مقامات استرالیا در حالی از تخریب شبانه ده‌ها خانه در آتش‌سوزی‌های جنوب شرقی این کشور خبر دادند که خطر این آتش‌سوزی‌ها تا روز گذشته (یک‌شنبه) در سراسر ایالت نیوساوت ولز و کانبرا، پایتخت استرالیا کاهش یافته بود.
طبق اعلام سرویس آتش‌نشانی نیوساوت ولز، میزان خساراتِ آتش‌سوزی‌های جدید هنوز به طور دقیق برآورد نشده است اما احتمالاََ ده‌ها خانه دیگر نیز در این آتش‌سوزی‌ها تخریب شده‌اند.
این خسارات که در دره "بومبالانگ" واقع در ۹۲ کیلومتری جنوب کانبرا وارد شده، شمار خانه‌های تخریب شده این دره را به بیش از ۴۰۰ واحد در فصل آتش‌سوزی فعلی رسانده است.
روز شنبه آتش‌سوزی خطرناکی جنوب کانبرا و روستاهای مجاور آن را در برگرفت که تا روز یک‌شنبه ۵۵ هزار هکتار از زمین‌های منطقه را سوزانده، جنگل‌ها و مزارع را به آتش کشیده و همچنین طول آن به ۱۴۸ کیلومتر رسیده است. این آتش‌سوزی غیرقابل کنترل تلقی شده و آسمان منطقه را به رنگ سرخ و نارنجی درآورده است.
روز یک‌شنبه نیز به ساکنان نزدیک این آتش‌سوزی اخطار داده شد تا هوشیار بمانند. وضعیت اضطراری در این منطقه حداقل تا پایان امروز (دوشنبه) باقی خواهد ماند. این اولین اعلامیه اضطراری در قلمرو پایتختی استرالیا از سال ۲۰۰۳ میلادی محسوب می‌شود.
مقامات استرالیا پیش‌بینی کرده‌اند که این آش‌سوزی‌ها هم‌چنان روزها و احتمالاََ هفته‌های متوالی تداوم داشته باشد.
بنا بر گزارش آسوشیتدپرس، فصل ویرانگر و طولانی آتش‌سوزی‌های استرالیا از ماه سپتامبر باعث کشته شدن ۳۳ نفر و همچنین از بین رفتن حدود یک میلیارد حیوان بومی شده است. همچنین در این حوادث بیش از ۳۰۰۰ خانه ویران شده و بیش از ۱۱.۷ میلیون هکتار از زمین‌های این کشور در آتش سوخته است.
محققان هشدار می‌دهند که آتش‌سوزی‌های این کشور آغاز روندی است که به تدریج معمولی‌تر و با تغییرات آب‌وهوایی، شدیدتر هم می‌شود.
اگرچه گفته شده استرالیا همیشه مستعد آتش‌سوزی‌های گسترده بوده و این تازگی ندارد اما جین کاوسون، محقق و مدرس مدیریت پوشش گیاهی و کاهش خطرات آتش‌سوزی و اشتعال‌پذیری گیاهی در دانشگاه ملبورن، "تعداد موارد و حجم آتش‌سوزی‌ها" را در این فصل از سال و همزمان در چند ایالت بزرگ، یک چالش مهم برای مدیریت مقابله با این بحران دانست.
امسال آتش‌سوزی در استرالیا ماه‌ها زودتر از سال‌های قبل آغاز شده است. آتش‌سوزی‌های استرالیا همیشه تا این حد بحران‌خیز نبوده‌اند و در موارد بسیاری حتی منبعی برای بازیابی گونه‌های گیاهی بوده‌اند، اما این امر همیشگی نیست.
