جهان ما گستره‌ای بی پایان و مملو از شگفتی‌هایی است که منتظر کشف شدن هستند. از اعماق اسرارآمیز فضا گرفته تا عملکرد پیچیده ذرات زیراتمی، هر گوشه‌ای از کیهان شگفتی‌های غیرمنتظره‌ای را در خود جای داده است. جهان پیوسته درک ما را به چالش می‌کشد و درهایی را به روی سرزمین‌های ناشناخته می‌گشاید.
۱. زمین بیضی ناهمواری است
باآنکه زمین ممکن است از فضا گرد به نظر برسد، اما در واقع بیشتر شبیه یک بیضی است. اما نه یک بیضی خیلی صاف و منظم. به دلیل نیروی گریز از مرکز ناشی از چرخش ثابت، قطر این سیاره در خط استوا بزرگتر است. کوه هایی که ارتفاعشان به بیش از ۹,۱۰۰ متر می‌رسد و گودال های اقیانوسی با عمق بیش از ۱۰,۰۰۰ متر، شکل آن را ناصاف‌تر می‌کنند. حتی سطح دریا به دلیل تغییرات جزئی در گرانش زمین یکنواخت نیست.
علاوه بر این، شکل زمین همیشه در حال تغییر است. جزر و مد روزانه، حرکات آهسته صفحات تکتونیکی، و برگشت پوسته پس از ذوب شدن یخ به این تغییر کمک می‌کند. گاهی شکل سیاره ما طی رویدادهایی مانند زلزله، فوران های آتشفشانی یا برخورد شهاب سنگ دچار تغییرات سریع و شدید می‌شود.
۲. ناپدید شدن های عجیب و غریب در مثلث برمودا حقیقت دارد
بین سال های ۱۹۴۵ تا ۱۹۶۵ حدود پنج هواپیما در مثلث برمودا سقوط کردند و از سال ۱۸۰۰ تا ۱۹۶۳، ۱۰ کشتی در این ناحیه غرق یا ناپدید شدند. برخی منابع حتی حوادث بیشتری را ذکر می‌کنند.
این منطقه به طوفان‌های ناگهانی و بسیار شدید خود که ظاهر و به سرعت ناپدید می‌شوند مشهور است.
همچنین در این ناحیه قطب نما به‌طرز عجیبی کار می‌کند! در مثلث برمودا (یکی از تنها دو نقطه روی زمین) قطب نما به جای شمال مغناطیسی به شمال واقعی اشاره می‌کند. درنتیجه اگر ملوانان و خلبانان خود را با این شرایط وفق ندهند، ممکن است در مسیر اشتباه قرار بگیرند.
۳. ناسا یک سیاره آبی واقعی پیدا کرد
تلسکوپ فضایی هابل دریافت که سیاره HD 189733b به رنگ آبی تیره است، اما نه به خاطر اقیانوس‌ها. رنگ آبی ناشی از جو بسیار داغ (نزدیک به ۱۱۰۰ درجه سانتیگراد) است که در آن ذرات خاصی ذوب می‌شوند و قطرات باران شیشه‌ای را تشکیل میدهند که نور آبی بیشتری را نسبت به نور قرمز پراکنده می‌کنند.
این سیاره که در سال ۲۰۰۵ کشف شد، بسیار نزدیک به ستاره مادر خود است و تنها ۴.۶ میلیون کیلومتر از آن فاصله دارد.
۴. خورشید دومی وجود داشته است
برخی از دانشمندان معتقدند که خورشید ممکن است در ابتدا بخشی از یک جفت ستاره بوده باشد، نه فقط یک ستاره. به گفته آنها، بسیاری از ستارگان مانند خورشید با یک همراه متولد می‌شوند. ستارگان از ابرهایی از غبار و گاز در فضا به وجود می‌آیند و معمولاً قبل از پخش شدن، به صورت گروهی با هم فرمی تشکیل میدهند.
بنابراین، این خورشید دوم اکنون کجاست؟ می‌تواند در هر نقطه ای از کهکشان راه شیری باشد. به گفته دانشمندان، سایر ستارگان در گروهی که خورشید در آن متولد شده ممکن است از طریق گرانش خود، همدمشان را از خود دور کرده باشند.
۵. صحرای بزرگ آفریقا سبز بود
یک مطالعه پیشگامانه اطلاعات جدیدی را در مورد زمان‌هایی به دست داده که شمال آفریقا در ۸۰۰,۰۰۰ سال گذشته مرطوب‌تر بوده و باعث می‌شده گاهی سبز باشد. این مطالعه نشان داد که این دوره های مرطوب به دلیل تغییرات در نحوه حرکت زمین به دور خورشید اتفاق می‌افتاد و در طول دوره یخبندان چندان اتفاق نیفتاده است.
تبدیل شدن صحرای بزرگ آفریقا به چمن‌زار و جنگل‌ها یکی از جالب‌ترین تغییرات در محیط زیست جهان است.
۶. ماه هر سال از زمین دورتر می‌شود
ماه قبلاً به زمین بسیار نزدیکتر بود، تقریباً ۱۰ برابر نزدیکتر از آنچه اکنون است، که باعث می‌شد در آسمان شب ۱۰ برابر بزرگتر به نظر برسد. بر اساس شبیه‌سازی‌های کامپیوتری، ممکن است از این هم نزدیکتر بوده باشد؛ چیزی حدود ۱۲ تا ۱۹ برابر.
به دلیل انتقال انرژی ناشی از چرخش زمین و برآمدگی های جزر و مدی، ماه هر سال حدود ۳.۷۸ سانتی متر دورتر می‌شود. این میزان تقریباً معادل رشد ناخن‌های شماست.
۷. صدای خورشید بلند است
دانشمندان پس از محاسبات خود به این نتیجه رسیدند که خورشید از نظر تئوری صدایی در حدود ۱۰۰ دسی بل تولید می‌کند که تقریباً به اندازه ایستادن کنار یک بلندگو در کنسرت است. با توجه به اینکه خورشید در فاصله ۱۵۰ میلیون کیلومتری از ما قرار دارد، این مقدار بسیار چشمگیر است.
در این رابطه این‌طور توضیح داده شده که امواج صوتی به قدری عمیق هستند که معمولاً فرکانس‌هایشان بسیار کمتر از چیزی است که با گوش انسان تشخیص داده شود. همچنین یک صوت واحد نیست، بلکه یک الگوی بسیار پیچیده از امواج صوتی است که تا حدودی شبیه زنگ است.
۸. قاره ها زمانی با نام «رودینیا» شناخته می‌شدند
احتمالاً در مورد «پانگه آ» می‌دانید، اما آیا نام «رودینیا» را شنیده‌اید؟ حدود ۸۰۰ میلیون سال پیش، صفحات تکتونیکی زمین در کنار هم جمع شدند و تمام قاره ها را در ابرقاره ای به نام رودینیا به هم وصل کردند. در گذر زمان این ابرقاره از هم پاشید و دوباره به هم پیوست که به ایجاد کوه های آپالاچی و اورال منجر شد.
منبع: روزیاتو
