نمایش شیوهٔ زندگی انسان در آینده یکی از مهمترین جذابیت‌های فیلم‌های علمیتخیلی است.
با گذشت زمان وقتی فیلم‌هایی با موضوع آینده تبدیل به زمان حال ما می‌شوند می‌توانیم ببینیم که آنها آینده را چگونه پیش‌بینی کرده بوده‌اند. شگفت آنکه بعضی از آنها درست حدس زده بوده‌اند اما بعضی دیگر حدس‌شان چندان درست از آب در‌نیامده است. در اینجا به چهار فیلم که پیش‌بینی‌های آنها از آینده درست از آب در‌نیامده است، می‌پردازیم.
بازگشت به آینده قسمت دوم (۱۹۸۹)
در قسمت دوم فیلم بازگشت به آینده، قهرمان نوجوان فیلم مارتی مک‌فلای (مایکل جی فاکس) ازسال ۱۹۸۵ ناگهان به سال ۲۰۱۵ سفر می‌کند و بنا‌بر پیش‌بینی‌های باب گیل، نویسنده فیلمنامه، ربات‌ها پمپ‌بنزین‌ها را اداره می‌کنند و دستگاه‌های اتوماتیکی برای گرداندن سگ‌ها ساخته شده است. دستگاه‌های فکس پیشرفته به صندوق‌های پست وصل شده‌اند که البته روش پیچیده‌تری نسبت به ارسال ای‌میل امروزی است.
آنچه در این فیلم تماشاگران نوجوانی را که در سال ۱۹۸۹ به تماشای آن می‌نشستند به هیجان می‌آورد و حتی باعث غبطه خوردن آنها می‌شد اسکیت‌بورد پرنده قهرمان فیلم بود. اسکیت‌بورد‌هایی بدون چرخ که چند سانتی‌متر بالاتر از سطح زمین پرواز می‌کردند و در بیشتر صحنه‌های تعقیب‌و‌گریز فیلم حضور چشمگیر داشتند و همه دوست داشتند یکی از آنها داشته باشند.
متأسفانه حتی امروزه هم چنین اسکیت‌بورد‌های پرنده‌ای رؤیایی دور از دسترس به‌نظر می‌رسد. تلاش‌هایی برای ساختن نمونه واقعی آن انجام شده است اما چنین طرح‌هایی بیشتر اوقات بر مبنای نیروی الکترومغناطیس بوده و فقط بر سطوح ویژه‌ای کاربرد داشته است.
تا اطلاع ثانوی ناچار باید با اسکیت‌بورد‌های معمولی سر کنیم.
کلاه جدید، مهمانداران سفینه فضایی در فیلم ۲۰۰۱: ادیسه فضایی به کارگردانی استنلی کوبریک محصول سال ۱۹۶۸
۲۰۰۱:ادیسه فضایی (۱۹۶۸)
استنلی کوبریک، کارگردان نامدار سینما فیلم علمی-تخیلی ۲۰۰۱:ادیسه فضایی را در سال ۱۹۶۸ ساخت. او در ساخت این فیلم برای تصویر کردن جهان در ۳۰ سال آینده همکاری نزدیکی با نویسندهٔ این رمان، آرتور چارلز کلارک داشت. بسیاری از پیش‌بینی‌های آنها درباره آینده به‌طور شگفت‌آوری درست از آب‌درآمده است از جمله صفحه‌نمایش‌های تخت، ابزار‌های شناسایی و تشخیص هویت بیومتریک و تصویری، کامپیوتر‌های تبلت و تماس تصویری و کامپیوتر‌هایی که می‌توانند با ما حرف بزنند.
اما برخی از پیش‌بینی‌های این فیلم علمی تخیلی درست در‌نیامده است. در این فیلم دکتر هیوود فلوید (با بازی ویلیام سیلوستر) از زمین به پایگاه فضایی عظیم و گردانی سفر می‌کند که داخل آن به‌طرز مشکوکی شبیه کابین هواپیماست.
در این پرواز چند گردشگر فضایی هم حضور دارند، اولین آنها دنیس تیتو بود که در سال ۲۰۰۱ به ایستگاه فضایی بین‌المللی سفر کرد. ایده سفر گردشگری به فضا که مهماندارانی با کلاه‌های حباب‌مانند در طول پرواز از مسافران پذیرایی کنند هنوز هم پیش‌گویانه و آینده‌نگرانه است.
مرد دویست‌ساله (۱۹۹۹) با نقش‌آفرینی رابین ویلیامز در نقش رباتی با کمابیش همه خصوصیات انسانی
مرد دویست‌ساله (۱۹۹۹)
این فیلم علمیتخیلی با نقش‌آفرینی رابین‌ویلیامز در سال ۲۰۰۵ ساخته شد. ویلیامز در این مجموعه تلویزیونی نقش اندرو، رباتی را بازی می‌کند که بخشی از زندگی خانواده مارتین می‌شود. این خانواده روز‌به‌روز وابستگی و علاقه بیشتری به این وسیله دوست‌داشتنی خانگی پیدا می‌کنند.
اندرو مهارت‌های فراوانی داشت از‌جمله مهارت در بازی شطرنج، نجاری و نواختن پیانو و هر‌چند اکنون ربات‌هایی ساخته شده‌اند که بتوانند این کارها را انجام دهند اما هنوز رباتی ساخته نشده است که بتواند همه این کارها را با هم انجام دهد. به‌علاوه هنوز انسان نتوانسته است رباتی بسازد که به اندازه اندرو هوشیار و باشعور باشد. برای مثال او می‌تواند عاشق شود و در نهایت در فیلم «کنگرهٔ جهانی» او را به عنوان انسان می‌پذیرد.
ربات‌های انسان‌مانند و هوشمند حضور مؤثری در بسیاری از فیلم‌ها دارند، از متروپولیس (۱۹۲۷)، شاهکار علمی تخیلی فریتز لانگ تا بلید رانر (۱۹۸۲)، فیلمی از ریدلی اسکات.
اما فارغ از جذابیت یا هراس‌انگیزی موضوع ساخت رباتی درست مثل انسان هنوز ماجرایی است که به آینده تعلق دارد.
بلید رانر (۱۹۸۲)
فیلم علمیتخیلی بلید رانر به کارگردانی ریدلی اسکات در سال ۲۰۱۹ در لس‌آنجلس ساخته شد. در این فیلم هریسون فورد در نقش کارآگاهی بازی می‌کند که در تعقیب ربات‌هاست (که در فیلم رپلیکنت‌ها یا همتایان نامیده می‌شوند) و یاغی و سرکش شده‌اند.
شهر لس‌انجلسی که ریدلی اسکات در این فیلم ارائه می‌کند یکی از پر‌ریزه‌کاری‌ترین تصویر‌ها از آینده شناخته شده است. بسیاری از آنچه او در این فیلم نشان داده است امروز جزئی از زندگی روزمره ما شده است. ابزار‌هایی که با فرمان‌های صوتی فعال می‌شوند و بیلبورد‌های تبلیغاتی که تصویر گردان دارند و عوض می‌شوند و تماس تصویری ویدئویی امروزه دیگر تخیلی نیستند و تبدیل به واقعیت‌های علمی شده‌اند.
یکی از مشهور‌ترین تصورات و فناوری‌های مطرح شده در فیلم بلید رانر ماشین‌های پرنده بوده است (که در فیلم اسپینر نامیده می‌شود) که در میان دود انبوهی که از اگزوز آن بیرون می‌آمد به‌طور عمودی به پرواز در‌می‌آمد.
در واقعیت هنوز ماشین پرنده نداریم. در این زمینه به پیشرفت‌هایی دست پیدا کرده‌ایم. نمونه‌های فراوانی در مراحل مختلف پژوهش و تحقیق برای تولید هستند از جمله شرکت ایر‌کار (AirCar) که در سال ۲۰۲۱ با اتومبیل پرنده خود توانست ۳۵ دقیقه پرواز کند.
شاید بتوان گفت این پیشگویی فیلم بلید رانر هم شاید تا حدود یک دهه دیگر به واقعیت تبدیل شود.
منبع: بی بی سی
