یک سال بعد از انتخاب علیرضا دبیر به عنوان رئیس فدراسیون کشتی، او به تدریج در حال پس گرفتن وعده‌های خود و بهانه تراشی برای آنهاست.
دبیر با انتقاد شدید از وضعیت حمایت‌ها از کشتی گفته است «با این وضعیت، مدال کشتی آرزو می‌شود».
این در حالی است که او پیش از انتخابش به عنوان رییس فدراسیون، وعده‌های خود را به المپیک ۲۰۲۴ موکول کرده بود، ولی با توجه به تعویق یکساله المپیک ۲۰۲۰ انتظار می‌رفت دستکم برخی وعده‌های او با این زمان جدیدی که در اختیارش قرار گرفته محقق شود.
با این حال دبیر با بیان اینکه "فقط برای حفظ وضع موجود به ۷۰ میلیارد تومان بودجه نیاز داریم"، گفته است: زنگ خطر برای کشتی به صدا درآمده است و باید واقعیت‌ها را ببینیم.
او همچنین تاکید کرده که ۷۰ تا ۸۰ درصد هزینه‌های کشتی به دلار است و با اشاره به قیمت دلار از سختی‌های کشتی در این زمینه سخن گفته.
اما نکته اینجاست که دبیر در زمانی به فدراسیون کشتی آمد که هم قیمت دلار وضعیت کمابیش مشابهی داشت و هم او از واقعیت‌های کشتی آگاه بود. اکنون سوال این است که اگر قرار بود دبیر یک سال بعد از مسئولیتش صرفا به دنبال بهانه تراشی باشد، به چه دلیل از همان ابتداوعده‌های اینچنینی داد؟
او گفته در آخر دهه ۷۰ حدود یک و نیم میلیون نفر کشتی‌گیر فعال داشتیم و امروز این تعداد به زیر ۵۰ هزار نفر رسیده است؛ این یعنی تا پنج سال آینده کشتی رو به تعطیلی می‌رود و چراغ قرمز و زنگ خطر برای کشتی به صدا درآمده است.
استعفا نزدیک است؟
تا اینجای کار دبیر طوری سخن گفته که گویا قصد او استعفاس و کناره گیری است. اگر قرار باشد دبیر صرفا به فردی گلایه‌مند در فدراسیون تبدیل شود که هیچ کاری از او برنمی آید، طبعا هیچ یک از اهالی کشتی انتظار ندارند او را همچنان در این سمت ببینند بلکه ترجیح آنها این است که دبیر کنار برود تا فردی توانمند که توان مقابله با مشکلات موجود را داشته باشد، بر سر کار بیاید.
شائبه بزرگ
اظهارات دبیر و گلایه‌های او از وضعیت اقتصادی فدراسیون کشتی در حالی است که او در مدت کمتر از یک سال حضور خود در این فدراسیون دست به اقدامی شائبه برانگیز و غیرقابل توجیه زده است.
دبیر در این مدت ۶ خزانه دار عوض کرده که نه تنها در فدراسیون کشتی، بلکه در مدیریت کشور نوعی رکورد به شمار می‌رود.
محمدحسین حیدریان، هادی اسلامی، محسن سهرابی، بهنام شکوری، امی رامشی و هوشنگ محمودی، ۶ خزانه داری هستند که دبیر آنها را در همین مدت کوتاه به عنوان خزانه دار منصوب کرده است.
هنوز مشخص نیست چرا هیچ خزانه داری به طور متوسط دو ماه هم در کنار دبیر تاب نیاورده و پس از این مدت، کنار رفته است، اما آنچه مسلم است اینکه چنین موضوعی هرگز عادی و رایج نیست.
مجلس ورود کند
از این رو، انتظار می‌رود مجلس شورای اسلامی و نیز نهاد‌های نظارتی به این موضوع ورود کنند و شائبه‌های پیرامون چنین اقدامی را بررسی کنند.
وزارت ورزش پشیمان شده یا ...؟
کمتر کسی تردید دارد که ورود دبیر به فدراسیون کشتی با حمایت ویژه وزارت ورزش و شخص مسعود سلطانی فر انجام شده است.
تقریبا هر کسی از اهالی کشتی می‌دانست که دبیر گزینه نهایی وزارت ورزش است و از همین رو، مسیر پیش روی او در انتخابات نیز به گونه‌ای بود که نه رقیب جدی و سرسختی داشت و نه هیچ مانع دیگری.
با این حال، با گذشت یک سال از این موضوع، رفتار وزارت ورزش و شخص دبیر نشان می‌دهد اتفاقی در این رابطه رخ داده است.
این اتفاق به ویژه با انتقاد‌های تلویحی دبیر از وزارت ورزش از دو حالت خارج نیست. حالت اول این است که وزارت ورزش پشت دبیر را به هر دلیلی خالی کرده و قصد دارد او نیز با سرنوشتی مانند رسول خادم مواجه شده و از فدراسیون کشتی برود.
حالت دوم نیز این است که وزارت ورزش و دبیر با هم هماهنگ هستند و به هر دلیل به این نتیجه رسیده اند که دبیر در فدراسیون کشتی نباشد. از همین رو، با اظهاراتی اینچنینی، قصد دارند طوری وانمود کنند که دبیر ناچار به استعفا شده است.
