فارن پالیسی نوشت: اریک زمور با ترکیبی از نوستالژی و تحریکات شدید، نامزدی خود را برای تبدیل شدن به بیست و ششمین رئیس جمهور فرانسه آغاز کرد. این گوینده ی بدنام و جنگجو در تاریخ 30 نوامبر در یک ویدیوی آنلاین ظاهر شد و فراخوان ژنرال شارل دوگل را که در ژوئن 1940 برای دعوت از هوادارانش منتشر شد، تکرار کرد.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: دوگل خواستار مقاومت در برابر اشغالگران نازی در طول جنگ جهانی دوم بود، در حالی که زمور گفت که می‌خواهد فرانسه را از دهه‌ها مهاجرت و لیبرالیسم نجات دهد. او مانند دوگل روی میکروفون خم شد و سعی کرد در شرایطی که جمهوری در حال زوال فرانسه گرفتار بی‌نظمی خشونت‌آمیز است، مانند یک دولتمرد اسطوره ای جلوه گر شود.
او در این ویدیو هیچ اشاره ای به تهدید ادعایی اش علیه نظم عمومی که قبلاً مطرح کرده بود، نکرد. زمور در ماه نوامبر در مورد کودکان مهاجر بدون همراه گفت: آنها دزد، قاتل و متجاوز جنسی هستند و ما باید آنها را به کشورهایشان برگردانیم. اریک به خاطر این اظهارات و تحریک نفرت نژادی محاکمه شد و انتظار می رود حکمش در ژانویه صادر شود.
زمور این نظرات را در کانال تلویزیونی CNews بیان کرد، جایی که او به عنوان یک مفسر تمام وقت در امور جاری هر روز عصر در آن برنامه دارد. او پیش از این دو بار به اتهام تحریک نفرت نژادی و مذهبی محکوم شده است. در واقع، گسترش ایده گناه جمعی سنگ بنای گفتمان زهرآگین زمور است.
او مدعی است که فرانسه توسط مهاجران سیاه پوست از کشورهای مسلمان به قهقرا رفته است، با این حال ریشه های خود را در خانواده ای بربر در الجزایر با اکثریت مسلمان جستجو می کند. زمور به عنوان یک یهودی شناخته می شود، اما احتمالاً نفرت‌انگیزترین فریب او نظریه نادرستش مبنی بر این موضوع است که رژیم ویشی فرانسه در دوران جنگ جهانی دوم با نازی‌ها برای انجام هولوکاست همکاری نکرده است. در عوض، او رئیس دولت ویشی، مارشال فیلیپ پتن را به عنوان فردی که از یهودیان فرانسوی محافظت کرده است، به تصویر می کشد.
این دروغ‌های بزرگ و تاریخی این واقعیت را تکذیب می‌کند که 75000 یهودی توسط مقامات فرانسوی جمع‌آوری و به اردوگاه‌های کار اجباری نازی فرستاده شدند. زمور به خاطر این اظهارات به دادگاه کشانده شد. وی برای جلوگیری از محکومیتش گفت: این موضوع در تخصص من نیست و در مورد آن مطالعه نکرده ام. زمور در آن پرونده در فوریه امسال تبرئه شد. با این وجود، کلمان بون، وزیر فرانسه در امور اروپا، در مورد اظهارات زمور گفت که ادعاهای او استفراغ زا است.
زمور تمام زندگی حرفه ای خود را مدیون حضور در برنامه های محبوب رادیو و تلویزیون است شناخته‌شده‌ترین کتاب او، خودکشی فرانسه، مطالعه‌ای درباره منفی‌گرایی فاجعه‌آمیز است که اغلب به سمت نیهیلیسم می‌رود و ادعا می‌کند که فرانسه از دهه 1960 در حال انحطاط نهایی بوده است، زیرا نتوانسته با موج‌های مهاجرانی که نمی‌توانند در جامعه ی فرانسه ادغام شوند، کنار بیاید. همچنین بیان می کند که این کشور به طور فاجعه آمیزی توسط اعتراضات دانشجویی و جنبش های اجتماعی معاصر، از جمله جنبش های آزادی جنسی، فمینیسم و حقوق همجنس گرایان آسیب دیده است. با این حال، صرف نظر از این مرگ ملی ادعا شده، زمور مصمم است کشور را اداره کند. او در اولین جلسه مبارزات انتخاباتی خود در 5 دسامبر در ویلپنت فرانسه سخنرانی کرد. زمور به شدت در سراسر فرانسه مبارزات انتخاباتی انجام داده است و در 5 دسامبر اولین تجمع بزرگ خود را در شمال پاریس برگزار کرد. او یک مرد کوتاه قد است که در بدو ورود مورد حمله فیزیکی قرار گرفت. یکی از حاضران قبل از اینکه محافظان امنیتی سر برسند، زمور را مورد ضرب و شتم قرار داد. مچ دست زمور به شدت آسیب دید و پزشک به او توصیه کرد که 9 روز مرخصی بگیرد. ضارب دستگیر و با اتهامات ضرب و شتم روبرو شد. پس از ورود فعالان ضد نژادپرستی به محل برگزاری تجمع، صحنه های وحشتناک خشونت به وقوع پیوست. ویدئوها نشان می‌دهد که اعضای انجمن SOS Racisme، از جمله یک زن جوان، پس از نمایش نوشته ی «نه به نژادپرستی»، بارها توسط هواداران زمور با مشت مورد حمله قرار گرفت. پنج نفر از اعضای گروه زخمی شدند که حال دو نفر وخیم است. در ماه‌های منتهی به اعلام نامزدی زمور، حمله به شخصیت وی بی امان ادامه داشته است. رسانه خبری مدیاپارت شواهد مفصلی از هشت زن ارائه کرد که او را به تجاوز جنسی متهم کرده اند.
از جمله ی این افراد می توان به اورورِ وان اوپستال، زن 31 ساله و نویسنده بلژیکی اشاره کرد که ادعا می کند زمور به او در سال 2019 تعرض کرده است. گائله لنفانت، یک مقام دولتی محلی 55 ساله نیز زمور را به آزار جنسی در اردوگاه تابستانی که توسط حزب سوسیالیست فرانسه در سال 2004 اداره می شد، متهم کرده است.
در همین حال، زمور در یک تلاش قانونی برای جلوگیری از افشای رابطه مخفیانه با سارا کنافوی 28 ساله، مدیر ستاد انتخاباتی اش شکست خورد.
اینکه چگونه زمور به چنین موقعیت خارق‌العاده‌ای دست یافت، منشأ بحث‌های بی‌پایانی است، اما هیچ شکی در اعتبار هولناک او وجود ندارد. فرانسه امروز به طور گسترده تقسیم شده است و با وجود اعتماد عمومی به سیاستمداران فزاینده فاسد و سیستم حزبی پراکنده در بدترین شرایط خود قرار دارد. نیکولا سارکوزی، رئیس‌جمهور محافظه‌کار سابق، در اوایل سال جاری دو بار محکوم شد و تنها به لطف سیستم استیناف به‌شدت کند فرانسه، توانسته است از زندان رفتن در امان بماند. فرانسوا فیون، نخست وزیر سارکوزی و یکی از نامزدهای اولیه انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در سال 2017 نیز به محکومیت زندانش معترض است. این حکم در پی رسوایی ای که در آن وی با تظاهر کردن به اینکه همسرش دستیار پارلمانی اوست، از مالیات دهندگان سرقت می کرد، صادر شد.
به عنوان یک نویسنده، زمور به خاطر مانور در زمینه ی جزئیات جنگ های فرهنگی از جمله نژاد، هویت و... که منبع دائمی شکاف در جامعه فرانسه به شمار می روند، به خوبی شناخته شده است. او این کار را که به شدت مسموم کننده است، در مقابل میلیون ها مخاطب در تلویزیون پربیننده انجام می دهد. واقعیت این است که نفرت پراکنی در فرانسه در حال انجام است و برخی رسانه ها خوشحال هستند که از زمور حمایت می کنند.
ماکرون در سال 2017 بر چنین افراط گرایی ای غلبه کرد و در انتخابات ریاست جمهوری آن سال پیروز شد و خود را به عنوان یک میانه رو که علاقه بیشتری به سیاست مالی نسبت به نفرت و تفرقه دارد، مطرح کرد. اما از آن زمان، ماکرون همچنین سعی کرده از طریق سیاست‌های ضد مسلمانان و سرکوب مهاجرت، جناح راست را راضی نگه دارد. با این حال، در مجموع، او همچنان سعی می‌کند به عنوان یک عمل‌گرا که می‌خواهد جناح‌های مخالف را آشتی دهد، شناخته شود.
در مقابل، زمور یک اخلالگر ضد نظام شبیه دونالد ترامپ است. طراحی جلد کتاب جدید زمور ما را به سمت این مقایسه سوق می دهد. زمور در مقابل پرچم ملی خود ژست می گیرد و ادعا می کند که با وجود دهه ها ناامیدی، می تواند به کشورش دوباره عظمت ببخشد. اظهارات او همچنین پر زرق و برق و به سبک ترامپ است. از سوی دیگر، او نیز مانند ترامپ، با اتهامات تجاوز جنسی به زنان مواجه شده اما از پاسخ دادن خودداری کرده است.
