سرویس تاریخ «انتخاب»: پیمان سنتو نام اختصاری سازمان پیمان مرکزی و یکی از اتحادیه‌های نظامی منطقه‌ای به شمار می‌آمد که در دهه ۱۳۳۰ خورشیدی با هدف دفاع از منافع غرب در برابر نفوذ کمونیسم شکل گرفت و به دلیل جایگاه مرکزی و محوری ایران در این پیمان، مسوولیت اصلی دفاع از منافع غرب در منطقه و در چارچوب سنتو بر عهده ایران قرار گرفت. خستین بار نوری سعید نخست‌وزیر عراق در اوایل فوریهٔ ۱۹۵۵ (بهمن ۱۳۳۳) از تشکیل اتحادیه‌ای مرکب از آمریکا، انگلستان، ترکیه، پاکستان، ایران و عراق خبر داد که دولت ایران نه آن را تأیید و نه تکذیب کرد. به دلیل نقش آمریکا در این بین به محض خروج ایران از سنتو در پنجم فروردین ۱۳۵۸ خورشیدی این پیمان فرو پاشید.
