روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: خاموشی‌های هفته گذشته، علاوه بر ایجاد نارضایتی‌های گسترده در خانواده‌ها و وارد ساختن زیان‌هائی به وسائل برقی، مشکلاتی نیز در بیمارستان‌ها به وجود آورد.
پزشکان و خانواده‌هائی که بیماران حاد تنفسی در بیمارستان‌ها داشتند در موارد متعددی از بروز خاموشی‌ها شکایت و گله کردند که در شبکه‌های اجتماعی منتشر و منعکس است. یکی از این موارد که حادتر بود، سخنان معترضانه یکی از پزشکان پیشکسوت شاغل در بیمارستان دانشوری بود که از به خطر افتادن جان بیماران بستری در بخش آی‌سی‌یو گفت و از وزیر بهداشت و درمان انتقاد کرد کمااینکه اعتراض‌هائی هم به ضعف مدیران کشور به خاطر کمبود برق و امکانات درمانی داشت.
متأسفانه هم وزیر بهداشت و درمان، هم رئیس بیمارستان دانشوری و هم رئیس‌جمهور به سرزنش پزشک معترض و سایر معترضین پرداختند و حتی رئیس بیمارستان دانشوری(دکتر ولایتی) که در مسئولیت‌های بالاتری بوده و هست، این پزشک را تهدید هم کرد و در نامه‌ای ضمن نکوهش او این جمله را نوشت که «در صورت تکرار چنین مواضعی از سوی شما، اینجانب ناچار خواهم بود تصمیمات جدی‌تری اتخاذ نمایم»!
نویسنده این نامه تهدیدآمیز اگر نمی‌داند یک پزشک را که به خاطر احساس مسئولیت حرفه‌ای خود زبان به اعتراض گشوده حتی اگر زیاده‌روی هم کرده باشد نباید تهدید کرد، باید با کمال تأسف اعتراف کنیم که وجود چنین افرادی که اخلاق حکمرانی را رعایت نمی‌کنند کشور ما را به جائی رسانده که بعضی از مسئولینش به جای انجام وظیفه‌ای که برعهده دارند به تملق‌گوئی و دادن وعده‌های غیرعملی روی می‌آورند تا نردبان ترقی را از این مسیر آلوده طی کنند و به مناصب بالاتر برسند یا در مناصبشان بمانند. نتیجه این می‌شود که مردم ما ناچار می‌شوند از کشور بزرگ و پرثروت خود به ارمنستان کوچک که با یکی از کوچک‌ترین استان‌های ما هم قابل مقایسه نیست بروند تا واکسن کرونا تزریق کنند. تا وقتی چنین وضعیتی داریم، طبیعی است که نتوانیم جلوی موج‌های پیاپی کرونا را بگیریم و مردم را در این امواج کشنده تنها بگذاریم و کسی هم پاسخگو نباشد.
مشکل اصلی ما محروم بودن از اخلاق حکمرانی است. کسانی که مسئولیتی در حکمرانی برعهده می‌گیرند قبل از هر چیز باید به زیور اخلاق آراسته باشند که اگر چنین شود، در انجام وظیفه خود موفق خواهند بود و افراد وظیفه‌شناس را نیز، حتی اگر معترض باشند، به تلاش بیشتر ترغیب خواهند کرد.
