روزنامه دولتی ایران نوشت: در حالی که در سال‌های اخیر روز به روز بر تنش میان روابط چین و امریکا افزوده می‌شود و چالش میان این دو ابرقدرت شدت یافته است، بیش از یک سال است که پست سفارت امریکا در چین خالی است و امریکا سفیری در چین ندارد.
بایدن در اگوست گذشته نیکولاس برنز را به عنوان سفیر جدید چین به سنا معرفی کرد و سنا نیز هفته گذشته با انتخاب او موافقت کرد. برنز قرار است تا آخر نوامبر در چین مستقر شود.
بسیاری از کارشناسان معتقدند که برنز شناخت عمیقی از چین ندارد، اما او بیش از دو دهه است که در محافل سیاست خارجی ایالات متحده فعال بوده است. مواضع برنز نسبت به چین بسیار به مواضع دولت بایدن نزدیک است و او معتقد است چین به عنوان یک ابرقدرت جهانی یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هایی است که ایالات متحده باید با آن روبه‌رو شود و ایالات متحده و متحدانش باید با قاطعیت چینی‌ها را محدود کنند.
برخی کارشناسان معتقدند برنز برای کشف فرصت‌ها در لحظه حساس و پیچیده کنونی در روابط چین و ایالات متحده، انگیزه کمی خواهد داشت و او بیشتر به دستورالعمل سیاست دولت بایدن در مورد چین پایبند خواهد بود. همچنان که برخی معتقدند که بایدن برنز را در راستای پیشبرد دستور کار ایالات متحده در مورد استراتژی هند و اقیانوسیه انتخاب کرده است.
در مورد ایران نیز باید گفت که برنز در سال‌های گذشته عنصر اثرگذاری در سیاست‌های امریکا نسبت به ایران بوده است. از وی به عنوان عنصر اصلی مذاکرات ایران و امریکا در برنامه هسته‌ای یاد می‌شود. وی به عنوان معاون وزیر امور خارجه دولت بوش برای متوقف کردن برنامه هسته‌ای ایران تلاش می‌کرد و همچنین او یکی از طرفداران قوی توافق منع اشاعه است.
برنز در قبولاندن توافق هسته‌ای ایران به دموکرات‌های مجلس نمایندگان در سال ۲۰۱۵ کمک کرد و از جمله کسانی است که معتقد است تشدید تحریم‌ها علیه ایران منجر به نشستن ایران در پای میز مذاکرات خواهد شد.
دیدگاه‌های برنز در حوزه ایران و سوابق اجرایی او در محدود کردن ایران و مسائل هسته‌ای می‌تواند این نگاه را بازتاب دهد که سفیر جدید امریکا در چین قرار است بر روابط ایران و چین بیش از پیش تمرکز کرده و مانع از توسعه این روابط شود.
تحرکات اخیر امریکا در رصد و محدود کردن فروش نفت ایران به چین به عنوان ابزاری برای منزوی کردن و تسلیم ساختن ایران در برابر خواسته‌های امریکا، اهمیت حضور یک فرد آگاه به ایران و تحریم‌های علیه ایران را در این جایگاه بیش از پیش نشان می‌دهد. با توجه به توافق بلندمدت امضا شده میان ایران و چین و نگاه دولت جدید به رابطه با چین به نظر می‌رسد که باید هوشمندانه‌تر این رابطه پیگیری شود و از عواملی که می‌تواند به این رابطه ایران و چین آسیب برساند پرهیز کرد.
