این روزها روبات های پرنده بسیار محبوب شده اند و نسل جدید این نوع ربات ها درست مثل پرنده های واقعی پرواز می کنند و در آسمان می چرخند.
به گزارش سرویس آی تی و فناوری انتخاب، پژوهشگران در تلاشند ربات ها را به پرندگان واقعی نزدیک تر طراحی کنند. آنها ممکن است سعی کنند ، حتی پیشرفته ترین روبات های روی کره زمین را به نوعی با ظرافت و کارایی بالا طراحی کنند تا بتوانند مثل پرندگان واقعی پرواز کنند.
اکنون پژوهشگران نوعی از پرندگان را طراحی کرده اند که درواقع ربات هستند. این ربات جدید بر اساس طرحی از پژوهشگران دانشگاه استنفورد با هدف بررسی و نشان دادن خصوصیات منحصر به فرد پرواز ایجاد شده اند. شاید در نگاه نخست این رباتهای پرنده نوعی پروژه دانشگاهی به نظر برسند، اما درواقع یک نمونه نادر و پیشرفته از ربات های پرنده در نظر گرفته می شوند.
دیوید لنتینک ، مهندس مکانیک ، برخی از دانشجویان فارغ التحصیل خود را به چالش کشید تا "بیومکانیک مکانیسم مورفینگ بال پرندگان را جدا کنند و این بینش ها را در یک روبات بیوهیبریدی موربینگ که دارای پرهای پروازی واقعی است ، تجسم دهند". او در مصاحبه با مجله Science توضیح می دهد: " دکتر آماندا استورس ، حرکت اسکلت پرندگان را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد و مشخص کرد که فقط برای هر یک حرکت 20 پرش اولیه و 20 پرواز ثانویه ، لازم است که حرکت مچ دست و انگشت را در روبات خود تقلید کنیم. لورا ماتلوف یکی دیگر از دانشجویان همکار در این طرح نیز از چگونگی حرکت پرها با پاسخ خطی ساده به حرکت اسکلتی پرده برداشت.
بینش رباتیک در اینجا این است که بال پرنده یک سیستم غول پیکر است که در آن یک پرنده مجبور نیست به طور مداوم هر پر را بطور جداگانه حرکت دهد. در عوض ، تمام پرها حرکت مچ دست و انگشت را بطور خودکار از طریق رباط الاستیک که پرها را به اسکلت متصل می کند ، دنبال می کنند. این یک سیستم مبتکرانه است که کنترل موقعیت پر را تا حد زیادی ساده می کند.
این تیم با استفاده از 40 پرنده کبوتر واقعی و یک قاب فوق العاده سبک ، یک ماشین پرواز ساده را ساختند که از بالهای آن آنها برای هدایت و مانور استفاده می کرد. این تیم با مطالعه زیست شناسی بالها و سپس مشاهده و تنظیم سیستم های PigeonBot ، متوجه شد که این پرنده (و بات) وقتی بال را تا حدودی جمع می کرد از "مچ" استفاده می کرد و "" انگشتان "را در صورت طولانی تر بودن پرواز برای کنترل پرواز استفاده می کرد.
جالب است بدانید این سیستم حتی می تواند برای پرواز هواپیما نیز مفید باشد. درواقع می تواند طراحی بال را برای هواپیماها قوی تر سازد . چرا که که در حال حاضر طراحی بال هواپیما به بسیاری از اصول متکی است که بیش از یک قرن قدمت دارند. البته هواپیماهای مسافربری نیازی به شیرجه زدن یا پرشکشی ندارند اما هواپیماهای بدون سرنشین و سایر صنایع کوچک ممکن است این توانایی را بسیار مفید بدانند.
