انتشار مطالب رسانه های خارجی با هدف اطلاع رسانی از نوع نگاه و برداشت آنان از تحولات صورت می گیرد و به منزله تایید آن از سوی «انتخاب» نیست.
مروان قبلان در العربی الجدید نوشت: پس از ترور سردار سلیمانی توسط ایالات متحده، به نظر بسیاری از کارشناسان، احتمالات مذاکره بین ایران و آمریکا، تقریبا به صفر رسید. بویژه آنکه خروج ترامپ از توافق هسته‌ای و اعمال سیاست فشار حداکثری او، مخالفان مذاکره با آمریکا در تهران را سرسخت‌تر کرده است. در مقابل، تاریخ روابط ایران و آمریکا نشان می‌دهد که از زمان سقوط شاه در سال ۱۹۷۹، مذاکره بین این دو کشور، در سخت‌ترین زمان‌ها و شرایط ممکن اتفاق افتاده است؛ یعنی هنگامی که خطاب عداوت آمیز میان آنها، تا حد جنگ بالا گرفته است. واقعیت آن است که شرایط دشوار، دو طرف را وادار به انجام مذکرات سرّی می‌کند؛ از این جهت است که آمریکایی‌ها نتیجه گرفته اند ایران تنها تحت فشار حاضر به مذاکره است.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: همانطور که در سال ۱۹۸۰، در حالی که ایرانی‌ها شعار مرگ بر آمریکا سر می‌دادند، جنگ با عراق، دولت انقلابی ایران را مجبور به مذاکره سرّی با رونالد ریگان، برای حل بحران گروگان‌های آمریکایی در تهران کرد. در مقابل، آمریکا متعهد به اجرای قرارداد‌های امضا شده در زمینه سلاح، در زمان حکومت شاه شد، که کارتر به دلیل حمله به سفارت آمریکا در سال ۱۹۸۴، آن را متوقف کرده بود.
در آوریل ۱۹۸۸، ایالات متحده ۹۰ درصد از ظرفیت‌های سلاح دریایی ایران را نابود کرد. در جریان این عملیات، ایران متوجه شد که آمریکا کاملا در جنگ، طرف عراق است.
در سال ۲۰۰۱، تهران به واشنگتن پیشنهاد داد تا با استفاده از رابطه محکم خود با ائتلاف شمال، به آمریکا برای سرنگونی نظام طالبان کمک کند. همانطور که به کمک رابطه خود با معارضان عراقی، با آمریکا برای براندازی نظام صدام حسین، همکاری کرد.
در سال ۲۰۱۳، در حالی که احمدی نژاد تهدید به نابودی اسرائیل و به آتش کشیدن ناو‌های آمریکایی در منطقه می‌کرد، دولت او درگیر مذاکرات سرّی با واشنگتن در عمان بود، که در ادامه آن، ایران شروط سخت توافق هسته‌ای را پذیرفت.
در نتیجه، همزمان با افزایش دشمنی‌ها بین ایران و ایالات متحده، با توجه به گرایش این دو به انجام مذاکره، می‌توان گفت: در پوشش دود عدوات‌های لفظی، در حال حاضر نیز گفتگو‌های پنهانی میان این دو کشور در جریان است.
