازيکن الهلال پاس مي‌داد حتما گل مي‌خورديم اما او خودش ضربه زد. نعيم‌آبادي هم با تنه کمي تعادلش را به هم زد و عزيزيان با نوک انگشتانش توپ را دفع کرد و گل نشد. جالب اينکه داور کرنر هم نگرفت و در نهايت ما برديم و رفتيم فينال.»

الدعايه نه، چهاردست
پرسپوليس طي سال‌هاي 76 تا 79 چهار بار با الهلال بازي کرد که يک برد شيرين و يک شکست تلخ مقابل اين تيم به دست آورد. علي انصاريان که در بيشتر اين بازي‌ها حاضر بوده از رويارويي با الهلال مي‌گويد: «قشنگ يادم مي‌آيد اول بازي سامي‌جابر گل زد و يک هيچ عقب افتاديم. آن روزها تازه محمدالدعايه گلر قرن آسيا شده بود و واقعا دروازه‌بان خوبي بود. دستان بسيار بزرگي داشت و چهار دست بود. يکهو داور براي ما پنالتي گرفت. من پنالتي را با عابدزاده تمرين مي‌کردم. علي پروين هم در پنالتي زدن‌هايم خيلي تاثير داشت اما گاهي اوقات، دروازه خالي پنالتي مي‌زدم تا پايم راه بيفتد.

اگر آن بازي را نمي‌برديم در تهران اوت مي‌شديم. الهلال همه ستاره‌هايش را داشت، سامي‌جابر، يوسف سنايان و... پنالتي که شد توپ را کاشتم، الدعايه دستش را دراز کرد اما من زدم زاويه مخالف. داور اما سوت زد. حميد استيلي زودتر از من وارد 18 قدم شده بود. استرسم بيشتر شده بود چون گل زدن به الدعايه با آن دست‌هاي بزرگ اصلا راحت نبود. اين بار توپ را کاشتم و طوري پنالتي زدم که الدعايه اصلا تکان نخورد، بعد به عابدزاده گفتم تو باعث شدي من اينطوري پنالتي بزنم. واقعا آدمي مثل عابدزاده کجا و الدعايه کجا.»

انصاريان ادامه مي‌دهد: «گل دوم را علي کريمي زد. گل سوم را هم علي پاس داد و توپ پله شد و حامد زد. چه گلي زد. يادم مي‌آيد بعد از آن گل محمود خوردبين گريه کرد. بازي شيريني بود.»
انصاريان درباره بازي سال بعد با الهلال که با تساوي بدون گل در رياض تمام شد مي‌گويد: «چيز زيادي از آن بازي يادم نمي‌آيد فقط اينکه 11 تا دفاع بوديم توي زمين. اصلا هر چه مدافع بود توي ترکيب بودند. در آن دوره مسابقات من در بازي دوم شدم بهترين بازيکن. حامد هم يک بازي بهترين شد و علي کريمي در بازي با الزورا جايزه بهترين بازيکن زمين را گرفت. يادش بخير.»

گلي که رفت توي تيتراژ جنگ فوتبال آسيا
همان بازي 3- يک در تهران که با درخشش علي کريمي همراه بود يک ميهمان ويژه در استاديوم آزادي را به وجد آورد. نماينده اتلتيکومادريد که براي تماشاي بازي کريمي آمده بود با دريبل‌هاي او ذوق مي‌کرد و بعد از گلزني کريمي بالا و پايين مي‌پريد تا با اندام درشت و سبيل‌هايش مورد توجه قرار بگيرد. اما گل کريمي، گل مهم آن مسابقه نبود بلکه گل حامد کاويانپور بود که رفت توي تيتراژ برنامه جنگ فوتبال آسيا.

حامد از آن گل و آن مسابقه مي‌گويد: «در آن مسابقه اگر مساوي هم مي‌داديم حذف مي‌شديم. بازي خيلي حساس بود. گل اول را سامي‌جابر زد. کريمي هم گل زد. بعد من زدم که شد گل ماه آسيا.» کاويانپور جريان به ثمر رسيدن گل بي‌نظيرش را تعريف مي‌کند: «علي کريمي از بغل زمين دريبل کرد. زمين خيلي خراب بود و توپ داشت پله پله مي‌شد. بايد در صدم ثانيه تصميم مي‌گرفتيم. اولين فکري که به ذهنم رسيد اين بود که استپ کنم و بعد بزنم اما پاس کريمي مناسب بود و همان پله شدن باعث شد من شوت بزنم.»

کاويانپور ادامه مي‌دهد: «آن زمان دوره اوج الدعايه بود. واقعا گل نمي‌خورد. بعدا که فيلم گل را از پشت دروازه ديدم گفتم توپ از آن توپ‌هاست که صد تا شوت بزني يکي اينطوري نمي‌شد. واقعا الهلال تيم ريشه‌دار و قدرتمندي بود و استخوان‌بندي تيم ملي‌شان را تشکيل مي‌داد.»

فريادهاي شاهرودي در شکست 4- يک
پرسپوليس اما در همان سال‌هاي اقتدار يک باخت مقابل الهلال متحمل شد. البته از آنجايي که بعد از ناکامي در نيمه‌نهايي مقابل داليان چين سومي و چهارمي تفاوت زيادي نداشت سرخ‌ها تا حدودي بي‌انگيزه مقابل حريف قدرشان قرار گرفتند و در نهايت با نتيجه 4- يک شکست خوردند.

رضا شاهرودي زننده تک گل پرسپوليس در آن مسابقه از گلي که زد و باخت سنگين پرسپوليس مي‌گويد: «آن زمان تازه آي‌تي‌سي من از ترکيه آمده بود و مي‌توانستم براي پرسپوليس بازي کنم. قرار بود ليست تيم ملي اعلام شود و حاجي عابديني هم گفته بود اگر خوب بازي کني دعوت مي‌شوي. من در آن بازي يک کاشته زدم که گل شد و يکي هم زدم که خورد به تيرک. در آن بازي کاپيتان بودم و خيلي خوب کار کردم، بعدش هم دعوت شدم تيم ملي.» شاهرودي درباره باخت سنگين مقابل الهلال مي‌گويد: «شرايط زمين اصلا خوب نبود. وضعيت آب و هوايي هنگ‌کنگ هم کارمان را سخت کرده بود. هواي هنگ‌کنگ گرم و مرطوب بود. همه اينها و چند اشتباه فردي دست به دست هم داد تا آن بازي را واگذار کنيم.»

انصاريان مي‌گفت شاهرودي بعد از آن گل خيلي داد مي‌زد. خود شاهرودي تعريف مي‌کند: «چون قرار بود به تيم ملي دعوت شوم خيلي انگيزه داشتم و به خاطر همين از گلزني خوشحال بودم. الهلال هم واقعا تيم بزرگي بود و به نظرم خيلي از الان قوي‌تر بود.»

پنالتي چيپ و شاهکار آسمير
تقريبا سه سال پيش پرسپوليس دو بازي با الهلال انجام داد که يکي را مساوي کرد و دومي را باخت. بازي رفت در رياض با اخراج اوسامه هساوي کار پرسپوليس راحت شد. فقط 40 دقيقه از بازي گذشته بود که کاپيتان الهلال اجازه نداد محمد نوري توپ را وارد دروازه کند و با دست جلوي گل شدن توپ را گرفت تا علي کريمي با يک پنالتي تاريخي و ضربه چيپ دروازه حريف قدر عربستاني را باز کند. 6 دقيقه بعد و در شروع نيمه دوم محمد شلهوب باتجربه گل مساوي را زد. خطاي شيث و ايستگاهي شلهوب نتيجه را به تساوي کشاند. دو تيم در نيمه دوم موقعيت‌هايي براي گلزني داشتند اما بي‌دقتي مهاجمان پرسپوليس و درخشش آسمير آودوکيچ اجازه نداد تا نتيجه تغيير کند.

براي پرسپوليس تساوي در روز اول بازي‌هاي مرحله گروهي ليگ قهرمانان آن هم در رياض مثل يک برد شيرين بود اما تيم دنيزلي مي‌توانست حريف 10 نفره‌اش را مات کند اگر کمي باهوش‌تر و تواناتر بود. بازي برگشت حدود دو ماه بعد از آن در تهران جلوي چشم 74 هزار تماشاگر انجام شد و پرسپوليس اسير بازي روان الهلال شد و اگر درخشش آسمير آودوکيچ نبود بيشتر از يک گل مي‌خورد. تک گل آن بازي را يوسف العربي زد تا الهلالي‌ها کنار دروازه جنوبي آزادي سجده شکر به جا بياورند. همين باخت البته باعث شد پرسپوليس شانس صدرنشيني گروه را از دست داده و دوم شود تا در تک بازي مرحله يک چهارم نهايي در جده به الاتحاد برخورد کرده و با شکست 3- صفر از دور رقابت‌ها کنار برود.

منبع : ورزش سه