لغو توافق هسته ای با ایران ریسک بزرگی است، رئیس جمهور بعدی دست به این کار نمی زند / سناتورها می خواهند ایران را نسبت به وفاداری آمریکا به توافق بدبین کنند

نیویورک تایمز نوشت: پرزیدنت اوباما به دنبال توافقی است که حداقل ده سال تداوم داشته باشد، اما تهدید اخیر سناتورهای جمهوریخواه این سئوال را مطرح کرده است که آیا این توافق حتی 22 ماه تدوام پیدا می کند؟

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه مقاله نیویورک تایمز آمده است: 47 سناتور جمهریخواه در نامه ای بی سابقه عنوان کردند که رئیس جمهور بعدی آمریکا ممکن است توافق با ایران را لغو کند.

سخن سناتورهای جمهوریخواه، از یک جهت صحیح بود، در واقع رئیس جمهور جدید می تواند با مفاد و مواردی از توافق که از رئیس جمهور پیشین به ارث برده، موافقت نکند. اما این اقدام، سنت شکنی عجیبی خواهد بود که روسای جمهور آمریکا از آن دوری کرده اند.

به طور کلی، روسای جمهور توافق های بین الملی را لغو نمی کنند چراکه اعتبار دیگر توافق ها را به خطر می اندازد و متحدان را از ما بیگانه می کند و کاخ سفید را با شرایطی مواجه می کند که یک رئیس جمهور هرگز حاضر نیست آن را تحمل کند.

جان بلینگر مسئول حقوقی شورای امنیت ملی در دوران جرج بوش پسر، گفت:  رئیس جمهور اختیار لغو توافقنامه ها را دارد، اما باید بداند که این اقدام نقض توافق های بین المللی است.

وی افزود: افراد معدودی حاضر به انجام چنین اقدامی هستند.

این نامه که توسط سناتور تام کاتن تهیه شده، پاسخی به نگرانی ها در مورد توافق هسته ای دولت اوباما با ایران تلقی می شود.

به نظر می رسد که این نامه با هدف ایجاد تشکیک در بین سران ایران در مورد تعهد آمریکا به مفاد توافق هسته ای نوشته شده است.

وزیر خارجه ایران این نامه را یک حقه ی تبلیغانی و بدون ارزش حقوقی دانست. اما حمید ابوطالبی مشاور حسن روحانی بیانیه ای منتشر کرد و هشدار داد که دخالت کنگره باید جدی تلقی شود.

اتفاقات اخیر نشان می دهد که روسای جمهور امریکای معاصر چطور از قدرت اجرایی خود در توافق با کشورهای خارجی استفاده می کنند. درحالیکه قانون اساسی می گوید پیش از امضا توافقی، دو سوم سنا باید به آن رای دهند، روسای جمهوری آمریکا اغلب از این موضوع با عنوان توافقات اجرایی با همتایان خارجی عبور کرده اند.

از دهه 1930، 94 درصد عهدنامه ها بین امریکا و دیگر کشورها این روند را طی کرده است و تنها 6 درصد آنها به سنا جهت تصویب آن منتقل شده است.

در مورد ایران نیز اوباما می تواند تحریم ها را با اختیاری که به او داده شده، لغو کند. او همچنین این قدرت را دارد که دیگر تحریم های اعمال شده علیه ایران را در تعلیق بگذارد.  

نمایندگان کنگره زمانی می توانند خواستار ایفای نقش در توافق هسته ای شوند که اوباما بخواهد تحریم ها را برای همیشه لغو کند.

لغو توافق هسته ای با ایران باعث پیچیدگی فضا خواهد شد، بخصوص اینکه این به معنای جدایی از بریتانیا، آلمان و فرانسه تلقی می شود.

در واقع، از نظر فنی، رئیس جمهور می تواند توافق را لغو کند، اما این خیلی بعید است که توافق های اجرایی که روسای جمهور سابق آن را منعقد کرده اد را لغو کنند، مخصوصا آنکه امضا دیگر کشورها روی آن عهدنامه باشد.

این ماجرا زمانی پیچیده تر می شود که توافق ایران برای تصویب به شورای امنیت سازمان ملل برود.

مارک فیتزپاتریک کارشناس مسائل ایران در انستینو انگلیسی مطالعات استراتژیک گفت:  با تصویب این توافق در شورای امنیت، بعد حقوقی دیگری به این توافق افزوده می شود.

وی افزود: حکم شورای امنیت در این مورد باعث می شود که این توافق محکم تر باشد.