بی بی سی: امرالله صالح، معاون نخست رئیس جمهوری پیشین افغانستان به مطالب نشر شده در کتاب خاطرات مایک پومپئو، وزیر خارجه پیشین آمریکا زیر نام «یک ذره هم کوتاه نیا: مبارزه برای آمریکایی که دوست دارم» واکنش نشان داده و در یک رشته توییت نوشته که «دولت جمهوری اسلامی افغانستان مانع صلح نبود. کتاب پومپئو پر از دروغ است.»
در کتاب آقای پومپئو که دیروز منتشر شد، آمده است که محمد اشرف غنی، رئیس جمهوری پیشین افغانستان «تلاش گسترده‌ای را برای تضعیف مذاکرات صلح آمریکا و طالبان انجام داد.»
آقای صالح گفته است که با اشرف غنی پس از اگست ۲۰۲۱ ارتباط ندارد «اما برملا سازی دروغ و دسیسه‌های غربی‌ها و بخصوص آمریکایی‌ها در قبال مردم ما معنای دفاع از کدام شخص نیست. در آخرین مکالمه‌ای که من حاضر بودم بلینکن (وزیر خارجه کنونی آمریکا) گفت قانون اساسی شما دیگر مفهومی ندارد، غیر متعارف فکر کنید.»
در بخشی از این خاطرات آقای پومپئو آقای غنی را «کلاهبردار تمام عیار» معرفی کرده که «زندگی آمریکایی‌ها را تلف کرده بود» و تنها مایل بود در قدرت بماند.
آقای صالح دراین باره نوشته که «رئیس جمهور غنی بارها گفت که حاضر است انتخابات زودهنگام مطابق به زمان‌بندی سازمان ملل برگزار شود و در انتقال قدرت از ارزش‌ها حراست شود. اما طالبان انتخابات را به مثابه نابودی خود تلقی می‌کردند و می‌کنند.»
آقای پومپئو در کتابش نوشته که آقای غنی با سرعت گرفتن مذاکرات صلح «همیشه یک مشکل بود». او قبلا هم مدعی شده بود آقای غنی مخالف مذاکرات صلح با طالبان بود، به دلیل اینکه مدعی بود در انتخابات برنده شده بود، «در حالی که انتخابات را دزدیده بود، او در دزدی رای از رقیب‌اش [عبدالله عبدالله] ماهرتر بود.»
آقای صالح نوشته که «برای آمریکا ارزش‌ها بی‌ارزش شده بود و آنها شتاب داشتند که در تعامل پنهانی با پاکستان و آشکار با طالبان روی همه شعارها و ارزش‌ها پا بگذارند و برای جنگ‌های بزرگ و آینده آماده شوند، فروگذاری افغانستان به کام راولپندی (شهری که مرکز ارتش پاکستان در آن است) و طالب فکتور نو در سیاست شان بود.»
او درباره کتاب پومپئو نوشته است که حالا بخاطر «تحریف اذهان ابر دروغ می‌گویند. ابرقدرت که دروغ گفت ابر دروغ می‌باشد. انتخابات و حفظ ارزش‌ها قیمت داشت و حاضر نبودند این قیمت را بپردازند. من در ارتباط به پالیسی‌شان گفتنی ندارم اما نباید ملت ما را بی‌ارزش و هیچ جلوه دهند. بزرگترین اشتباه رئیس جمهور غنی اعتمادش به غرب بود.»
در مهر سال ۱۳۹۳ دولت افغانستان دو موافقتنامه مهم امنیتی را با سفیر آمریکا در کابل و نماینده ویژه ناتو در افغانستان امضا کرد. سندی که روند حضور نظامیان ناتو و آمریکا را پس از سال ۲۰۱۴ در افغانستان مشخص می‌کرد. سندی که واکنش‌های زیاد را در کشورهای همسایه افغانستان بر انگیخت و حتی پارلمان افغانستان، ابوالفضل ظهره‌وند، سفیر ایران در کابل را متهم کرد که در دیدار با فضل الهادی مسلمیار، رئیس مجلس سنا، از او خواسته است که این مجلس موافقتنامه همکاری میان افغانستان و آمریکا را تصویب نکند.
آقای صالح نوشته که «افغانستان بخاطر اعتماد به غرب قیمت خیلی بلند در روابط اش با منطقه پرداخت. راه حل نباید آوردن یک گروه متحجر و جهل پرور می‌بود. طالب اکنون مایه ننگ و خجلت به همه شده است و آمریکا برای شستن این رو سیاهی متهم‌های خیالی می‌سازد و افغانستان را به تمسخر می‌گیرد.»
او مدعی شده است که در دوران مذاکرات صلح افغانستان پاکستانی‌ها و قطری‌ها «وعده سپرده بودند که جهالت طالب کاهش یافته است. این وعده دروغ ثابت شد.»
طالبان بعد از به قدرت رسیدن دوباره، دختران و زنان را از آموزش محروم کردند و حتی به زنان اجازه کار در نهادهای داخلی و خارجی را نداد.
