مدیر پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی با بیان اینکه امکان تخمین دقیق تعداد یوزپلنگ ایرانی قابل انجام نیست، افزود: آمارهای قبلی نشان می‌داد که 100 تا 120 یوز داشته‌ایم اما این میزان در حال حاضر حداقل 50 قلاده برآورد شده است.
به گزارش ایسنا، مهندس هومن جوکار در نشست بررسی وضعیت جمعیتی یوزپلنگ ایرانی در این رابطه افزود: ما ایستگاه‌ها ثابتی را در نظر گرفته‌ایم که به مدت سه سال یوزپلنگ ایرانی را زیر نظر دارد و پس از گذشت این دوره یک برآورد سه ساله از یوزپلنگ ایرانی خواهیم داشت.
وی با بیان اینکه تخمین جمعیت یوزپلنگ جز با دوربین‌های تله‌ای اماکن‌پذیر نیست افزود: به همین منظور تعدادی از این دوربین‌ها را به کشور وارد کرده و تعدادی نیز در راه است علاوه بر آن یکی از بهترین شیوه‌ها برای مطالعه حیات وحش استفاده از گردنبندهای GPS دار است که با استفاده از آن علاوه بر یافتن قلمروی حیوان، جابجایی‌های آنها را نیز پیگیری می‌کردیم که متاسفانه استفاده از این گردنبندها و ادامه این طرح به دلایلی متوقف شد.
وی با اشاره به پایان پروژه بین‌المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی تا آخر امسال اظهار کرد: تا مارس 2013 این طرح باید به اتمام رسیده و متوقف شود اما با توجه به اینکه این پروژه به خوبی پیش نرفته بود، توانستیم با وجود مشکلات فراوان این پروژه را تا سال 2015 تمدید کنیم.
به گفته وی برنامه عمران ملل متحد که طرف قرارداد این پروژه است تا زمانی این طرح را حمایت می‌کند که دولت بتواند به صورت ملی از یوز ایرانی حمایت کند و تمدید قراردادها با این سازمان بسیار مشکل است.
جوکار ادامه داد: این پروژه نیز مانند دیگر طرح‌ها در برخی زمینه‌ها موفق و در برخی ناموفق عمل کرده است اما به طور کلی می‌توان گفت که اگر این پروژه نبود چیزی به نام یوزپلنگ ایرانی وجود نداشت.
مدیر پروژه حفاظت از یوز ایرانی گفت: از دو هفته پیش به صورت شبانه‌روزی به دنبال جایگزینی جاده جدیدی به جای جاده‌ای هستیم که قرار است از وسط منطقه حفاظت شده یوزپلنگ ایرانی در بافق رد می‌شود.
وی ادامه داد: برخی مسئولان منطقه‌ای با وجود یک جاده آسفالت با استفاده از حربه‌هایی مانند تشویق مردم ساده دل روستا به دنبال احداث جاده جدید هستند که این کار نشان از زیاده طلبی آنها دارد.
جوکار با بیان اینکه به دنبال ساخت جاده جدیدی در خارج از منطقه حفاظت شده هستیم افزود: با کمک 100 نفر از مردم و معتمدین منطقه، مسوولان استانی و اعضای دانشگاه به دنبال ایجاد جاده دیگری هستیم اما برای ساخت این جاده نیز با یک سازمان دولتی درگیر شدیم.
مدیر پروژه حفاظت از یوز ایرانی افزود: به همین دلیل قرار شد از گوشه‌های منطقه حفاظت شده قسمتی را به عنوان میانبر به این جاده اضافه کنیم تا این جاده علاوه بر رفع مشکل این دستگاه دولتی برای زیستگاه یوز نیز مشکلی ایجاد نکند.
جوکار با بیان اینکه وجود محیط بانان مهم ترین کار برای حفاظت یوز پلنگ ایرانی است، افزود: به همین منظور تعدادی محیط بان اضافه شد که علاوه بر حفاظت و گشت زنی در منطقه بانک اطلاعاتی جامعی از یوزپلنگ‌ها تهیه کرده‌اند.
به گفته وی به دلیل کمبود بودجه و مشکلات اقتصادی محیط بانان، نمی‌توانیم بسیاری از این افراد را در استخدام داشته باشیم اما با پیگیری‌هایی که انجام شد تعدادی از این محیط بانان از حالت قراردادی خارج و کارمندان رسمی دولت شده‌اند.
به گزارش ایسنا، مهندس علیرضا جواربچیان یکی از مدیران سابق پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی نیز در این نشست مدعی شد: سازمان محیط زیست نشان داده نه تنها توانایی نگهداری و حفظ یوزپلنگ ایرانی بلکه توانایی نگهداری هیچ گونه دیگر حیوانی را ندارد و اگر تا کنون این پروژه پیش رفته به این دلیل بوده که افرد به صورت داوطلبانه و مانند یک بخش خصوصی بر روی آن کار کرده‌اند.
وی با بیان اینکه تعداد یوزپلنگان ایرانی رو به کاهش است افزود: طی 14-15 سال گذشته روند رو به کاهشی نداشتیم و اگر به تعداد یوزپلنگ‌ها اضافه نمی‌شد، کاهش هم نداشتیم اما آخرین گزارشات نشان می‌دهد در چند سال اخیر تعداد یوزپلنگ ایرانی به شدت رو به کاهش بوده و سازمان محیط زیست نسبت به آن بی‌توجه است.
جورابچیان با بیان اینکه پروژه یوز از آغاز تا کنون با مشکلات مالی رو به رو بوده است، افزود:این پروژه از سال 80 که آغاز شده تا کنون تنها یک میلیون دلار بودجه داشته است و این در صورتی است که در خود سازمان برخی پروژه‌ها سالی یک میلیون دلار بودجه دارند.
وی همچنین در خصوص وجود حداقل 50 قلاده یوزپلنگ در ایران اظهار کرد: این نتیجه علمی نبوده و در حد بحث و گمان است علاوه بر آن تصاویری که از مناطق گرفته شده نشان می‌دهد تعداد یوزپلنگ‌های آسیایی بسیار کمتر از 50 قلاده است.
مدیر سابق پروژه حفاظت از یوزپلنگ ایرانی با بیان اینکه این پروژه به هیچ وجه محدود به جمع‌آوری داده نیست افزود: آنچه که در این طرح مهم است کار اجرایی بوده و نتایج کاربردی بسیاری داشته است که از میان آنها می‌توان به 2.5 برابر شدن تعداد محیط بانان و چهار برابر خودروهای حفاظتی درون زیستگاه‌ها اشاره کرد. هم چنین تعداد پاسگاه‌های درون زیستگاه‌ها پنج برابر شده است.
جورابچیان پروژه حفاظت از یوزپلنگ ایرانی را عاملی برای شناسایی این گونه در تمام جهان دانست و گفت: تا دهه 60 و 70 هیچ کس در دنیا یوزپلنگ ایرانی را نمی‌شناخت و همه اطلاعات در مورد یوزپلنگ مربوط به یوز آفریقایی بود اما اکنون داده‌های ما دنیا را تکان داده است.
به گزارش ایسنا مهندس هوشنگ ضیائی یکی دیگر از مدیران سابق پروژه حفاظت از یوزپلنگ ایرانی که در این نشست حضور داشت گفت: سگ‌های گله با دنبال کردن یوز پس از آنکه حیوان را خسته کردند آنرا می‌کشند که این مساله مهمترین دلیل از بین رفتن این گونه است.
وی ادامه داد: همچنین بسیاری از مردم به اسلحه مجهز شده و با دیدن هر حیوانی آن را فورا با تیر می‌زنند که باعث کاهش تعداد یوزپلنگ‌های ایرانی شده است.
ضیایی با اشاره به افزایش دام‌ها به عنوان عامل دیگر از بین رفتن یوزپلنگ ایرانی افزود:ازبین رفتن زیستگاه‌های این حیوانات و کمبود غذا باعث افزایش مرگ و میر آنها شده است.
به گفته وی تا سال 59 بیشتر مناطق ایران زیستگاه این حیوان کمیاب بود اما متاسفانه تعداد زیستگاه‌های این حیوان بسیار کاهش یافته است.
مدیر سابق پروژه حفاظت از یوزپلنگ ایرانی با ابراز مخالف در مورد لقاح مصنوعی یوزپلنگ ایرانی اظهار کرد: این کار باعث می‌شود دولتمردان ما با بیان اینکه تعدادی یوز در مناطق مخصوص وجود دارد از وجود این حیوانات در زیستگاه‌های طبیعی غفلت کرده و آنها را رها کنند.
وی ادامه داد: همچنین این کار به صورت علمی نیز عملی نیست زیرا حیوان باید تا دو سالگی با مادرش زندگی کند تا اصول زندگی و شکار را بیاموزد که با پرورش حیوانات با لقاح مصنوعی این کار ممکن نبوده و تا کنون در هیچ جای دنیا نیز جواب نداده است.
