روزنامه اینترنتی فراز: خداداد افشاریان، روز گذشته در برنامه «فوتبال برتر» شبکه سه در پاسخ به پرسش‌هایی در مورد مشکلات واردات سیستم VAR به کشور گفت: «در بازی‌های لیگ برتر، حلقه گمشده ما VAR است. شرکت‌ها می‌گویند پول ما را نمی‌پذیرند. اینطور هم نیست که بتوانیم تحریم را دور بزنیم. همه چیز روی میز است. شرکت‌ها عملا از کسی که باید بترسند، می‌ترسند. مجبوریم خودمان را با فیفا یا وزیر امور خارجه این کشور و آن کشور درگیر کنیم».
افشاریان، در مورد سیستم‌های VAR در استادیوم‌های اصفهان و تهران گفت: «سیستمی که در اصفهان است، آمریکایی است و می‌آیند آن را می‌برند. اما VAR آزادی را نگه می‌داریم».
او ضمن بیان اینکه هرجایی اگر در ماجرای خرید VAR عقب‌گردی صورت گرفته، تقصیر مسوولان فوتبالی نبوده و هیچ شرکتی وجود ندارد که مشکلات تحریم را با آن نداشته باشیم، گفت: «برای مثال، با شرکت EVS قرارداد بسته‌ایم و الان در مرحله دوم هستیم. حالا که می‌خواهیم پول را پرداخت کنیم، یک‌دفعه طفره می‌روند. می‌گوید نمی‌توانم گردش مالی ایران را ببینم»
این صحبت‌ها، گذشته‌ی نه چندان دوری را در خاطر زنده می‌کند. روزهای پس از یک توافق تاریخی بین ایران و کشورهای غربی که در نهایت، به برچیده شدن تدریجی تحریم‌های هسته‌ای منجر شد. رویدادی که یکی از چشم‌گیرترین گشایش‌های اقتصادی کشور را با خود به ارمغان آورد. عمر این فرایند اما کمتر از یک‌سال بود. ریاست «دونالد ترامپ» بر کاخ سفید، اصابت تیر آخر به توافق برجام بود. توافقی که از دید ریسس جمهوری وقت ایالات متحده، بدترین توافق ممکن بود
با خروج یک‌طرفه آمریکا از برجام، تحریم‌های ظالمانه علیه ایران از سر گفته شد. شرکت‌های خارجی، از غرب تا شرق، دیگر حاضر به انجام معاملات اقتصادی با ایران نبودند. امکان تراکنش‌های مالی برای انجام معاملات تجاری با کمپانی‌های بین‌المللی دیگر از بین رفته بود و هرگونه مرواده بانکی با ایران، مصداق خروج علیه ابرقدرت بی‌رقیب در دنیای تک‌قطبی آن روزها بود و نتیجه‌ای جز اعمال سختگیرانه‌ترین محدودیت‌ها نداشت
در همان روزها، تفکر مقاومتی و اقتصاد مقاومتی در ایران، بین نیروهای افراطی سیاسی جان گرفت. تفکری که میوه‌ی ایدئولوژی آمریکاستیزی بود و تحریم‌ها را «نعمت» قلمداد می‌کرد. در همان حین، «حسن روحانی»، رییس جمهوری وقت، علاوه بر اعتراض به خروج غیرقانونی آمریکا از برجام، همچنان بر لزوم احیای روند مذاکرات به منظور پایان دادن به «تحریم‌های ظالمانه» تاکید می‌کرد. روحانی در سخنرانی دهمین دوره جایزه ملی محیط زیست، ضمن بیان اینکه تحریم‌ها مشکلات کشور را قدم‌به‌قدم بیشتر و بیشتر کرد، گفت: «وقتی ما می‌گوییم تحریم ظالمانه از بین برود، بعضی‌ها چشم‌هاشان زیاد نچرخد. تحریم ظالمانه باید از بین برود تا سرمایه بیاید، تا مساله محیط زیست، اشتغال جوان‌‌ها، صنعت و آب خوردن مردم حل شود. آن‌هایی که تحریم را بر ما تحمیل کردند، ظلم بزرگی بر این ملت کردند اما عده‌ای بودند که اولش نمی‌دانستند این‌ها یعنی چه!»
این سخنان، واکنش تند نیروهای افراطی تحریم‌پرست را برانگیخت. حالا که چند سال از آن روز گذشته، می‌بینیم که تحریم‌های ظالمانه نه تنها بر آب خوردن مردم، بلکه بر بحث‌های استادیومی و حتی حرفه‌ای فوتبال ایران نیز تاثیر گذاشته‌اند. تا جایی که مرواده مالی با شرکت‌های نسبتا کوچک صوتی و تصویری نیز برای تامین سیستم VAR در استادیوم‌های کشور نیز به چالشی بزرگ بدل شده است.
