انتشار مطالب رسانه های خارجی با هدف اطلاع رسانی از نوع نگاه و برداشت آنان از تحولات صورت می گیرد و به منزله تایید آن از سوی «انتخاب» نیست.
العرب، نزدیک به عربستان سعودی در مطلبی به قلم خطار أبودیاب نوشت: در چارچوب جنگ‌های انرژی و نفوذ، تنش در شرق دریای مدیترانه، بالا گرفته، چرا که درگیری بین ترکیه و یونان وارد نقطه عطف دقیقی شده که ممکن است به سمت یک مقابله محدود، سوق پیدا کند. همزمان، فرانسه از لیبی متوجه لبنان و عراق شده است و اروپایی‌ها تلاش می‌کنند موضع خود را در برابر گسترش حضور نظامی ترکیه متحد کنند.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: این مساله بدون شک یک معادله جدید قدرت را در صحنه پر تنش خاورمیانه ترسیم می‌کند. از این رو، واشنگتن تلاش می‌کند کمترین حد از همبستگی با ناتو را حفظ کند، تا روسیه پوتین از تحولات و سستی ائتلاف دولت‌های اروپایی و آمریکا، نهایت استفاده را نبرد.
در طول هفته‌های اخیر، منطقه شاهد تنش بین آنکارا و اتن بوده و این حوادث باعث نگرانی اروپایی‌ها شده است. افزون بر اینکه تنشی با قبرس و یک درگیری سرگشاده با لیبی وجود دارد که در تمام این درگیری‌ها ترکیه نیز حضور دارد. این در حالی است که موضع اروپایی‌ها در مورد ترکیه، یکسان نیست.
در شرایطی که تحولات جدید بر انزوای ترکیه‌ای افزوده است که هم پیمانی جز دولت الوفاق در طرابلس نیافته، نوعی هماهنگی و نزدیکی بین دولت‌های یونان، قبرس، اسرائیل و مصر، با حمایت فرانسه وجود دارد.
با اینکه اردوغان روی حمایت دونالد ترامپ حساب کرده بود، اما به اوج رسیدن تنش‌ها و نگرانی از وقوع درگیری بین دو دولت عضو ناتو و همچنین فشار رأی دهندگان یونانی مقیم ایالات متحده، رئیس جمهور آمریکا را بر ان داشت تا در بحران شرق مدیترانه دخالت کند. همزمان، تلاش آنکارا برای شکست مأموریت میانجیگری برلین در جریان سفر وزیر خارجه آلمان، موجب تغییر موضع مرکل و در نهایت، اتحاد در موضع اتحادیه اروپا در مورد تهدید به اعمال تحریم علیه ترکیه شد.
با توجه به انزوای سیاسی اردوغان و فروپاشی اقتصادی ترکیه، معادله قدرت در مدیترانه، در سایه تبلور نقش فرانسه، اتحاد موضع اروپا و درنگ روسیه و آمریکا، در حال دگرگون شدن است.
اردوغان اعتقاد داشت که در سایه بی طرفی عملی واشنگتن و با استفاده از رابطه شخصی با ترامپ، می‌تواند یک «استانه جدید» را در لیبی به همراه ولادیمیر پوتین ترتیب داده و سیطره خود بر یونان و قبرس را اعمال کند. اما ورود جمهوری مصر به ایفای نقش توسعه نفوذ منطقه‌ای در شرق مدیترانه از خط سرت-الجفره و توافق تعیین مرز‌های دریایی با یونان، که مناطق اقتصادی ویژه یونان را تعیین کرد، محاسبات اردوغان را بر هم زد. علاوه بر اینکه اردوغان با حمایت علنی فرانسه از آتن نیز مواجه شد. به این شکل، مکرون قصد ایستادگی در مقابل اردوغان را دارد، تا آنجا که بسیاری از تحلیلگران سفر رئیس جمهور فرانسه به لبنان و عراق را نیز در چارچوب مقابله بین فرانسه و ترکیه در خاورمیانه تفسیر می‌کنند.
شکی نیست که خیزش فرانسه به سمت لبنان و عراق، نشان دهنده درگیری‌های دایر در منطقه، بر سر منابع انرژی و ثروت‌های دیگر است، به اضافه اینکه محاسبات استراتژیکی در مورد مدیترانه نیز وجود دارد.
با استناد به توازن‌های جدید در خاورمیانه، تصورِ دادن اجازه به درگرفتن جنگ ترکیه-یونان یا مقابله فرانسه-ترکیه و یا مصر-ترکیه، دشوار است، چرا که این مقابله‌ها ابعادی غیر قابل کنترل به خود می‌گیرد. به این شکل شاهد یک رقابت بین طرح اردوغان برای احیای امپراطوری عثمانی جدید و طرح مکرون برای احیای نقش اروپا هستیم، که قطعا با رضایت آمریکا و عدم اعتراض ایران مواجه نمی‌شود. این در حالی است که می‌توان گفت: دولت‌های غربی در مورد تضمین منافع غرب، امنیت اسرائیل و مهار ترکیه، اتفاق نظر دارند..، اما منافع عربی مستلزم تمرکز و ورود به معادله تازه قدرت است.
