از صبح تا شام مشغول کار کتاب سبز و فهرست آن بودیم. چون مسیو پل بوایه و پتی دوتائی و مسیو کویل را برای یکشنبه دعوت کرده بودیم و دو نفر اولی عذر خواسته بودند، برای مسیو کویل هم کاغذ نوشته عذر خواستیم و قرار گذاشتیم خودشان ترتیب آن را بدهند. معاون‌السلطنه پی در پی کاغذ می‌نویسد و اظهار دلسوزی و حرارت بی‌جا می‌کند.
خلاصه امروز ساعت چهار صدای توپ بلند و امضای صلح۱ اعلام شد. عصر با میرزا حسین‌خان بیرون به گردش رفتیم. مردم داشتند در خیابان‌ها جمع می‌شدند و کُنفِتی [گلوله‌های کاغذی رنگی] روی زمین‌ها ریخته بود. میرزا حسین‌خان به خلوت‌خانه رفت و من برگشتم.
شام خانم لهستانی مهمان ما بود. هنوز میوه نخورده بودیم که سر و صدا بلند شد و بالا رفتیم، بعضی زن‌ها و مردهای همسایه برای تماشا خواهش کرده بودند به سالن ما بیایند. آمدند و ما هم تماشا کردیم. جمعیت غریبی در خیابان بود بعد با انتظام‌الملک به گردش رفتیم. همه جا مردم ازدحام داشتند و بی‌عاری می‌کردند و چراغان بود.
منبع: یادداشت‌های روزانه محمدعلی فروغی، به کوشش محمدافشین وفایی و پژمان فیروزبخش، تهران: سخن، چاپ هفتم، ۱۳۹۸، صص ۱۵۷-۱۵۸.
پی‌نوشت:
۱- در ۲۸ ژوئن ۱۹۱۹، شنبه ششم تیر ۱۲۹۸، پیمان صلح ورسای میان آلمان و متفقین منعقد شد، و به طور رسمی به جنگ اول جهانی پایان داد. هرچند که آتش جنگ در ۱۱ نوامبر ۱۹۱۸، دوشنبه ۱۹ آبان ۱۲۹۷، خاموش شده بود. سه شخصیت اصلی این پیمان دیوید لوید جورج (نخست‌وزیر بریتانیا)، ژرژ کلمانسو (نخست‌وزیر فرانسه) و وودرو ویلسون (ئیس‌جمهور آمریکا) بودند. – انتخاب.
