سرویس تاریخ «انتخاب»؛ منزل «لتیان» کنار رودخانه‌ی جاجرود است. صبح رفتیم حمام. بعد رخت پوشیده، سوار اسب اقبال شدیم. با امین‌الدوله، دبیرالملک [و] اعتمادالسلطنه صحبت‌کنان رفتیم. در فوج ۲ ناخوشی بود. قرار شد در لتیان بمانند.
خلاصه راه همه دره و بغله و تنگ بود، اما خوب راهی بود. سه فرسنگ سبک راه بود. رسیدیم به رودخانه‌ی جاجرود. لذت غریبی داد. اسبی آب دادیم. تیمورمیرزا هم آن‌جا بود. بعد قدری راندیم. علیُّ آمد در چادر قدری صحبت کردیم. صدای تفنگ ماشاءالله‌خان می‌آمد، سوال شد. گفتند برای هاجری گنجشک می‌زند، اما بی‌چاره هاجری این‌جا فوت شد. بسیار بسیار افسوس خوردیم. لا اله الا الله. بی‌چاره یازده روز ناخوشی کشید، دوباره نُکث [۱] کرده بود.
محمدعلی‌خان، تخم پنبه‌ی رنگ‌کرده آورده بود. حسین‌خان، محمدعلی‌خان [و] موچول‌خان بازی کردند. تخم آخری دست هرکس ماند دو تومان بدهم. تخم آخری دست موچول‌خان ماند.
باز هم لا اله الا الله. الحمدلله تعالی علی کل حا. شب شام خورده خوابیدم. نوش‌آفرین بله شد.
پی‌نوشت:
۱- نُکس کردن، بازگشتن مرض بعد از نقاهت. (دهخدا)
منبع: روزنامه خاطرات ناصرالدین‌شاه، از ربیع‌الاول ۱۲۸۳ تا جمادی‌الثانی ۱۲۸۴ به انضمام سفرنامه‌ی اول خراسان، تصحیح: مجید عبدامین، تهران: انتشارات دکتر محمود افشار، صص ۳۶۶ و ۳۶۷.
